اعتکاف؛ شرایط برای خدایابی

مسلّم در اعتکاف برای معتکف زمینه ی ظهور برکاتی خاص فراهم می گردد. زیرا انسان معتکف شرایط را جهت یادآوری پیمانی که با خدا بسته است، فراهم می کند، عمده آماده کردن شرایطی است که زمینه  برای برگشت به آن عهد فراهم آید و با عمق جانش وقتی شنید که «ألَسْتُ بِرَبّکم؟» جواب دهد؛ «بلی شَهِدْنا» آری ای پروردگار من؛ می بینم که تو تمام زندگی مرا تحت تدبیر عالیه ی خود گرفته ای. و از خدا می خواهیم به حق آن امام بزرگی که برکت وجود مقدسش را در این روزها به بشریت مرحمت فرموده، برکات خاص خود را برای معتکفین مقرر و مستدام بدارد.

روایات صادرشده از معصوم خبر از آن دارد که اعتکاف برکات زیادی برای معتکف به همراه دارد و لذا باید سعی کنیم طوری آداب و ادب اعتکاف را انجام دهیم که نهایت بهره های مورد نظر را ببریم. در روایت از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) داریم: «مَنِ اعْتَکفَ ایماناً وَ احْتِساباً عُفِوَ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبه»[1] هرکس برای خدا و با ایمان کامل معتکف شود، گناهان گذشتة او بخشیده می شود.

باز در روایت از آن حضرت داریم: «اَلْمُعْتَکفُ یعْکفُ الذُّنُوبَ وَ یجْرِی لَهُ مِنَ الْأجْر، کآجْرِ عامِلِ الْحَسَناتِ کلَّها»[2] معتکف از گناهان باز می ایستد و بدین وسیله اجری مانند اجر کسی که همة نیکی ها را انجام می دهد، خواهد داشت.

و نیز می فرمایند: «...مَنِ اعْتَکفَ یوْماً ابْتِغاءَ وَجْهَ اللهِ عَزَّ وَ جَلّ جَعَلَ اللهُ بَینَهُ وَ بَینَ النّارِ ثَلاثَةِ خَنادق اَبْعَدَ مِمّا بینَ الْخافِقَین»[3] هرکس روزی را معتکف شود برای جلب نظر خدای (عز و جل)، خداوند بین او و آتش جهنم سه خندق فاصله می اندازد که فاصله ی هر خندقی بیشتر از فاصله ی مغرب و مشرق است. یعنی میل ها و اعمالی که منجر به ورود او به جهنم می شود در او از بین می رود.

چنانچه ملاحظه می فرمایید؛ اعتکاف بهره های فراوانی را با خود به همراه دارد. عمده آن است که سعی کنیم حالاتی را در خود ایجاد کنیم که آن بهره ها و برکات برای ما محقق شود.

در روایت داریم که پیامبر(صلی الله علیه و آله) هر سال ده روز آخر ماه رمضان را در مسجد معتکف می شدند و حتی آن سالی که به جهت جنگ بدر نتوانستند معتکف شوند، سال بعد بیست روز معتکف شدند.[4] و این عمل آن حضرت،
اولاً: اهمیت اعتکاف را می رساند.
ثانیاً: ما را متوجه برکاتی می کند که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) با آن همه عظمت و قربی که دارا بودند، به آن برکات نیاز داشتند و عملاً از طریق اعتکافْ راهِ قلبِ خود را به سوی آسمان غیب باز نگه می داشتند.