صفحه ای از نور(دانلود متن، ترجمه، صوت)/ صفحه 179(سوره انفال، آیات 17 الی 25) - استاد منشاوی

فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لَاكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَ مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لَاكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَ لِيُبْلىِ َ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(17)
[17] پس (بدانيد كه) شما آنها را نكشتيد و لكن خدا آنان را كشت، و آن گاه كه تو (به سوى آنها تير و سنگريزه) افكندى تو نيفكندى و لكن خدا افكند (تا دشمن را مغلوب نمايد) و براى آنكه مؤمنان را نيك آزمايش نمايد (يا نعمت نيكوى پيروزى دهد) كه همانا خدا شنونده و داناست.

ذَالِكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ مُوهِنُ كَيْدِ الْكَافِرِينَ(18)
[18] (آرى سرنوشت كفر و ايمان) همين است، و نيز اين كه خداوند هماره سست كننده نيرنگ كافران است.

إِن تَسْتَفْتِحُواْ فَقَدْ جَاءَكُمُ الْفَتْحُ وَ إِن تَنتهَُواْ فَهُوَ خَيرٌْ لَّكُمْ وَ إِن تَعُودُواْ نَعُدْ وَ لَن تُغْنىِ َ عَنكمُ ْ فِئَتُكُمْ شَيًْا وَ لَوْ كَثرَُتْ وَ أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ(19)
[19] (اى مشركان كه قبل از جنگ بدر گفتيد: خدا هر يك از دو طرف را كه حق است پيروز نمايد) اگر شما پيروزى را (براى طرفى كه حق است) مى خواهيد، پيروزى طبق خواسته شما آمد (پس تسليم شويد)، و اگر (از دشمنى و ستيزه) باز ايستيد آن براى شما بهتر است، و اگر (به جنگ) برگرديد ما هم (به يارى مؤمنان و سركوب شما) برمى گرديم و هرگز جمعيتتان هر چند بسيار باشد چيزى (از عذاب خدا) را از شما دفع نخواهد كرد و (بدانيد كه) همواره خدا با مؤمنان است.

يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَا تَوَلَّوْاْ عَنْهُ وَ أَنتُمْ تَسْمَعُونَ(20)
[20] اى كسانى كه ايمان آورده ايد، از خدا و فرستاده او (در فرامين ولايى او) اطاعت كنيد، و از وى روى برمتابيد در حالى كه (دعوت منطقى او را) مى شنويد.

وَ لَا تَكُونُواْ كاَلَّذِينَ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ هُمْ لَا يَسْمَعُونَ(21)
[21] و همانند كسانى (از كفار و منافقين) نباشيد كه (به زبان) گفتند: شنيديم، در حالى كه (حقيقتا) نمى شنوند.

* إِنَّ شَرَّ الدَّوَابّ ِ عِندَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ(22)
[22] حقّا كه بدترين جنبندگان در نزد خدا مردم كر و لالى (از شنيدن و گفتن حق) هستند كه نمى انديشند.

وَ لَوْ عَلِمَ اللَّهُ فِيهِمْ خَيرًْا لَّأَسْمَعَهُمْ وَ لَوْ أَسْمَعَهُمْ لَتَوَلَّواْ وَّ هُم مُّعْرِضُونَ(23)
[23] و اگر خداوند خيرى در آنها مى دانست (اگر باطن خوش حق پذير داشتند) حتما به آنها مى شنوانيد (هر چند به تكرار ابلاغ باشد) و اگر (در حال فعلى) به آنها بشنواند حتما روى بر مى تابند در حالى كه (قلبا نيز) اعراض كننده اند.

يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يحُْيِيكُمْ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ يحَُولُ بَينْ َ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تحُْشَرُونَ(24)
[24] اى كسانى كه ايمان آورده ايد، خدا و فرستاده او را اجابت نماييد هنگامى كه شما را به سوى چيزى مى خواند كه به شما زندگى مى بخشد، و بدانيد كه خدا (طبق قدرت بالغه اش به گرفتن آثار از هر مؤثر) ميان مرد و قلب او (ميان نفس و صفاتش از حبّ و بغض و ايمان و كفر) حايل مى شود (جدايى مى افكند) و همه شما (در آخرت) به سوى او گردآورى مى شويد.

وَ اتَّقُواْ فِتْنَةً لَّا تُصِيبنَ َّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمْ خَاصَّةً وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ(25)
[25] و بپرهيزيد از فتنه اى (آثار فساد و گناهانى) كه تنها به كسانى از شما كه ستم كرده اند نمى رسد (بلكه دامنگير همه مى شود مانند اختلاف و ترك امر به معروف و نهى از منكر و تصدى نااهلان به مناصب عمده) و بدانيد كه خداوند سخت كيفر است.