روتیتر
سخنرانی استاد پناهیان؛
چرا دعای ما برای ریشه کن شدن مدیران فاسد مستجاب نمی شود؟
یکی از مظاهر عافیت طلبی این است که کار تشکیلاتی نمی کنیم/ آدم صالحی که عافیت طلبانه زندگی می کند، نه دعایش و نه شعارش علیه فساد، به درد نمی خورَد/ ما بیشتر از عافیت طلبی ضربه می خوریم تا از شهوت رانی و بی دینی/ جلوۀ اقتصادی عافیت طلبی این است که انسانی که می تواند خودش کاسبی کند، دنبال استخدام باشد/ عافیت طلبی می گوید: به جای اینکه پول تان را روی هم بگذارید و کاری راه بیندازید، پول تان را در بانک بگذارید!
بسم الله الرحمن الرحیم
استاد پناهیان:
- عافیت طلبی یک ویژگی بسیار فراگیر و مهم بین آدم هاست. تفسیر بسیاری از انگیزه های ما، عافیت طلبی است. ما بیشتر از عافیت طلبی ضربه می خوریم تا از شهوت رانی، بی دینی، بی ایمانی و کفر!
- خیلی از ایرادها هست که بعضی ها دارند و بعضی ها ندارند(مثل حسادت، تکبر، آلودگی به شهوات و...) اما ایرادی که اکثر آدمها دارند عافیت طلبی است و اولین تکلیف ما در مبارزه با هوای نفس، مبارزه با عافیت طلبی است. اگر کسی با عافیت طلبی مبارزه کرد، می تواند با شهوت طلبی هم مبارزه کند.
- عافیت طلبی یعنی انسان بگوید: «به دردِسر نیفتم» و این به مفهوم راحت طلبی خیلی نزدیک است. راحت طلبی و عافیت طلبی قابل ریشه کن کردن است؛ ولی متاسفانه در برنامۀ ما نیست که عافیت طلبی خودمان را ریشه کن کنیم.
- عافیت طلبی جلوه های مختلفی دارد. یکی از مهمترین جلوه های عافیت طلبی این است که انسان مسئولیت نپذیرد و احساس مسئولیت نکند. مثلاً یک بچه هیأتی، به جای اینکه خودش هیأت راه بیندازد، فقط در مراسم هیأت شرکت می کند. لازمۀ هیأت راه انداختن این است که آدم عافیت طلب نباشد.
- جلوۀ اقتصادی عافیت طلبی این است که انسان برود یک جایی استخدام شود؛ درحالی که خودش می تواند کاسبی کند و صاحب کار باشد، در روایت هست که این کار را نکنید(لا یُؤاجِرْ نفسَهُ..؛ کافی/5/90) ولی الان عافیت طلبی در جامعۀ ما، کارمندی و استخدام شدن را تبدیل به یک ارزش کرده است!
- ما حاضر نیستیم پول های مان را روی هم بگذاریم و کار کنیم و در سود و زیان هم شریک باشیم چون عافیت طلبیم و ریسک پذیر نیستیم. عافیت طلبی می گوید «پول تان را در بانک بگذارید!» آن وقت همیشه کسانی هستند که قانونی یا غیرقانونی از این پول ها سوء استفاده کنند!
- عافیت طلبی موجب بدبختی جامعه است و باعث می شود یک عده گرگ صفت مردم را چپاول کنند. همان طور که الان تعدادی صهیونیست بر جوامع بشری حکومت می کنند. آنها در فیلم هایشان عافیت طلبی را یک ارزش معرفی می کنند و به مردم القاء می کنند که «عافیت طلب باشید!»
- یکی از مظاهر عافیت طلبی، کم رفیق داشتن است! هر کدام از بچه حزب اللهی ها باید تعداد زیادی رفیق از طیف های مختلف داشته باشند.
- یکی دیگر از مظاهر عافیت طلبی این است که کار تشکیلاتی نمی کنیم. چون در کار تشکیلاتی باید رفیقت را متقاعد کنی، برایش وقت بگذاری، مراقب کارش باشی و مسئولیت کار او را برعهده بگیری!
- ما در نتیجۀ عافیت طلبی، کار تشکیلاتی نمی کنیم، ولی دشمنان ما دارند شبانه روز کار تشکیلاتی می کنند. آنچه از قدرت دشمنان دین می بینید، نتیجۀ کار تشکیلاتی آنهاست. ما باید از عافیت طلبی فاصله بگیریم و به دنبال کارهایی باشیم که مسئولیت آور است، نه زندگی کارمندی و بی دردسر؛ حتی در یک جای خوب.
- آدم حزب اللهی که وقتش را صرفِ کار تشکیلاتی و ارتباط گیری با رفقا نکند، به امام زمانش کمک نمی کند. امام زمان(ع) فرمود: وقتی شیعیان ما جمع شوند و قلباً با هم یکی شوند و ولایتمداری کنند، مژدۀ ملاقات ما به تأخیر نمی افتد.(عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ؛ احتجاج/2/499)
- در بین ما مذهبی ها، فقط «جهت گیریِ درست داشتن» ارزش محسوب می شود درحالی که این تنها ارزش نیست! برای این جهت گیری درست، «تلاش سازمان دهی یافته» لازم است. ما اهل تظاهرات 9دی هستیم ولی اهل جلوگیری از فتنه نیستیم. آیا دشمن حتماً باید خیمۀ امام حسین(ع) را آتش بزند تا ما اقدامی کنیم؟!
- طبق روایت، اگر تعداد مظلومان بیش از ظالمین باشد، دعای آنها برای رفع ظلم پذیرفته نیست(...فلا یستجیب لهم؛ الفردوس، ج1، ص149) ما اگر دعا کنیم خدا مدیران فاسد را ریشه کن کند، این دعا هم مستجاب نمی شود، چون ما خودمان می توانیم با کار تشکیلاتی، مدیران فاسد را ریشه کن کنیم. اگر آدم صالحی هستی، ولی عافیت طلبانه زندگی می کنی، نه دعایت و نه شعارت علیه فساد، به درد نمی خورد.‼️
- فقط گریه کن امام حسین(ع) نباشیم، بلکه واقعاً به درد مولایمان بخوریم و برایش یار جمع کنیم، به حدی که وقتی امام حسین(ع) ما را دید بگوید: اگر در مدینه بود کار ما به کربلا کشیده نمی شد...
-------------------------
منبع : بیان معنوی
موضوع مقالات
افزودن دیدگاه جدید