صفحه ای از نور(دانلود متن، ترجمه، صوت)/ صفحه 171(سوره اعراف، آیات 160 الی 163) - استاد منشاوی

وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ وَأَنْزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ﴿۱۶۰﴾
و آنها را به دوازده قبیله از نوادگان (یعقوب) که هر یک امتی بود تقسیم کردیم، و به موسی هنگامی که قومش از وی آب طلبیدند وحی کردیم که عصای خود را بر آن سنگ (مکعّبی که از کوه طور آورده ای) بزن. پس از آن دوازده چشمه (از هر جانب چهارگانه اش سه چشمه) بجوشید، هر امتی آبشخور خود را شناختند و ابر سفید و متراکم را بر بالای سر آنها سایبان کردیم، و بر آنان ترنجبین و کبک فرو فرستادیم (و گفتیم) از روزی پاکیزه ای که به شما داده ایم بخورید. و آنها (با نافرمانی خود) به ما ستم نکردند و لکن به خودشان ستم می کردند. (به آیه 57 بقره رجوع شود.)(۱۶۰)

وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ﴿۱۶۱﴾
و (به یاد آر) زمانی که به آنها گفته شد: در این شهر (بیت المقدس) سکونت گزینید و از هر جای آن که خواستید استفاده برید، و بگویید: (خداوندا) گناهان ما را فرو ریز و از این دروازه سجده کنان (با تواضع) درآیید تا گناهان شما را بیامرزیم، (آن گاه) به زودی نیکان را زیادتی می بخشیم. (به آیه 58 بقره رجوع شود.)(۱۶۱)

فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَظْلِمُونَ ﴿۱۶۲﴾
پس کسانی از آنها که ستم کردند (آن سخن را) به گفتاری غیر از آنچه به آنها گفته شده بود تبدیل نمودند (به جای توبه گندم خواستند)، پس به کیفر آنکه ستم می کردند عذابی از آسمان بر آنها فرستادیم. (به آیه 59 بقره رجوع شود.)(۱۶۲)

وَاسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَيَوْمَ لَا يَسْبِتُونَ لَا تَأْتِيهِمْ كَذَلِكَ نَبْلُوهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ﴿۱۶۳﴾
و از آنان حال مجتمعی را که در ساحل دریا بودند (اهل مدین یا ایله فلسطین کنار دریای طبریّه) بپرس، آن گاه که در روز شنبه (از حکم حرمت صید ماهی در آن روز) تجاوز می کردند، هنگامی که ماهی های آنها در روز شنبه شان آشکارا روی آب می آمدند و روزی که شنبه نداشتند (روز غیر شنبه) نمی آمدند. این گونه ما آنها را در برابر نافرمانی هایشان آزمایش می کردیم.(۱۶۳)