ثمرات تشکیلاتی یاد مرگ در تربیت کارگزار اسلامی

 برای ما که بر مسندهای مسئولیّت تکیه زدیم، توجّه به این معنا بسیار مهم است؛ عامل کنترل کننده و مراقب برای انسان از جمله عبارت است از توجّه به همین عوالم. اینکه بدانیم «لایَعزُبُ عَنهُ مِثقالُ ذَرَّة»؛ یک حرکت کوچک، یک سکون کوچک، یک اقدام کوچک، یک حرف کوچک از دید محاسبه کننده ی دوران بعد از مرگ بیرون نیست و از ما سؤال خواهد شد؛ این خیلی تأثیر میگذارد در رفتار ما، در گفتار ما، در حرکات ما 

بسم الله الرحمن الرحیم
هیچ از خودتان پرسیدید چرا مقام معظم رهبری روز گذشته (2تیر94)، در دیدار مسئولین نظام، ابتدا بر یاد مرگ و ثمرات آن تأکید کرده اند؟ ثمرات فراوان یاد مرگ بر مسئولین به قدری است که امیرالمومنین در مسند حکومت دائم از آن یاد می کند و به حق جا دارد محققین در این زمینه کار کنند...
مقام معظم رهبری در بخشی از صحبت های خود فرمودند: «برای ما که بر مسندهای مسئولیّت تکیه زدیم، توجّه به این معنا[یاد مرگ] بسیار مهم است؛ عامل کنترل کننده و مراقب برای انسان از جمله عبارت است از توجّه به همین عوالم. اینکه بدانیم «لایَعزُبُ عَنهُ مِثقالُ ذَرَّة»؛ یک حرکت کوچک، یک سکون کوچک، یک اقدام کوچک، یک حرف کوچک از دید محاسبه کننده ی دوران بعد از مرگ بیرون نیست و از ما سؤال خواهد شد؛ این خیلی تأثیر می گذارد در رفتار ما، در گفتار ما، در حرکات ما. »
پس می توان مبتنی بر نگاهی تربیت محور، آن هم در بعد تربیت کارگزار اسلامی مبتنی بر نگاه تشکیلاتی و حکومتی، از مرگ و ثمرات آن یاد کرد.
در ادامه، این قسمت از صحبت های روز گذشته مقام معظم رهبری در این زمینه آمده است:
یکی از مضامین تکرارشونده ی در ادعیه ی ماه مبارک رمضان توجّه دادن انسانها به عوالم بعد از حیات دنیوی است؛ توجّه دادن به عالم مرگ، عالم قبر، عالم قیامت، گرفتاری های انسان در دوران مواجهه ی با حساب و کتاب و سؤال الهی؛ این یکی از موضوعات مطرح در ادعیه ی ماه مبارک رمضان است. برای ما که بر مسندهای مسئولیّت تکیه زدیم، توجّه به این معنا بسیار مهم است؛ عامل کنترل کننده و مراقب برای انسان از جمله عبارت است از توجّه به همین عوالم. اینکه بدانیم «لایَعزُبُ عَنهُ مِثقالُ ذَرَّة»؛ یک حرکت کوچک، یک سکون کوچک، یک اقدام کوچک، یک حرف کوچک از دید محاسبه کننده ی دوران بعد از مرگ بیرون نیست و از ما سؤال خواهد شد؛ این خیلی تأثیر می گذارد در رفتار ما، در گفتار ما، در حرکات ما.
 در دعای شریف ابی حمزه [می خوانیم ]: اِرحَمنی صَریعاً عَلَی الفِراشِ تُقَلِّبُنی اَیدی اَحِبَّتی؛ این حالتی که برای همه پیش می آید و شاید خیلی ها این حالت احتضار و لحظات نزدیکی مرگ را در دیگران دیده اند؛ من و شما در آن لحظات از خودمان اختیاری نداریم؛ هیچ کس در آنجا به ما نزدیک تر از خدا نیست. وَ نَحنُ اَقرَبُ اِلیهِ مِنکُم وَ لکِن لا تُبصرِون؛ هیچ کس نمیتواند ما را در آن حالت، از آن ورطه ای که در مقابل ما است نجات بدهد، مگر عمل صالح و فضل الهی. عرض می کنیم در این دعا که «اللّهُمَّ ارحَمنی»؛ در آنجا ما را رحم کن. وَ تَفَضَّل عَلَیَّ مَمدوداً عَلَی المُغتَسَلِ  یُقَلِّبُنی صالحُ جیرَتی؛ در هنگامی که بعد از مرگ ما را غسل می دهند، خدای متعال در آن حالت، رحمت خود را، فضل خود را شامل حال ما کند و به ما ترحّم کند. بی اختیار در اختیار دستهای غسل دهنده هستیم؛ این مال یکایک من و شما است؛ هیچ کداممان از این حالت دوری و فراغت نداریم؛ این برای همه ی ما پیش می آید. به یاد آن لحظه باشید.  
 وَ تَحَنَّن عَلَیَّ مَحمولاً قَد تَناوَلَ الاَقرِباءُ اَطرافَ جِنازَتی؛ ما را بلند می کنند، سر دوش می گیرند، می برند به سمت جایگاه همیشگی و ابدی ما. وَ جُد عَلَیَّ مَنقولاً قَد نَزَلتُ بِکَ وَحیداً فی حُفرَتی؛ ما را سرازیر قبر خواهند کرد. این یادآوری است؛ از این حالات نبایستی غافل بود؛ باید جلوی چشم ما باشد. اینکه سفارش می کنند به ما که به قبرستان بروید، به زیارت اموات بروید، یک علّت و وجه آن این است. بعضی بدشان می آید از اینکه کسی آنها را به یاد مرگ بیندازد؛ نه، این درمان است، این دارو است؛ علاج خودخواهی های ما، علاج غفلتهای ما، علاج هوسرانی های ما است. در جای دیگری از دعای شریف ابی حمزه [می خوانیم ]: اِلهی اِرحَمنی اِذَا انقَطَعَت حُجَّتی وَ کَلَّ عَن جَوابِکَ لِسانی وَ طاشَ عِندَ سُؤالِکَ اِیّایَ لُبّی؛ آن وقتی که در مقابل سؤال الهی کم می آوریم و درمی مانیم، استدلال ما تمام می شود؛ مثل اینجا نیست که بتوانیم طرف مقابل را با استفاده ی از جهلش، از غفلتش، از عواطفش از واقعیّت دور کنیم. آنجا همه چیز آشکار است برای آن کسی که از ما سؤال می کند. به یاد آن لحظه باید بود. در یک فِقره ی دیگر: اَبکی لِخُروجی مِن قَبری عُریاناً - این دعا را در سحرهای ماه رمضان با توجّه بخوانید - ذَلیلاً حامِلاً ثِقلی عَلَی ظَهری اَنظُرُ مَرَّةً عَن یَمینی وَ اُخری عَن شِمالی اِذِ الخَلائِقُ فی شَأنٍ غیرِ شَأنی؛ هرکسی به فکر خودش است؛ هیچ کس از من آنجا دستگیری نمی کند.
 لِکُلِّ امرِئٍ مِنهُم یَومَئِذٍ شَأنٌ یُغنیهِ، وُجوهٌ یَومَئِذ مُسفِرَةٌ، ضاحِکَةٌ مُستَبشِرَة؛ مؤمنین، متّقین، آن کسانی که مراقب خودشان بودند و از جادّه ی حق و انصاف و ادای تکلیف الهی خارج نشدند، مصداق این جمله اند: وُجوهٌ یَومَئِذٍ مُسفِرَةٌ، ضاحِکَةٌ مُستَبشِرَة؛ چهره های باز، خندان، درخشان، بعضی این جوری اند. وَ وُجوهٌ یَومَئِذٍ عَلَیها غَبَرَةٌ، تَرهَقُها قَتَرَة. آیه ی قرآن تا اینجا است؛ در دعا این کلمه هم اضافه شده: وَ ذِلَّة. البتّه فقط این مضمون نیست؛ دعاهای ماه رمضان مثل همه ی دعاهای دیگر، ما را می کشانَد به سمت آن سرچشمه ی لطیفِ مطبوعِ گوارای رحمت الهی.
 این ماه، ماه خشوع است، ماه استغفار است، ماه تقوا است، ماه بازگشت به خدا است، ماه خودسازی است، ماه اخلاق است. در خطبه ی جمعه ی آخر ماه شعبانِ رسول مکرّم، فِقراتی هست که نشان دهنده ی این است که این ماه فقط ماه عبادت نیست، ماه اخلاق هم هست؛ فراگیری فضایل اخلاقی، [او] به کار گرفتن فضایل اخلاقی. اینها چیزهایی است که ما در این ماه بایستی توجّه کنیم
--------------
منبع : mezmar. ir