اِزار وستون لومیس پاوْنْدْ(Ezra Weston Loomis Pound)، شاعر و نویسنده معروف امریکایى در 30 اکتبر سال 1885میلادی در ایالت اوهایو امریکا به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات خود و اخذ درجه دکتری، به اروپا سفر کرد و در انگلستان به فعالیت ادبی پرداخت. پاوند در انگلستان گروهی از شاعران جوان را گرد خود جمع آورد و نهضت ایماژیسم را بنیان نهاد که نهضتی بود بر ضد سنت های رمانیتک و ادبیات عصر. پاوند در ایجاد این نهضت تحت تاثیر برخی فیلسوفان انگلیسی، شاعران فرانسوی و نویسندگان یونان باستان و شاعران چینی و ژاپنی قرار گرفته بود. وی به شاعران جوان قدرت تازه بخشید و انقلابی در شعر پدید آورد. پاوند در انتخاب موضوع شعر، آزادی مطلق را جایز می شمرد و در زبان شعر به بیان متداول و کلمه های ساده و صحیح و به کار بردن اوزان نو و بیان احساس به وسیله تصویرهای عینی تکیه می کرد. وی در سال های بعد در امریکا برای مبادله فرهنگ اروپا و آمریکا کوشش فراوانی به کار برد و مقاله های تحقیقی مهمی انتشار داد. ازار لومیس پاوند به سبب بهره مندی از فرهنگ وسیع و آشنایى با زبان های مختلف توانست ادبیات گوناگون را در عصرهای مختلف و آثار شاعران یونانی، لاتینی، چینی، ژاپنی، ایتالیایى و انگلوساکسون مورد نقد و بررسی قرار دهد و با نویسندگان و شاعران قدیم رابطه ای متفاوت با رابطه معمول پدید آورد. در نظر پاوْنْد، این نویسندگان، دارویى بودند که عالم انسانیت را از بیماری حماقتِ شایع نجات می دادند. وی در ادبیات امریکا، روش تازه ای در نقد به وجود آورد و شیوه معمول و رایج را که شیوه ای بسیار محدود بود، مطرود شناخت. پاوند هم چنین درباره هنر شعر سرودن، مقاله های پرارزشی منتشر کرد و در نوگرداندن شعر پیروزی هایى به دست آورد. توجه ویژه او، بیشتر به مسائل فنی شعر بود تا مسائل فکری و معنوی. دیوان های غنایى پاوند به نام ذات خویش و نیز شادمانی ها، به سبب قدرت شاعر در نو ساختن وزن شعرْ جلب توجه فراوان کرد و چندین بار از آن تجدید چاپ به عمل آمد. این دیوان ها علاوه بر اشعار دوره جوانی شاعر، ترجمه هایى کم و بیش آزاد از اشعار شاعران لاتینی و قرون وسطای ایتالیا در بر دارد و به طور کلی تجربه های شاعری با ذوق و با فرهنگ را نشان می دهد. با این حال، مهم ترین اثر پاوند، ترانه ها نام دارد که از طرفی نوعی یادداشت های معنوی و فکری است و از طرف دیگر، سراشیبی به سوی تمدن دوزخی عصر جدید است. وی معایب عصر خود را که در آن آدمی برده پول گشته است مورد تحلیل قرار می دهد. از حیث بیان، پاوند از تجرید و انتزاع در عالم شعرْ هراس دارد و به دنبال روشنی و صراحت و بیانی عینی و محسوس می رود. وی در جریان جنگ جهانی دوم، به طرفداری از فاشیسم و موسولینی، دیکتاتور فاشیست ایتالیا سخنرانی هایى از رادیو رُم ایراد کرد و این امر موجب شد که پس از جنگ از طرف مقامات امریکا توقیف و زندانی شود. اما دادگاه واشینگتن او را به اختلال روانی منسوب و روانه بیمارستان امراض روحی کرد. پاوند بیش از یک دهه از عمر خود را در این مکان گذراند و پس از رهایى از آن، به ایتالیا بازگشت. آثار پاوند مدت ها مورد بحث و جدل قرار گرفت و او تنها شاعری است که اشعارش همگی با جنجال همراه بوده است. با این حال نمی توان نفوذ فراوان او را بر شاعران عصرش انکار کرد. اِزار لومیس پاوند سرانجام در 1 نوامبر سال 1972میلادی در 87 سالگی درگذشت.
