پابْلو روئیز پیکاسو(Pablo Ruiz Picasso)، نقاش، مجسمه ساز، کنده کار و سرامیست اسپانیایى در 25 اکتبر سال 1881میلادی در مالاگا در اسپانیا به دنیا آمد و از کودکی به نقاشی روی آورد. وی در سال 1901میلادی، در 20 سالگی اولین نمایشگاه آثار خود را به راه انداخت و قدم در راه موفقیت و شهرت نهاد، با این حال زندگی را در نهایت فقر سپری می نمود. تشریح و تجزیه اشکال به دست پیکاسو، در سال 1909میلادی منجر به پیدایش سبکی در نقاشی گردید که به کوبیسم شهرت یافت. اساس کوبیسم این بود که یک تابلو یا مجسمه کوبیستی، یک رویداد یا اثر تجسمی است که در نفس خود، مجرد از طبیعت و مستقل از محدودیت های اشکال طبیعی باشد. در کوبیسم، خطوط و شکل های طبیعی معمول، در هم ریخته شده، یا از هم گسیخته اند و شکل های غالباً هندسی تازه ای به وجود می آید که بیشتر نمودار ذهنیات نقاش است، هرچند که هدف از آن، رسیدن به نوعی عینیت در هنرهای تجسمی بود. کوبیسم به سرعت در میان گروهی از نقاشان فرانسوی نفوذ کرد و نخستین تابلوی کوبیسم، توفانی در محافل هنری برانگیخت. تلاش و جستجوی پرشور پیکاسو در زمینه های گوناگون همچنان ادامه یافت و بدون پای بندی به یک شیوه خاص، از شکل ها و روش های مختلف الهام می گرفت. پیکاسو دارای هزاران تابلوی نقاشی رنگ و روغن، سیاه قلم، مجسمه، کنده کاری و... بود و آثار هنری فراوانی از دیگر هنرمندان نیز جمع آوری کرد. پیکاسو به مدت بیش از هفتاد سال به خلق آثار هنری گوناگون پرداخت و تا نود سالگی همچنان پرکار و پرنشاط بود. پابلو روئیز پیکاسو سرانجام در سال 1973میلادی در 92 سالگی درگذشت.
مطالب مرتبط
