درگذشت امام جمعه سابق شیراز؛ آیت الله محی الدین حائری شیرازی(1396 هجری شمسی)

محمدصادق(محی الدین) حائری شیرازی متولد 12 بهمن ماه سال 1315 هجری شمسی در شیراز روحانی شیعه ایرانی، عضو مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه سابق شیراز بود.
دوره سطح را ابتدا در مدرسه منصوری و مدرسه سیدعلاءالدین حسین و سپس مدرسه آقا بابا خان طی نمود. در این دوره از محضر درس فقیهانی چون بهاءالدین محلاتی و محمدعلی موحد بهره وافر برد و دورهٔ سطح را با روزی ده ساعت درس، در طی سه سال به پایان رساند. وی پس از فراغت از دروس سطح، برای ادامه تحصیلات حوزوی به قم هجرت کرد. در قم مکاسب و کفایه را نزد محمدی فراگرفت و سپس شش ماه در درس قضای آیت الله بروجردی شرکت جست و پس از فوت ایشان در محضر استادانی مانند آیات عظام روح الله خمینی، داماد، اراکی حاضر شد.
حائری شیرازی از سال 42 به بعد در مسجد شمشیر گرهای شیراز جلساتی برای جوانان دوره های متوسطه و دانشجو تشکیل دادند. تعدادی از پرورش یافتگان آن جلسات اکنون از بزرگان فرهنگی اجتماعی و سیاسی استان فارس می باشند و در جریانات انقلاب در شیراز نقش مؤثری داشتند. از سال 1350 ه.ش به طور متناوب بین قم و شیراز رفت وآمد داشتند و در مدرسه حقانی به تدریس می پرداختند.
ورود ایشان به عرصه مبارزات سیاسی به سال های پس از تبعید امام خمینی به ترکیه بازمی گردد. او به خاطر فعالیت های سیاسی و مبارزاتی بخصوص در ارتباط با مسجد شمشیرگرها چندین بار بازداشت، زندانی و تبعید شده است.
ایشان در رابطه با ایام بازداشتشان خاطرهٔ جالبی را نقل می کند: «در سنهٔ 1352 یا 1354 ه.ش روزی در زندان چشم هایم را بسته بودند و دوره بازجویی طولانی داشتم که در آن روزهای خاص شبی حالم خیلی سخت بود. مجلسی را دیدم که امام خمینی در آنجا درس می دادند و صحبت می کردند و روحانیون هم زیاد بودند. سیدی وارد شد، اما م جلوی او راست قامت روی منبر ایستاد و سه بار فرمود الامان، الامان، الامان یا صاحب الزمان! من متوجه شدم وجود مقدس حضرت اما م زمان بوده. از فردای آن شب روش بازجویی عوض شد. یکی از صلحا گفت که اما م برایت امان گرفته است. این خیلی مقام است که اما م واسطهٔ فیض می شود. این، معنی نیابت است. معنی این است که بین امام(عج) و امت حائل است و امت از این طریق به امامش می رسد» امام در نامه ای نیز که از پاریس برای آیت الله پسندیده ارسال داشته اند، چنین می نویسند: «... رسیدگی بعضی زندانیان و احوالپرسی از خودشان یا اقوامشان لازم است مثل آقای دستغیب و آقای حائری شیرازی و از این قبیل اشخاص …»
حائری در بهار 1351 ه.ش مدتی به شهر فومن تبعید گردید و در منزل همشیره آیت الله بهجت اتاق کوچکی گرفت و این دوران را با همسر و فرزندان و صاحب خانه اش گذراند.
از وی بیش از بیست کتاب منتشر شده است که برخی از آنها عبارتند از: مثلها و پندها در 8 جلد، پول رایج جهانی و احیای پول اسلام، در اسلام پول کار نمی کند، ولایت فقیه، علی در صحرا، نماز، رمز دوام پیوند، در سایه سار وحی، انسان الهی، سیری در آفاق نور، انسان شناسی، تفسیر سوره حمد، علم و دین، تفکر، اخلاق در اسلام، اخلاق اسلامی، درس سحر(شرح ابیات حافظ)، راه رشد، تبلیغ در جبهه، نکته ها، الولایة، جاری حکمت منتشر شده است.
ایشان پس از عمری مجاهدت و تلاش در مسیر آرمان های انقلاب اسلامی پس از تشدید بیماری و انتقال به بیمارستان علی ابن ابیطالب(علیه السلام) قم، در سن ۸۱ سالگی به لقاء الله پیوست.