خستگی کار زنان، آسیبی غیر قابل کتمان

شکی نیست که جنس زن بخاطر نیروی بدنی کمتر و عواطف و احساسات بیشتر، آسیب پذیری بیشتری از کار و فعالیت در بیرون از منزل را نصیب خود می کند؛ هر چند که در هیاهوی تبلیغات اشتغال زنان، این آسیب پذیری چنان به چشم نمی آید. این آسیب پذیری تاثیرات مخربی بر کانون گرم خانواده (مخصوصا در سالیان ابتدای زندگی) دارد.

حضرت علی(علیه السلام) می فرماید: «وَ لا تُمَلِّكِ المَرأَةَ أَمرَها ما جاوَزَ نَفسَها فَإِنَّ المَرأَةَ رَيحانَةٌ و َلَيسَت بِقَهرَمانَةٍ؛ كارى كه در توان زن نيست به او مسپار زيرا او چون گُلى است (ظريف و آسيب پذير) نه قهرمان و كار فرما.»[1] در این حدیث، زنان به گل تشبیه شده اند. می دانیم که گل با کمترین خشونتی پژمرده می شود. زنان نیز با کار کردن، مخصوصا در کارهایی مثل دندانپژشکی و امثال آن که با نیروی بدنی سر و کار دارد، احساس خستگی می کنند، و طبعا این خستگی را نیز به خانه می آورند؛ اینجاست که مشکلات و تنش های بین زوجین شروع می شود.

نکته مهم: طبعا هر مردی دوست دارد که وقتی وارد خانه می شود(مخصوصا در سالهای ابتدای زندگی) خانه تمیز و غذا حاضر باشد؛ اما اگر زن، شاغل باشد، طبعا مشکلاتی گریبانگیر مرد خانه خواهد شد. هر چند برخی از مردان با این مشکلات کنار می آیند؛ اما کتمان کردن اینکه اشتغال زنان در این باره مشکلی را بوجود نمی آورد، سخن گزافیست.

البته ممکن است کسانی بگویند که مردان نیز با کار کردن خسته شده و نمی توانند چندان به خانواده خود برسند و بقول معروف «شب می آیند و شب می روند»؛ بنابراین اگر بخواهیم اشتغال زنان را محدود کنیم؛ باید اشتغال مردان را نیز محدود کنیم. در پاسخ باید گفت که اگر چه نباید از آسیب های اشتغال مردان غافل شد؛ اما مقایسه کردن اشتغال زنان و مردان، چندان زیبنده نیست؛ زیرا که طبق دین اسلام، نفقه زن را باید مرد پرداخت کند[2] و مرد باید کار کند تا مخارج خانواده را تامین کند؛ اما در مورد زن اینگونه نیست.

پی نوشت:
1ــ نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 405 ، نامه 31
2ــ نساء/34: «مردان، سرپرست و نگهبان زنانند، بخاطر برتريهايى كه خداوند (از نظر نظام اجتماع) براى بعضى نسبت به بعضى ديگر قرار داده است، و بخاطر انفاقهايى كه از اموالشان (در مورد زنان) انجام می دهند.»