مانوئل کاندیدو پینتو دی اُلیویرا(Manoel Cândido Pinto de Oliveira))زاده ۱۱ دسامبر ۱۹۰۸) کارگردان صاحب سبک پرتغالی است که از دهه پنجاه تاکنون به فیلم سازی مشغول است. نقاش و شهر، نان، وسوسه مسیح، مادر باکره، سفر به آغاز جهان و تصویر سخنگو از مشهورین فیلم های او به شمار می روند. او پس از سال ها کارگردانی، تنها در سه دهه اخیر شهرت جهانی پیدا کرده است. او هم اکنون با ۱۰۲ سال سن پیرترین کارگردان فعال جهان است. الیویرا با وجود سن بالا همچنان در عرصه فیلم سازی فعال است و قصد دارد چند فیلم دیگر نیز بسازد. مانوئل دی اُلیویرا در سال ۱۹۰۸ میلادی در پورتو زاده شد. پدر او یک کارخانه دار مالک نخستین کارخانه لامپ سازی در پرتغال بود. الیویرا با بازی در اولین فیلم های ناطق پرتغالی، وارد دنیای سینما شد. او پس از آنکه از تحصیل در دانشگاه انصراف داد، نزد پدرش در کارخانه مشغول به کار شد. نخستین تجربه او در کارگردانی، ساخت یک فیلم مستند کوتاه با نام کار در رودخانه دورو بود. او تا پیش از آنکه اولین فیلم بلند خود را در سال ۱۹۴۲ میلادی با نام آنیکی بوبو کارگردانی کند در طول ده سال پنج مستند دیگر ساخت. او این روند فیلم سازی خود(وقفه زمانی زیاد بین آثار بلند سینمایی) را تا نیم قرن ادامه داد و سپس شیوهٔ خود را تغییر داد و تصمیم گرفت هر سال یک فیلم بلند بسازد. برخی دلیل کم کاری وی در دوره اولیه فعالیتش را فشارهای ناشی از دیکتاتوری سالازار در پرتغال و جریان مستمر فیلمسازی او در دوره دوم فعالیتش را متاثر از همکاری با پائولو برانکو می دانند. او از سال ۱۹۹۰ میلادی تاکنون تقریبا هر سال یک فیلم ساخته است. او تاکنون شش بار در بخش مسابقه جشنواره فیلم کن شرکت کرده که آخرین بار آن در سال ۲۰۱۰ میلادی با فیلم مورد عجیب آنجلیکا بود. در این شش بار حضور، او ۵ بار نامزد دریافت نخل طلا بوده و یک بار در سال ۱۹۹۹ میلادی برای فیلم «نامه» برنده جایزه ویژه هیئت داوران شده است.
