آیت الله شیخ عبدالحسین چهرگانی غروی در سال 1289 هجری شمسی(1328هجری قمری) در خاندانی که سابقه سه قرن روحانیت و مرجعیت در منطقه آذربایجان داشتند در نجف اشرف به دنیا آمد. وی پس از طی دوران ابتدایی به فراگیری علوم حوزوی روی آورد و از استادان نامداری همچون حضرات آیات: حاج میرزا باقر زنجانی، شیخ حسین اهری و شیخ ابوالحسن مشکینی بهره بُرد. آیت الله عبدالحسین غروی در 22 سالگی راهی آذربایجان شد و به مدت سه سال از درس آیت الله انگجی استفاده نمود. از آن پس در درس آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی و سید محمد حجت کوه کمره ای در قم شرکت جست و به مدارج والای علمی دست یافت. آیت الله شیخ عبدالحسین غروی پس از آن، در تبریز به تدریس و تعلیم و ارشاد مردم و توجه به مباحث اخلاقی اشتغال پیدا کرد و جوانان را به اسلام اصیل رهنمون می ساخت. این عالم مجاهد در زمانی که اندیشه های ضد دینی و الحادی از جانب بی دینان در جامعه مطرح شده بود، با دلایل قاطع به دفاع از حریم دین پرداخت که بعدها با نام اسلام و شیعه به چاپ رسید. ایشان همچنین در مبارزات مردم تبریز به همراه عالمان آن دیار از قبیل حضرات آیات: شهید قاضی طباطبایی، سیدمحمدعلی انگجی و میرزا عبدالله مجتهدی شرکت فعال داشت و نام وی، همواره در ذیل اعلامیه های عالمان تبریز به چشم می خورد. آیت الله غروی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از سوی مردم آذربایجان شرقی به عضویت مجلس خبرگان برگزیده شد و تا پایان عمر در این سنگر مشغول خدمت بود. سرانجام آن فقیه وارسته پس از عمری سرشار از خدمات دینی، در بیستم آذرماه سال 1373ه.ش در 84 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد و پس از تشییعی با شکوه در تبریز و قم، در قم به خاک سپرده شد. در روز فوت ایشان، سه روز در آذربایجان شرقی عزای عمومی اعلام گردید و مجالس ختم باشکوهی تشکیل شد.
