نتیجه ی علم منهای دین (مباحثه با رئیس مجلس آلمان)

رئیس مجلس آلمان غربی در دوره آقای خاتمی به ایران آمد. آن موقع بحث روز، گفتگوی تمدن ها بود و ایشان هم روی این مساله مانور می داد. زمانی که خواست موضوع گفتگوی تمدن ها را شروع کند من گفتم که می خواهم در ابتدا سوالی از آقای رئیس مجلس بپرسم. گفتم اگر ۲ نفر با هم دعوا می کردند و یک نفر سومی آمد به هر کدام یک چوب داد، آیا به این دو نفر خدمت کرده است یا خیانت؟ او ترسید که اگر بگوید خیانت کرده من مچ او را می گیرم که شما در دوره جنگ به عراق و ما کمک می کردید. برای رئیس مجلس هم، چنین گافی خیلی سخت است. آخر یک جوانی بود که گفت من عضو حزب سوسیالیست هستم و جزو نماینده ها بود. این جوان دیگر حوصله نکرد و گفت جواب شما روشن است و این فرد به هر دو نفر خیانت کرده است. ایشان هم ناچار شد که بگوید خیانت کرده است. البته بعد من دل او را آرام کردم و گفتم که سوال من سیاسی نیست. من می خواستم بگویم که نتیجه علم منهای دین، این است. این که دائم تو سر دین می زنند و می گویند که دین باعث عقب افتادگی است، یک بار هم به دین فرصت دهید که از خودش دفاع کند. دانش که تاج افتخار بشریت است تا به حال چه کار برای بشریت کرده است. بشر در ابتدا الف بود و ب. دانش آمد و دائم یکی به این داد و یکی به آن. بعد از این که این فرد قبول کرد که چنین اقدامی خیانت است.
سوال دوم را مطرح کردم. گفتم شما معتقدید که آیا اول باید یک نفر را مسلح کرد و بعد او را اصلاح کرد یا این که اول او را اصلاح کرد و بعد مسلح کرد؟ در پاسخ به این سوال هم کمی این پا و آن پا کرد و بعد گفت اول اصلاح و بعد تسلیح، گفتم خب شما که می گویید ابتدا باید اصلاح و بعد مسلح شود اگر کسی اصلاح نشده مسلح شد باید او را خلع سلاح بکنیم یا خیر؟ او هم ناچار شد که بگوید باید خلع سلاح کنیم.
گفتم پس آن چیزی که می تواند جامعه را اصلاح کند ۳ چیز است: خلع سلاح فاسدها، اصلاح و تسلیح. این که ما بیاییم و با یکدیگر حرف بزنیم، اما هیچ ضمانت اجرایی نداشته باشیم چه اهمیتی دارد. دیدید که گفتگوی تمدن ها هم کم کم خاموش شد. من تاکید کردم که ما ضمانت اجرایی می خواهیم و شرط امنیت، اینهاست. این که می گویم خودسرانه کار کردن، عاقبت ما را به این روز نشانده است که از باران فرار می کنیم و می رویم زیر باران می ایستیم. این که ما الان به این روز نشسته ایم به خاطر خودسری است. یعنی من طوری زندگی می کنم که دیگران مرا بپسندند، حالا گیرم که همدیگر را پسندیدیم. اگر فقط ما بودیم و غیر از ما کسی نبود حرفی نداشتیم، اما عالم صاحب دارد و این طور رفتار، خودسرانه است.
---------------------
منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار و اندیشه های حضرت آیت الله محی الدین حائری شیرازی(حفظه الله)