حفظ فرزندان از گناه

از جمله اموری که در عالم معنا جریان دارد، عصمتی است که خداوند متعال به مؤمنین عنایت می کند. گناه در مسیر انسان قرار می گیرد؛ ولی خداوند حفظ می کند. حفظ خداوند، در برزخ عالم، جایگاه مهمّی دارد و با این آیه مربوط است:
وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ ما زَکى مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدا؛[۱]
اگر فضل و رحمت خدا شامل شما نبود، احدى از شما [از گناه و زشتى] پاک و پاکیزه نمی شد.
از فضل و رحمت الهی، آن است که مؤمن را از وقوع در معاصی و پیشامدهای ناگوار، حفظ می کند. اگر خداوند، این بصیرت را به انسان بدهد، می بیند که این شخص چقدر محفوظ است و آن شخص چقدر محفوظ است.
ائمه علیهم السلام که تسلیم تقدیرات الهی بوده اند همه امور برای آن ها روشن بوده است. آن ها می بینند که بعضی از معاصی، عصمت ها را از بین می برد. پناه به خدا! حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در دعای کمیل می فرمایند:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ … اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ؛[۲]
خدایا! براى من آن گناهانى را که پرده عصمتم را می درد، بیامرز… خدایا! برایم آن گناهانى را که باعث تغییر نعمت ها می شوند، بیامرز.
در اولاد ائمه علیهم السلام  همه نوع انسانی بوده است و ائمه علیهم السلام همه را تحمّل می کردند. گاهی بعضی از فرزندان ائمه، ادعای امامت می کردند. هرکسی از آن ها مسیر خودش را می رفته است. 
هر چه انبیا لطیف تر می شدند، این مسائل را بیشتر مراعات می کردند. زمانی که خداوند، امامت را به حضرت ابراهیم علیه السلام ارائه کرد، ایشان از خداوند پرسید:
وَ مِنْ ذُرِّیَّتی؛[۳]
از ذریه ام نیز کسانى را به امامت برسان.
ما هم باید برای اولاد خود از خداوند، خوشبختی بخواهیم و دعایشان کنیم. مؤمن هر چه ایمانش بالاتر می رود، در زندگی خودش و دیگران منشأ اثر می شود. باید فرزندانمان را دعا کنیم که خداوند ابتلائات و سختی ها را از آن ها دور کند، در معصیت ها واقع نشوند و عصمت خدایی، آن ها را حفظ کند. خانواده ها در داشتن عصمت، متفاوت هستند؛ مثلاً برای بعضی ها نوشته می شود: زنا – نستجیر بالله – از این خانه دور باد؛ اما اگر یک نفر شقاوت کند و آن عمل منافی را انجام دهد، باعث می شود نعمت های او تغییر کند. باید از خداوند، عصمت و نگهداری از معاصی بخواهیم؛ چون انجام معاصی با آینده انسان خیلی مربوط است. خدای متعال، به بشر فرصت دعا کردن داده و با این کار، تسلطی بر تغییر مقدراتش به او عطا کرده و راه را باز گذاشته است.
-----------------------------
پی نوشت:
[۱] . سوره نور، آیه ۲۱.
[۲] . مفاتیح الجنان، دعای کمیل.
[۳] . سوره بقره، آیه ۱۲۴.
---------------------
منبع : بنیاد هاد