پل گیوم آندره ژیدْ(Paul Guillaume André Gide)، نویسنده معروف فرانسوی در 22 نوامبر 1869میلادی، در پاریس به دنیا آمد. داشتن پدری پروتستانی و مادری کاتولیک باعث ایجاد فضایى خشک ومتعصبانه در خانه آنان شده بود، از این رو تعلیمات کلیسا چنان در نظرش خشک و خشن جلوه کرد که از آن گریزان شد. آندره ژید در دوران تحصیلات خود، به عنوان محصلی کودن مورد شماتت قرار می گرفت و در سال پنجم دبستان بر اثر سوء رفتار از دبستان اخراج شد. با این حال، او جوانی درون گرا به حساب می آمد و با مطالعه فراوان آثار تمامی شاعران، اطلاعات وسیعی به دست آورد. آندره ژید در سال های بعد با انتشار اولین کتاب خود، به مجامع ادبی راه یافت و با برخی شخصیت های ادبی فرانسه آشنا شد. در این کتاب داستانی که اثر پس از مرگ نامیده می شود، بحران روحی آغاز شده در وی مطرح می گردد. او گرایش های تند سوسیالیستی داشت و در فرانسه نیز به همین گرایش ها مشهور بود. ژید سفرهایى به قاره افریقا و اتحاد جماهیر شوروی سابق انجام داد. اما کتابی که پس از بازگشت از شوروی سابق نگاشت. نقطه آغاز جدایى و فاصله احزاب کمونیستی اروپا از حزب کمونیست شوروی شد. آندره ژید در این کتاب، موارد اصلی انحرافات حزب کمونیست شوروی از خط سوسیالیسم را متذکر شد و این حزب را محکوم به فنا دانست. با انتشار کتاب بازگشت از شوروی، آندره ژید بیش از هر سیاست مدار فرانسوی در افشای ماهیت کمونیستی شوروی و رواج تنفر و بیزاری از مسکو در قاره اروپا ایفای نقش نمود.
مکاتب و شخصیت های ادبی، آثار آندره ژید را به سه دوره تقسیم نموده اند. دوره اول آثار ژید با محوریت سمبولیسم یا نمادگرایى که مبتنی بر بیان مقصود از طریق کنایه و اشاره است، می باشد. دوره دوم آثار او نشانگر رویکرد به زندگی و عشق و علاقه نسبت به آن است و دوره سوم که در حقیقت پس از جنگ جهانی اول آغاز می شود، دوره ای است که آندره ژید شخصیت شناخته شده ای در جهان به حساب می آید. از آندره ژید بیش از هشتاد اثر به جای مانده که مهم ترین آن ها عبارت است از: مائده های زمینی، آهنگ روستایى، تربیت زبان، باتلاق ها و مائده های تازه. وی معتقد بود که تکلیف هر نویسنده یا شاعر بزرگ آن است که در مدت عمر خود، حداقل یکی از آثار نویسندگان یا شاعران نامی سایر ملل را به زبان خود ترجمه نماید. بر همین اساس در اواخر عمر خود، هَملِت اثر شکسپیر ادیب شهیر انگلیسی را به فرانسه ترجمه نمود. آن چه در تمامی آثار آندره ژید به چشم می خورد آن است که او با نگرانی در جستجوی حقیقت ذات خود است و پیوسته به عالم مطلق اندیشه می نگرد. ژید هرگز از جستجوی آزادی اخلاقی و اجتماعی و رهایى از قید و بند مذهب و سنت دست نکشید و از پیروزی جستن بر ریاکاری باز نایستاد. در واقع وی معتقد بود نویسنده واقعی کسی است که برخلاف جریان و مسیر و شرایط و مقتضیات زندگی و جامعه شنا کند. ژید تا زنده بود بی مهابا و گستاخانه و بی توجه به پیامدهای این روش، هر چه می خواست انجام می داد. آندره ژید استاد نثر فصیح است و از این جهت نیز از نفوذی عظیم برخوردار بود. ژید در اواخر عمر، روز به روز در قلمرو ادبیات به پیشرفت های سریعی دست یافت و در سال 1947میلادی به دریافت جایزه ادبی نوبل نائل آمد. آندره ژید سرانجام در 19 فوریه 1951میلادی در 82 سالگی درگذشت.
