لزوم طهارت معنوی برای ارتباط با قرآن

خداوند متعال در قرآن فرموده است:
لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُون؛‏[۱]
جز پاکان، آن (قرآن) را مسّ نمی کنند.
گروهی در نهایت انجماد، با قضایا برخورد می‏ کنند و کمترین معنای ممکن را از این آیه استفاده می کنند؛ می گویند: «آیه به این معناست که اگر خواستی دست به خطوط قرآن بکشی، باید وضو داشته باشی»؛ ولی این آیه مراتب عالی ‏تر هم دارد که در روایات هم بیان شده است.[۲] همان طور که طهارت، مراتب دارد، مسّ قرآن، درک قرآن، اتصال به قرآن و ارتباط با قرآن هم مراتب دارد. این، عظمت قرآن را هم می ‏رساند. انسان به هر پله‏ ای از طهارت که رسید، به همان پله از ارتباط به قرآن می ‏رسد.
حضرت بقیه الله علیه السلام قرآن که می‏ خوانند تمام حدّ و حدود انبیا علیهم السلام و امتیازی که خداوند در قرآن به انبیا داده است، برایشان معلوم است؛ زیرا آن عالی ترین درجه طهارت، عالی‏ترین درجه ارتباط با قرآن را هم برای آن حضرت به دنبال دارد.
—————————————————————————————
پي نوشت:
.[۱] سوره واقعه، آیه ۷۹.
.[۲] فَلَمَّا اسْتَخْلَفَ عُمَرُ سَأَلَ عَلِیّاً علیه السلام أَنْ یَدْفَعَ إِلَیْهِمُ الْقُرْآنَ فَقَالَ: یَا أَبَا الْحَسَنِ إِنْ جِئْتَ بِالْقُرْآنِ الَّذِی کُنْتَ قَدْ جِئْتَ بِهِ إِلَى أَبِی بَکْرٍ حَتَّى نَجْتَمِعَ عَلَیْهِ. فَقَالَ علیه السلام: هَیْهَاتَ لَیْسَ إِلَى ذَلِکَ سَبِیلٌ إِنَّمَا جِئْتُ بِهِ إِلَى أَبِی بَکْرٍ لِتَقُومَ الْحُجَّهُ عَلَیْکُمْ وَ لَا تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَهِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هذا غافِلِینَ‏ أَوْ تَقُولُوا مَا جِئْتَنَا بِهِ إِنَّ الْقُرْآنَ الَّذِی عِنْدِی‏ لا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ‏ وَ الْأَوْصِیَاءُ مِنْ وُلْدِی. قَالَ عُمَرُ: فَهَلْ لِإِظْهَارِهِ وَقْتٌ مَعْلُومٌ؟ فَقَالَ علیه السلام: نَعَمْ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ مِنْ وُلْدِی یُظْهِرُهُ وَ یَحْمِلُ النَّاسَ عَلَیْهِ فَتَجْرِی السُّنَّهُ بِهِ؛ چون عمر خلیفه شد، از حضرت أمیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ طلب همان قرآنی را نمود که حضرت آن را به ابوبکر داده بودند. امیرالمؤمنین على ـ علیه السلام ـ فرمودند: قرآن که من جمع و تألیف نمودم، همان است که در ایام ابوبکر در محضر انصار و مهاجر حاضر کردم، آن روز گفتید: ما را هیچ گونه احتیاج به این قرآن نیست، حال علت طلب آن چیست؟ عمر گفت: تا آنکه جمیع مردمان را بر آن قرآن جمع نماییم. حضرت أمیر المؤمنین على ـ علیه السلام ـ فرمودند: هیهات، هیهات اصلا شماها را هیچ گونه راه به آن نیست، آن روزى که من آن قرآن را حاضر کردم به واسطه اتمام حجت بر شما و سایر امت بود تا در روز قیامت نگویند که حقیقت این امر بر ما ظاهر نبود و ما از آن غافل بودیم، یا آنکه گویند که حقایق آن در قرآن ظاهر و عیان نبود و کسى ما را بر آن اطلاع و اخبار ننمود، به درستى که قرآنی که نزد من است، هیچ احدى آن را مسّ نمی کند، مگر اوصیایی که اولاد من هستند.عمر گفت: وقت اظهار آن قرآن معلوم است؟
حضرت أمیر المؤمنین على ـ علیه السلام ـ فرمودند: بلى وقتى که قائم آل محمد از اولاد من ظاهر گردد، سایر مردمان بر سر او جمع گردند، آن حضرت در آن وقت اجراى سنت حضرت نبى الرحمه و اظهار قرآن و سایر احکام شرع و آداب دین رسول آخرالزمان بنماید. (احتجاج طبرسی، ج‏۱، ص۱۵۶)
----------------
منبع : بنياد هاد