موزه ای زیبا و پر رمز و راز، موزه ای پر از رنگ و زندگی که دیدگان هر بیننده ای را نوازش می دهد و چه تواناست خالق این همه نور، این همه زیبایی و این همه زندگی. اسطوره ای با چهره ای پر از مهربانی که با دستان توانمند خود این چنین چرخش ها و پیچش های نرم و لطیفی را خلق کرده است. استاد محمود فرشچیان در سال 1308 ه.ش در اصفهان دیده به جهان گشود. وی از هفت سالگی نزد استاد حاج میرزا آقا امامی شروع به تعلیم گرفتن نمود و در سال 1324 هجری شمسی، به هنرستان هنرهای زیبای اصفهان رفت و تحت تعلیم استاد عیسی خان بهادری که خود شاگرد کمال الملک بود، قرار گرفت و با رموز رنگ ها، ابزار نقاشی و زیر رنگ آشنا شد و با قرار دادن موی گربه سفید در انتهای پر کبوتر قلم موهایی ساخت تا به امروز در نقاشی و ظریف کاری از آن استفاده می شود. اشتیاق به آموختن ایشان را ابتدا به اروپا و سپس به آمریکا کشانید و حفظ هویت ایرانی توانست شیوه کار خود را غنا بخشد. استاد فرشچیان در ابتدا از آبرنگ و گواش و از اوایل دهه پنجاه بیشتر از اکریلیک برای خلق آثارش استفاده کرد. آثاری که با دیدنشان این جمله در ذهن متصور می شود: "فتبارک الله الاحسن الخالقین" ساختمان موزه محمود فرشچیان در مجموعه 110 هکتاری سعدآباد، یک بنای قاجاری است، با وسعتی در حدود 600 متر مربع که برای مدتی محل اسکان رضا شاه به همراه همسر چهارمش ملکه عصمت بوده است. این موزه در حال حاضر بیش از 50 اثر از استاد محمود فرشچیان را در خود جای داده که نوازشگر چشم هر بیننده ایست. این موزه در سال 1380 ه.ش افتتاح شده است.
مطالب مرتبط
