پست، قدیمی ترین و گسترده ترین نوع ابزار ارتباطی بین مردم یک کشور با ساکنان دیگر سرزمین ها و مناطق جهان است. جوامع رشد یافته، برای تحقق توسعه خود، به شبکه ارتباطی توجه داشته و روی آن برنامه ریزی کلان کرده اند. پست یکی از عمده ترین نهادهای اجتماعی بازمانده از ادوار کهن است. پیام و پیام رسانی به عنوان یک نیاز اجتماعی، از آغاز زندگی شهرنشینی، همواره مطرح بوده است و پست به منزله تامین کننده این نیاز، از دیرباز نقش تعیین کننده ای در زندگی اجتماعی انسان داشته است. از این رو برای هماهنگی و تدوین روابط پستی بین کشورها، در نهم اکتبر 1874میلادی به پیشنهاد آلمان، قرادادی با عنوان قرارداد بِرْنْ در زمینه تأسیس اتحادیه کل پست در بِرن سوئیس توسط 22 کشور به امضا رسید. امضا کنندگان بر اساس توافق به عمل آمده، یک قلمرو پستی را تشکیل دادند که آزادی ترانزیت برای مبادله متقابل مراسلات در سراسر قلمرو اتحادیه تامین و تضمین می کرد. نام این اتحادیه پس از چهار سال، با پیوستن کشورهای دیگر به اتحادیه جهانی پست، تغییر کرد. درسال 1969میلادی، کنگره این اتحادیه در توکیو در قطعنامه پایانی خود به کشورهای عضو توصیه کرد روز نهم اکتبرهر سال را به عنوان روز جهانی پست تعیین کنند و از سال 1970میلادی، در این روز، اداره های پست سراسر جهان به اقدامات گسترده اطلاعاتی و تبلیغاتی و تشریح نقش پست درزندگی بشر بپردازند. در حال حاضر بیش از یک صد و هفتاد کشور، عضو این اتحادیه هستند و ایران نیز در سال 1877میلادی (22 مهر 1256هجری شمسی)به عنوان بیست و نهمین عضو، به این اتحادیه پیوست. محل اتحادیه در شهر بِرْنْ سوئیس است و نشان آن از کره زمین و پنج انسان، به نشان پنج قاره، در حالی که نامه هایی را دست به دست می گردانند تشکیل شده است.
