جایگاه تبلیغ در قرآن

تبلیغ چیست ؟
 «تبلیغ»، رساندن پیام است، با استفاده از ابزار مناسب و مؤثر.
 در جهان امروز، براى جذب انسان ها به افكار و عقاید مختلف تبلیغات وسیعى صورت مى گیرد و صاحبان مكاتب برآنند تا با استفاده از تبلیغ مناسب، مردم را پیرو خویش سازند و اندیشه هاى خود را بر آنان تحمیل كنند.
 اما در اسلام، مراد از تبلیغ، آشنا نمودن مردم با احكام اسلامى و معارف الهى و بشارت دادن مؤمنان و انذار و هشدار مخالفان است. در قرآن كریم براى تبلیغ، كلماتِ «انذار»، «بلاغ»، «تبشیر»، «تخویف»، «هدایت»، «ارشاد»، «دعوت» و «امر به معروف و نهى از منكر» آمده است كه هر یك به بُعدى از ابعاد تبلیغ، اشاره دارد.
 بلاغ
 «الذّین یبلغون رسالات اللّه و یخشونه و لایخشون احداً الاّ اللّه »[1]
 «... آنان كسانى هستند كه رسالت هاى الهى را مى رسانند و از خدا مى ترسند و از هیچكس جز او نمى ترسند.»
 انذار و تبشیر
 «و ما ارسلناك الاّ مبشراً و نذیراً»[2]
 «و ما تو را نفرستادیم مگر بعنوان بشارت دهنده و ترساننده.»
 تخویف
 «و ما نرسل بالایات الاّ تخویفاً»[3]
 «و ما معجزات و آیات را تنها براى این مى فرستیم كه مردم از خدا بترسند.»
 هدایت و ارشاد
 «یهدى الى الرشد فامنّا به»[4]
 «قرآن به خیر و صلاح هدایت مى كند، بنابراین به آن ایمان آوردیم.»
 دعوت
 «قال ربّ انّى دعوت قومى لیلاً و نهاراً»[5]
 «نوح گفت: خدایا من شب و روز قومم را دعوت كردم.»
 امربه معروف ونهى از منكر
 «یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر»[6]
 «مردان و زنان با ایمان به نیكى دستور مى دهند و از زشتى باز مى دارند.»

منبع: محسن قرائتی، قرآن و تبليغ، ناشر: مركز فرهنگى درسهايى از قرآن‏، تهران1389، چاپ: هشتم‏، ص: 25.
----------------------------------
پی نوشت:
[1] احزاب /39.
[2] اسراء/105.
[3] اسراء/59.
[4] جنّ /2.
[5] نوح /5.
[6] توبه /71.