سیداسماعیل بن احمد نوری طبرسی مازندرانی، عالم دینی، فقیه اصولی، محدث، متکلم، مدرس و زاهد در اوایل قرن سیزدهم هجری شمسی (اواسط قرن سیزدهم هجری) در یکی از توابع شهرستان نور در استان مازندران به دنیا آمد. وی پس از فراغت از دروس مقدمات و سطوح حوزوی، برای ادامه تحصیلات راهی نجف اشرف شد. ایشان در نجف در محضر عالمان نامداری همچون شیخ مرتضی انصاری، میرزا حبیب الله رشتی و میرزا محمدحسن شیرازی، معروف به میرزای بزرگ به فراگیری دروس خارج فقه و اصول پرداخت و در حدیث و کلام نیز به استادی دست یافت. آیت الله نوری طبرسی پس از رسیدن به مقامات علمی، به بحث و تدریس فقه و اصول پرداخت و شاگردان متعددی پرورش داد. این عالم سترگ در طی این سال ها، علاوه بر تدریس، به تالیف کتب گران بها دست زد که کفایةُالموّحدین در سه مجلد به فارسی که یک جلد آن تحت نام عِصمةُالولایه در مبحث امامت است، و نیز وسیلَةُ المَعاد فی شرح نجاة العباد و اصول الفقه، از آن جمله اند. آیت الله سیداسماعیل نوری طبرسی سرانجام پس از عمری سرشار از خدمات علمی در بیست و نهم مهرماه 1282 ه.ش برابر با اول شعبان 1321 ه.ق در کاظمین به لقاءالله پیوست و در صحن شریف علوی به خاک سپرده شد.
