آیت الله شیخ مرتضی آشتیانی پس از فراگرفتن مقدمات و سطوح، در نجف اشرف اقامت گزید و از درس خارج میرزا حبیب الله رشتی و مرحوم آخوند خراسانی بهره مند شد تا به مدارج عالیه ی اجتهاد و فقاهت رسید. سپس به ایران مراجعت نمود و در تهران به تدریس و اقامه ی جماعت مشغول شد. ایشان در سال 1340 هجری قمری به مشهد مقدس رفت و به تدریس و اقامه ی جماعت و اصلاح امور مردم پرداخت. این عالم ربانی سرانجام در 84 سالگی به رحمت ایزدی پیوست و در پایین پای مبارک حضرت امام رضا(علیه السلام) مدفون گردید. آیت الله آشتیانی به لحاظ اخلاص به اهل بیت، زبانزد خاص و عام بود به طوری که تمام موالید و وفیات اهل بیت را برپا نموده و با وجود کهولت سن از مردم پذیرایى و گاه خود مدیحه خوانی می نمود. ایشان دارای مکاشفات و رؤیاهای صادقه نیز بوده است. هم چنین جزو علمای با نفوذ ایران بوده و در جنبش مشروطیت شرکت داشت و در حرم حضرت عبدالعظیم متحصن گردید. میرزا محمود آشتیانی، حکیم و فقیه معاصر و اسماعیل آشتیانی، نقاش بزرگ، از فرزندان اویند.
