وفات حكیم و سیاستمدار بزرگ خواجه نصیرالدین طوسی (672 هجری قمری)

پس از حمله ی مغولان به ایران، مقام علمی و ارزش فكری خواجه نصیرالدین طوسی موجب شد تا هلاكوخان مغول، او را در شمار بزرگان خود دانسته، نسبت به حفظ و حراست از جانِ وی كوشا باشد. از آن پس، خواجه، دارای مقام و نفوذ فراوانی شده و خدمات بسیاری به فرهنگ اسلام و كشورهای مسلمان روا داشت. جلوگیری از به آتش كشیدن مراكز فرهنگی، كتابخانه ها و مؤسسات علمی، نجات جان دانشمندان و علمای بزرگ زمان كه مورد غضب مغولان بودند، جلوگیری از تهاجم مغولان به كشورهای اسلامی و نیز احداث و تجهیز رصدخانه ی عظیم مراغه وكتابخانه ی بزرگ آن، از جمله خدمات ارزنده  ی خواجه نصیر در دوران وزارت در دستگاه مغولان می باشند. همچنین محفل درسی خواجه، رونقی فراوان داشته و شاگردان فاضلی در آن تربیت یافتند. علامه حلی، كمال الدین میثم بحرانی، قطب الدین رازی و سید ركن الدین استرآبادی و... از جمله شاگردان خواجه می باشند. از این عالم بزرگ شیعی بیش از 80 كتاب و رساله به جای مانده كه اخلاق ناصری، اساسُ الاقتباس، اوصاف الاشراف و عِلمُ المثلث از آن جمله اند. این دانشمند گرانقدر در 75 سالگی دیده از جهان فروبست و در كاظمین عراق مدفون گشت.