امضای پیمان دفاع مشترک آسیای جنوب شرقی موسوم به سیتو(1954میلادی)

سازمان پیمان آسیای جنوب شرقی موسوم به سیتو، سازمانی است که به موجب پیمان دفاعی جمعی آسیای جنوب شرقی به وجود آمد. این پیمان در هشتم سپتامبر سال 1954میلادی توسط نمایندگان استرالیا، امریکا، فرانسه، انگلستان، زلاند نو، پاکستان، فیلیپین و تایلند به امضا رسید و مقر آن در بانکوک پایتخت تایلند قرار داشت. هرچند پیمان سیتو، همانند پیمان سنتو در خاورمیانه ، ظاهری دفاعی و نظامی داشت اما در واقع در راستای جلوگیری از گسترش نفوذ کمونیسم در آسیای جنوب شرقی منعقد گردید. براساس پیمان سیتو، هشت دولت امضا کننده، موافقت کرده بودند که در موارد تجاوز خارجی یا خرابکاری داخلی، دست به اقدام جمعی بزنند. این اعضا هم چنین موافقت کردند که همکاری اقتصادی نیز داشته باشند، هرچند تکیه اصلی بر روی مقررات نظامی و ضد کمونیستی پیمان بود تا جنبه اقتصادی آن. پیمان سیتو در طول عمر خود از کارآیى لازم برخوردار نبود و مشکلات موجود در آن، اعضا را به خروج از پیمان واداشت به طوری که در سال 1965میلادی، پاکستان به دلیل عدم حمایت اعضای سیتو از این کشور در مقابل هند، از این پیمان خارج شد. هم چنین پس از سرنگونی رژیم دست نشانده ویتنام جنوبی در سال 1975میلادی، این سازمان عملاً کارآیی خود را از دست داد و در نهایت در 30 ژوئن سال 1977میلادی منحل گردید.