مسلمان میانمار را از یاد نبریم

نمی داند کدامین را خورد غصه دلم، از بس
همه جا مسلمین در آتش و خونند و هم بی کس
ولی تلخی کار آنجاست از ما می رسد بر ما
عراق و سوریه، حتی میانمار، ای خدایا رس
به فریاد مسلمانانِ در ظلم وستم مانده
ز کافرها، منافق ها، ز انسانهای خار و خس
وقایع تلخ مسلمانمار میانمار، دل هر انسان منصفی را به درد می آورد. وقتی انسان در خبرها از غرق شدن پناهجویان مسلمان میانماری می خواند «مقام های بنگلادش از کشف اجساد ۲۰ پناهجو از رودخانه ای در امتداد مرز میانمار خبر دادند، این افراد در حال فرار از میانمار بودند که غرق شدند» [1] به حکم انسانیت و مسلمانی ناراحت شده و از خداوند برای آنها راه نجات و عافیت را می طلبد. اگر ما از کنار این قضایا بگذریم، دیگر مسلمانی ما به چه دردی می خورد. رسول گرامی اسلام فرمود: «مَنْ أَصْبَحَ لَا يَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِينَ‏ فَلَيْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلًا يُنَادِي يَا لَلْمُسْلِمِينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلمٍ؛[2]کسی که صبح را شروع کند و به امو مسلمین اهتمام نورزد (کسیکه نسبت به حال و وضع مسلمین دیگر بی تفاوت باشد)؛ مسلمان نیست و کسیکه صدای مسلمانی را بشنود که درخواست کمک از مسلمین دارد، و اجابتش نکند مسلمان نیست» بر طبق این حدیث، اگر کشور مسلمانی بتواند در جهت رفع آلام مردم مسلمان دیگر(همچون مسلمانان میانمار)، به هر طریق کاری انجام دهد و انجام ندهد، مسلمانی خود را به نحو احسن انجام نداده است و فردای قیامت بازخواست می شود.
سازمان کنفرانس اسلامی، اتحادیه عرب، و سازمانهای مسلمان دیگر که می توانند تاثیرگذار باشند، باید در این قضیه کوتاهی نکنند ولی...، وقتی که سازمان کفرانس اسلامی و اتحادیه عرب برای مردمان مسلمان عرب، دل نمی سوزانند و گویا هم رفیق دزد هستند و هم شریک قافله، آیا انتظار داریم برای مسلمانانی با قومیت بیگانه تر(میانماری) دل بسوزاند؟
کشورهای همسایه میانمار مثل بنگلادش و غیره باید به وظیفه خود عمل کنند، و ظاهرا بنگلادش در این زمینه قدمهای را برداشته است. اما از کشور تاثیرگذاری مثل مالزی، انتظار بیشتری می رود، و البته کشوری که در قضایای مربوط به مسلمانان(فلسطین، تکفیریها و...)  حرکت در خور توجهی از خود نشان نداده است.(دولت مالزی نه مردمش) در این قضایا نیز انتظار چندانی از او نمی رود که وارد دفاع از مردم مسلمان میانمار شود.
اما برای برخی از نا آگاهان کشور خودمان ــ که هر وقت از مسلمانان کشورهای  دیگر صحبت می شود، برای منحرف ساختن موضوع، عمدتا به دروغ کمک به فقیر فقرا را پیش می کشند ــ باید گفت که: در این مورد، کشور ایران هیچ کمک مادی نمی تواند به مسلمانان آنجا داشته باشد، اما لااقل می تواند با آنها ابراز همدردی کند. آیا آن افراد، از این وضع بر آشفته نخواهند شد؟ اگر به هر دلیلی(سیاسی، اقتصادی) آشفته می شوند، باید متوجه باشند که مسلمانی آنها، خالی از ایراد نیست. این افراد باید بدانند که: انسان گاهی دوستی دارد که گرفتار است و درمانده، اما انسان به هر دلیلی نمی تواند به دوست خود کمک کند؛ اما برای او خوابش نمی برد و مدام برای او دعا می کند. قضیه میانمار نیز همین است، هر چه ما به مسلمانی خود پایبندتر باشیم (همانگونه که انسان به دوست خود پایبند است)، از صمیم قلب برای مسلمانان میانمار ناراحت شده و آرزوی خلاصی آنها را از این معرکه داریم.

---------------------------------
پی نوشتها:
1ــ کلیک کنید
[2] الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2 ، ص164