تجارت سرطان

سرطان؛ آخر و عاقبت همه ما؟!
امروزه باید به سرطان به مثابه پدیده ای فراتر از یک بیماری صرف نگاه کرد. ده ها سال است که پزشکان، جراحان، پژوهشگران و … به بررسی و تحقیق در این باره پرداخته اند و این در حالی است که نه تنها از دامنه گسترش آن کاسته نشده که شاهد ابتلای بیش از پیش مردم، به ویژه در کشورهای توسعه یافته، به این بیماری می باشیم؛ اما جدای از این پدیده، سرطان هم اکنون به تجارتی بس سودآور مبدل شده، تا آنجا که زمینه فعالیت کارتل های بسیاری در بخش های دارویی، جراحی، تحقیقاتی و … را فراهم آورده است. هم اکنون در بریتانیا، حدود یک سوم بیماران این کشور را افراد مبتلا به سرطان تشکیل می دهند. دو نفر از هر پنج نفر در این کشور، یا از این بیماری رنج می برند و یا بدان مبتلا خواهند شد. در صورتی که این آمار رسمی را بپذیریم، یعنی ابتلای ۳۰ درصدی در سال ۱۹۸۰ (۴۰ درصد در حال حاضر و ۵۰ درصد در سال ۲۰۱۰)، در سال ۲۰۸۰، این رقم به ۱۰۰ درصد خواهد رسید!

بهبودی؟
بررسی های به عمل آمده در طی پنج سال، بیانگر آن است که میزان بهبودی سرطان های مختلف بدین قرار است: سرطان معده: ۵ درصد؛ سرطان شش، برونش و نای: ۵ درصد؛ سرطان سینه: ۵۰ درصد؛ سرطان مری: ۵ درصد؛ سرطان روده بزرگ: ۲۲ درصد؛ سرطان لوزالمعده: ۴ درصد؛ سرطان کبد: ۲ درصد. در سال های اخیر هم هیچ گونه افزایش قابل توجهی در میزان بهبودی بیماران مبتلا به سرطان  مشاهده نشده است.

تجارتی پرسود
اما از بعدی دیگر، تجارت سرطان پس از رقیب بزرگترش یعنی صنعت پتروشیمی، در رتبه دوم قرار دارد. در طی بیست سال یعنی از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰، تنها در آمریکا، چنین تجارتی حدود یک تریلیون دلار (هزار میلیارد دلار) را به خود اختصاص داده است. در صورتی که چنین سهمی را برای بریتانیا نیز قایل شویم، این رقم در این کشور، سالانه چیزی بین ۳ تا ۶ میلیارد پوند می باشد. توجه به این آمار و ارقام، خود دلیلی برای درک این مساله است که چرا همواره کارتل های فعال در بخش های دارویی، جراحی، پرتو درمانی و تشریح جانوران، در رفتاری بی رحمانه، هر گونه تلاش در راستای پرداختن به رژیم ها و شیوه های درمانی منطقی را نوعی بلای تهدیدکننده برای بشر معرفی می کنند.

سرطانزاها
سرطان، محصول عوامل متعددی است که عملاً این عوامل خواسته یا ناخواسته، مورد غفلت بخش های درمانی و بهداشتی حرفه پزشکی قرار گرفته اند. رژیم های غذایی تجویزی پزشکان، واکسیناسیون، آنتی بیوتیک ها، استروییدها، رادیوگرافی و عکس برداری های متداول، آفت کش ها، علف کش ها، حلال ها، رنگ ها، مواد شوینده و نیز مواد شیمیایی همچون فلوراید در آب های آشامیدنی، رادیودرمانی، آلودگی های ناشی از انرژی های برق و هسته ای و … همه و همه از عوامل اصلی ابتلا به سرطان محسوب می شوند.

حیوانات زبان بسته هم؟
اما این بیماری صرفاً به انسان ها خلاصه نشده است و حیوانات خانگی و در راس آن سگ ها را نیز به خود مبتلا ساخته است. از میان جمعیت هفت میلیونی سگ های خانگی در انگلستان، سالانه چیزی بالغ بر یک میلیون سگ از سرطان و یا در نتیجه معالجه این بیماری از بین می روند و این رقم، پنجاه برابر میزان ابتلای انسان ها به این بیماری است که این میزان شدید ابتلا نیز چیزی جز نتیجه برنامه های واکسیناسیون تایید شده توسط دامپزشکان، استفاده از آنتی بیوتیک های حیوانی، اسپری های ضدکک، آفت کش ها و نیز غذاهای گوشتی کنسرو شده مخصوص این حیوان نیست.

امروزه سرطان به شدت در حال نابود ساختن انسان ها، سگ ها، گربه ها و … است. در مورد حیوانات اهلی پرورش یافته در دامپروری ها هم وضع به همین منوال است و نشانه های ظهور این بیماری مشهود است؛ و تنها تفاوت آن با حیوانات خانگی، کشتار پیش از موعد آنها برای تامین غذای انسان هاست که بروز و گسترش آشکار آن را نامحسوس ساخته است.

سرطان و تغذیه
اما سرطان، بیش از هر چیز، یک مشکل ناشی از تغذیه است؛ رژیم غذایی مهلک بریتانیایی ها یعنی استفاده مفرط از گوشت، لبنیات، تخم مرغ، کربوهیدرات ها، نمک طعام و ترکیبات شیمیایی مختلف به همراه حجم زیادی میوه و نان سفید که همه و همه این غذاها و میوه ها، مملو از آفت کش ها و سموم مختلف هم می باشند؛ نسخه هایی برای ابتلای به سرطان هستند.

طبابت سرطانزا!
در سال ۱۹۹۹، شاهد هفتصد میلیون تجویز دارو توسط پزشکان بریتانیایی بودیم که این تجویزها شامل انبوهی از واکسن ها ، آنتی بیوتیک ها، استروییدها، داروهای مسکن، داروهای ضدالتهاب و… بوده که همه و همه به مثابه هجومی عظیم علیه سیستم دفاعی بدن آدمی محسوب می شوند.

در جوامعی همچون بریتانیا، میزان استفاده از واکسیناسیون به ۹۸ درصد رسیده است. این واکسن ها که عمدتاً حاوی ویروس ها و پروتیین های مشتق شده از حیوانات مختلف، متانول، جیوه، آلومینیوم، اسیدکربنیک و … می باشند؛ با تزریق، مستقیماً وارد خون شده؛ سپس به سلول ها و اندام اصلی بدن وارد می شوند و این در حالی است که سیستم دفاعی بدن، توان مقابله با آنها را ندارد.

هنگامی که مواد بیگانه ای از حیواناتی همانند سگ، میمون، گوساله، جوجه و … از طریق این واکسن ها وارد جریان خون بدن انسان می شود؛ این مواد احتمالاً ساختار ژنتیکی را با تغییراتی همراه می سازند و حتی به تکثیر و جهش در بدن می پردازند که در چنین شرایطی، سیستم دفاعی بدن نمی تواند بین سلول های خودی و غیرخودی تمایزی قایل شود.

سرطان با طعم آب خوردن!
استفاده از فلوراید در آب که برای نخستین بار به دست دولت های آلمان نازی و اتحاد جماهیر شوروی رواج یافت؛ هم اکنون در سراسر دنیا به یک شیوه رایج تبدیل شده است. این ماده علاوه بر آن که ماده ای آرام بخش محسوب می شود؛ بسیار سمی، نابودکننده آنزیم ها و مقاوم در برابر سیستم  ایمنی بدن می باشد. با مقایسه دو شهر بیرمنگام و منچستر در طی سال های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۷ که در اولی از این ماده در آب آشامیدنی استفاده می شد و در دومی هیچ گونه استفاده ای از آن به عمل نیامد؛ مشخص شد که همه ساله، مرگ هزار نفر از مردم بیرمنگام، در نتیجه ی استفاده از همین فلوراید موجود در آب آشامیدنی بوده است.

اشعه ایکس
همچنین استفاده معمول و بی دغدغه از اشعه ایکس(رادیوگرافی) در شناخت بیماری های مختلف که امروزه به راهکاری عادی در حرفه پزشکی تبدیل شده، خود از تهدیدکننده های اصلی سلامت بشر و از عوامل جدی ابتلا به سرطان است. دکتر «جان گفتمن» در آغاز دهه هشتاد متذکر شد که مرگ سالانه دوازده هزار آمریکایی، نتیجه سرطان هایی است که محصول استفاده از اشعه ایکس بوده است. همچنین وی در گزارشی اعلام نمود که سه چهارم سرطان های سینه، نتیجه استفاده از اشعه ایکس است و این جدای از آن حجم عظیمی از افرادی است که از پرتودرمانی استفاده می کنند. وی در ادامه این گزارش، به این مساله اشاره می کند که: «من بر این باورم، آن چه را که اساتید ما از آن به عنوان میزان کاملاً بی خطر استفاده از اشعه ایکس در معاینه لوزه ها، غدد لنفاوی و غده تیموس نام می بردند؛ بعد از گذشت سالیانی، به انبوهی از تومورهای تیروییدی تبدیل شد».

درمان هایی برای زودتر مردن!
اما پزشکی جدید در برخورد با این بیماری چه راهکاری را اتخاذ نموده است؟
قدیمی ترین شیوه در برخورد با این بیماری، عمل جراحی بوده و هست. عقیده بر این بوده که برداشت غده سرطانی به درمان بیماران می انجامد و این در حالی است که در چنین رویکردی، به این حقیقت که «سرطان، بیماری است که نه یک قسمت از بدن که همه بدن را شامل می شود و غدّه سرطانی درواقع تنها بخشی از سرطان کلّی است» بی توجهی شده است. تجربه به خوبی مشخص ساخته که برداشتن غده سرطانی به کمک عمل جراحی، به مثابه اعمال مجازات مرگ برای بیمار می باشد.

و اما شیمی درمانی نیز مستلزم استفاده از داروهای بسیار سمی شیمیایی است که بیمار را پیش از نابودی سرطان، از پای درمی آورد. این گونه داروها که برای مقابله با رشد سریع سلول های سرطانی و غیرسرطانی طراحی شده اند؛ همه ی بدن را متاثر از خود می سازند که ریزش مو، حالت های تهوع شدید، استفراغ، اسهال، گرفتگی عضلات، ناتوانی جنسی، عقیم شدن، خستگی و درد مفرط، نابودی سیستم ایمنی و بالاخره گسترش سرطان و مرگ از پیامدهای آن است. بر طبق آمار و ارقام ارایه شده توسط مقامات بهداشتی، تنها حدود دو درصد از کسانی که از شیمی درمانی استفاده می کنند؛ بعد از پنج سال استفاده از این شیوه، «زنده» هستند و «زنده» در چنین ادبیاتی، یعنی آن که فقط از لحاظ بالینی «مرده» نیستند؛ امّا از یک زندگی فعّال و با نشاط بی بهره اند.

پس از کشف رادیوم، از این ماده در بخش های مختلف پزشکی استفاده شد و ویژگی های آن سبب شد که برخی پزشکان، دیوانه وار به استفاده از این ماده در درمان سرطان اقدام نمایند. اگرچه این شیوه بعضاً با کوچک شدن غده های سرطانی همراه شد؛ اما شاهد افزایش هزار درصدی بهای این شیوه درمانی و خلق یک صنعت چندین میلیارد دلاری شدیم؛ صنعتی که سرسوزنی مبنای علمی ندارد.

اما آمار بازماندگان استفاده از شیوه های مختلف درمانی سرطان که پس از استفاده از این شیوه ها تنها تا مدتی به حیات خود ادامه داده اند؛ بدین قرار است:

عمل جراحی: ۲۲ درصد

پرتودرمانی: ۱۲ درصد

ترکیبی از عمل جراحی و پرتو درمانی: ۶ درصد

شیمی درمانی: ۶/۱ درصد

شیمی درمانی و شیوه های دیگر: ۵/۲ درصد

به رغم چنین حقایقی، نه تنها هیچ یک از این شیوه ها در عرصه صنعت سرطان متوقف نشده بلکه روز به روز بر حجم آنها افزوده شده است.

نکته آخر
بی شک، سرطان شیوه ای مقبول برای خودکشی آنهایی است که امید به زندگی را از دست داده اند و این حالت، یعنی ناامیدی بیمار، خود، مهم ترین عامل گسترش بیماری در فرد مبتلاست، اما رسوایی بزرگ چنین تراژدی غمناکی آنجاست که حتی زمانی که بیمار مبتلا به سرطان، امید زیادی برای بقا و مقابله با چنین عارضه ای دارد؛ در اثر درمان های مهلک و بی فایده سرطان، به دست پزشکان، از پای درمی آید.

منبــــع : طب شیعــــه