مجالس گریه بر سیدالشهداء (سلام الله علیه) در همه عوالم

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین ...
اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن ...
----------------------------------------
خــوش بود گوشه نشینان بدهندم جــایی
کـــه به هر چشم زدن سیر کنم دنــیایــــــی
اگـر این دیده به دیدار تو روشـــن نشــــود
پیـــش من کــــــم بــــود از دیده نابینایــی
با وجودی که رخ از اهل جهـان پوشیـــدی
نیست در هر دو جهان چون تو جهان آرایی
آنچنان زار بگـــریـــــم به بیــــابـــــان غمــــت
که به یــــــک قطــــــره اشکم نرسد دریایی
چشم خود را همه شب شسته ام از خون جگر
که تو یک لحظه در این خانــه گــذاری پـــایـــی
------------------------------------------------------
مجالس گریه بر سیدالشهداء سلام الله علیه:
مرحوم علامه شوشتری در خصائص الحسینیه ذکر می فرماید که این مجالس از جهت زمان و مکان بر پنج نوع است.
نوع اول: آنچه قبل از خلقت آدم علیه السلام اتفاق افتاد.
نوع دوم: آنچه بعد از خلقت آدم علیه السلام و قبل  از ولادت امام حسین سلام الله علیه اتفاق افتاد.
نوع سوم: آنچه بعد از ولادت ولی قبل از شهادت اتفاق افتاد.
نوع چهارم: آنچه بعد از شهادت در دنیا اتفاق افتاده و می افتد.
نوع پنجم: آنچه بعد از دنیا در برزخ و قیامت اتفاق می افتد و خواهد افتاد.
-----------------------------------------------------------------
تنها شخصیتی که در عالم امکان از ابتدای خلقت تا آخر قیامت برای او به این نحو عزاداری و گریه ذکر شده و مجالس متعدد برای او برگزار شده و برگزار می شود امام حسین سلام الله علیه میباشد این انواع گریه را برای هیچ شخصیت دیگری از انبیاء و اوصیاء الهی نداریم بلکه همه انبیاء و اوصیاء الهی خود گریه کن و عزادار امام حسین سلام الله  علیه بودند.
-------------------------------------------------
نوع اول: قبل از خلقت آدم علیه  السلام: دو مجلس بود :
مجلس اول: وقت تقدیر شهادت: وقتی که امر شد به قلم بر لوح ثبت کند شهادت امام حسین سلام الله علیه را ،  پس قلم و لوح محزون و نالان شدند.
مجلس دوم: حول عرش بود وقتی که خطاب به ملائکه رسید که من خلق می کنم در زمین خلیفه ام را ، پس عرض کردند آیا قرار می دهی که خونریزی کند ؟ در برخی از تفاسیر وارد است که مقصود ملائکه قضیه کربلا بود و این کلام را از روی حزن و حسرت و ناله گفتند این خطاب آمد که من می دانم آنچه را شما نمی دانید.
----------------------------------------------------------
نوع دوم: مجالس بعد از خلقت آدم علیه السلام و قبل از ولادت امام حسین سلام الله علیه: شانزده مجلس است.
( ما به جهت اختصار تعدادی را ذکر می کنیم)
مجلس اول: در عرفات بود وقتی آدم علیه السلام به سوی ساق عرش نظر کرد و اسماء خمسه را دید و جبرئیل او را تلقین نمود که بگو: یا حمید بحق محمد و یاعالی بحق علی و یا فاطر بحق فاطمه یا محسن بحق الحسن ویا قدیم الاحسان بحق الحسین  و منک الاحسان
وقتی نام امام حسین سلام الله  علیه را شنید و ذکر کرد اشکش جاری شد و دلش شکست و علت را جویا شد  جبرئیل بیان نمود مصیبتهای سیدالشهدا را ، ملائکه ای که حاضر بودند با جناب آدم علیه السلام مستمع شدند و جبرئیل روضه خوان سید الشهدا.
-----------------------------------------------------------
مجلس دوم: در بهشت بود. مرثیه خوان حوریه و مستمع پیامبر خدا و جبرئیل .
شب معراج وقتی رسول اکرم وارد بهشت شدند حضرت فرمود جبرئیل دست مرا گرفت و به بهشت داخل نمود من خوشحال بودم پس دیدم درختی را از نور که در زیر آن دو ملک مشغول بودند به درست کردن زیور و حله تا روز قیامت . پس پیش رفتم یک نوع سیب که بزرگتر از آن ندیده بودم یک دانه آنرا گرفتم و شکافتم ناگاه حوریه ای از آن ظاهر شد گریست گفتم تو کیستی ؟ گفت من از آن فرزند مظلوم تو حسین ابن علی هستم.
بحار ج 44ص 341
--------------------------------------------------
مجلس سوم: در بهشت و مرثیه خوان جبرئیل:
مرثیه خوان جبرئیل و مستمع رسول اکرم و حورالعین در بهشت بودند.
امام مجتبی سلام الله علیه  وقتی که مشرف به شهادت بود و زهر در بدنش سرایت نمود و رنگش سبز شد حسین سلام  الله علیه عرض کرد برادر چه می شود رنگ تو را که چنین سبز شده ؟ حضرت گریست و فرمود: ای برادر حدیث جدم در حق من و تو درست است پس او را در بغل  گرفت و هر دو گریستند آنگاه سئوال کرد که چه بوده است حدیث جدم؟
امام حسن سلام الله علیه فرمود: خبر داد مرا که چون در شب معراج داخل بهشت شدم دیدم دو قصر بسیار بلند نزدیک هم به یک شکل واقعند ولی یک  زبرجد سبز و دیگری از یاقت سرخ .
از جبرئیل سئوال کردم اینها از کیست ؟ عرض کرد یکی از حسن و دیگری از حسین . گفتم چرا هر دو یک رنگ نیست ؟ جبرئیل ساکت شد گفتم جرا تکلم نمی کنی ؟ عرض کرد از شما حیا می کنم . گفتم تو را به حق حق قسمت می دهم بگو . عرض کرد: اما سبزی قصر حسن به سبب این است که او را  با زهر شهید می کنند و رنگش سبز می شود و اما سرخی قصر حسین زیرا که او را می کشند و رنگش از خون سرخ می شود پس پیامبر و جبرئیل هر دو گریستند.
 صدای شیون حاضرین در منزل امام حسن سلام الله علیه بلند شد و همه گریستند.
------------------------------------------------------
مجلس چهارم: مجلس حضرت آدم علیه السلام در کربلا
وقتی آدم علیه السلام در زمین سیر می کرد و گذرش به محل شهادت امام حسین سلام الله علیه افتاد پایش به چیزی خورد و بر زمین افتاد و خون از پایش جاری شد عرض کرد خدایا گناهی از من صادر شده؟
خطاب رسید نه ولکن فرزندت حسین در این مکان کشته خواهد شد عرض کرد: قاتل او کیست ؟ خطاب رسید :یزید ملعون . پس بر قاتل او لعنت کرد و روانه عرفات شد.
---------------------------------------------------
مجلس پنجم: نوح پیامبر و تلاطم کشتی و ترسیدن از غرق شدن و مناجات با خدا ، که نازل شد جبرئیل و قضیه کربلا را ذکر کرد و نوح و اصحاب گریستند و بر قاتل او لعنت کردند و گذشتند.
-----------------------------------------------------------
مجلس ششم: بین موسی و خضر علیهماالسلام
وقتی آن دو یکدیگر با ملاقات نمودند از ابتلای آل پیغمبر یاد کردند تا رسیدند به قضیه کربلا و هر دو گریستند صدا به گریه بلند کردند.
-------------------------------------------------------
مجلس هفتم: ابراهیم علیه السلام وقتی به ملکوت آسمان نظر انداخت و نور و شبح و صورت امام حسین سلام الله علیه را دید گریست.
----------------------------------------------------------
مجلس هشتم: وقتی ابراهیم علیه السلام میخواست تبها رابشکند گفت من غمگین و بیمارم از برای مصیبتهای سیدالشهدا و گریست.
-----------------------------------------------------------
مجلس نهم: ابراهیم و ذبح فرزندش اسماعیل
حضرت رضا سلام الله علیه فرمود: وقتی مأمور به ذبح فرزندش شد و گوسفندی به جای او فرستاده شد تمنا کرد ای کاش فدا نیامده بود و فرزندش را قربانی کرده بود دلش شکست و به درجه صبر نائل آمد خطاب آمد ای ابراهیم محبوبترین خلق نزد تو کیست ؟ عرض کرد: محمد صلی الله علیه وآله . وحی رسید: آیا او احب است به نزد تو یا نفست ؟ عرض کرد: او احب است به سوی من از نفسم . خطاب شد : فرزند او را بیشتر دوست داری یا فرزند خودت ؟ عرض کرد: فرزند او را . خطاب شد: آیا مذبوح شدن فرزند او به تیغ ستم دشمنان دلت را بیشتر می سوزاند یا ذبح فرزندت به دست خودت به اطاعت من؟ عرض کرد : ذبح فرزند او دل مرا بیشتر می سوزاند . خطاب رسید: ای ابراهیم جمعی که گمان می کنند خود را امت خاتم الانبیاء هر آیینه خواهند کشت فرزندش حسین را به ظلم. پس ابراهیم گریه کرد و دلش سوخت . خطاب آمد ای ابراهیم فدا نمودم جزع تو را بر اسماعیل بر جزعت بر حسین و واجب نمودم از برای تو درجات رفیعه اهل مصائب را و این است تفسیر و فدیناه بذبح عظیم
عیون اخبار الرضا ج1 ص 209
مجالس دیگر به خصائص  الحسینیه مراجعه شود.