صوت/ماه رجب در بیان حاج آقا مجتبی تهرانی(ره)
صوت/ماه رجب در بیان حاج آقا مجتبی تهرانی(ره)
پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: رجب، "ریزان" نامیده شده است، چرا كه در این ماه، رحمت خداوند بر امت من فرو می ریزد.
این همه سفارش به استفاده از موقعیت های زمانی و مکانی برای این است که خدا نمی خواهد ما را جهنم ببرد. ما خودمان هستیم که بد می کنیم؛ لذا به دوستان سفارش می کنم از ماه رجب غفلت نکنید؛ زیاد استغفار کنید. این ها است که انسان را تطهیر می کند و ما را از آن عذاب هایی که این جسم طاقتش را ندارد دور می نماید. از آن طرف هم ما را برای «ضیافت الله» که شهر رمضان است آماده می کند. چه بسا این دو ماه رجب و شعبان که یکی استغفار یکی از اعمال اوست وسفارش شده، برای این است که انسان خودش را شست و شو دهد و برای مهمانی الهی آماده نماید.
پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: رجب، "ریزان" نامیده شده است، چرا كه در این ماه، رحمت خداوند بر امت من فرو می ریزد.
همچنین پیغمبر اکرم(ص) می فرمودند: در این ماه زیاد استغفار کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است.(1) ادعیه و دعاهایی در ماه رجب وارد شده که خواندن آن در هر روز مستحب است، باید آن ها را بخوانیم و در آن تدبر و تأمل کنیم تا شاید از خواب غفلت بیدار شویم. شاید با خواندن این دعاها حالت خودپسندی برای ما پیدا نشود و اگر نعوذبالله وجود دارد، مرتفع گردد. این دعاها باعث می شود رشته امید و تکیه گاه ما که همان فضل و رحمت خدا باشد را به دست آوریم؛ یعنی همان رحمتی که نظر تمام اولیای خدا به آن بوده است.
حدیث دارد که در قیامت فریاد می کشند: «این الرجبیون » رجبیون کجایند! این مرد با همان آهنگی که داشت و با آن حال و روحی که داشت این تعبیر را به کار برد: آن وقتی که بگویند: این الرجبیون و ما در پیشگاه پروردگار شرمسار باشیم در ماه رجب هیچ چیز نداشته باشیم و اصلا جزء رجبیون شمرده نشویم، چه خواهیم کرد؟ غرض این است: این ماه، ماه استغفار و عبادت و روزه است و این سنت ها در میان ما به کلی دارد فراموش می شود، ماه رجب می آید بزرگهایمان [متوجه نمی شوند] تا چه رسد به بچه ها کم کم اگر به بچه ها بگوئیم ماه های قمری را از محرم تا ذی الحجه بشمار نمی توانند، اصلا فراموش می کنند که چنین ماه هایی هم وجود داشته است، ولی به هر حال تکلیف هرگز از ما ساقط نمی شود.(2)
پی نوشت:
1- زاد المعاد، ص 12
2- آشنایی با قرآن، ج ۸، ص ۲۳۴ – ۲۳۵
افزودن دیدگاه جدید