شهدای مدافع حرم از منظر مقام معظم رهبری

بیانات در دیدار مسئولان و فعالان فرهنگی استان های یزد و همدان 
بسترهای فراوانی که در دنیای امروز در جهت گمراه کردن نسل جوان ایجاد شده است، در مقابل این تبلیغات مضرّ و صداهای گمراه کننده، ظرفیت های بزرگی در جهت هدایت و رویش جوانان وجود دارد... شهید حججیِ عزیز در دنیایی که روزنه های اغواگر صوتی و تصویری فراوانی وجود دارد، چنین درخشید و خداوند او را همچون حجتی در مقابل چشم همگان قرار داد... امروز بسیاری از جوانان با انگیزه ی بالا و ایمان باورنکردنی، به دنبال آنند که از زندگی، خانواده و راحتی خود بگذرند و با عشق به جهاد و دفاع از ارزش ها با دشمن مبارزه کنند که باید قدر این رویش های جدید و ارزشمند را دانست... باید همه ی تلاش خود را مصروف تربیت دینی و انقلابی جوانان کنید و بدانید اخلاق نیز همراه با تقویت روحیه ی انقلابی و دینی و حرکت جهادی و میل به جهاد در راه خدا، ایجاد و ماندگار می شود... مسئولان باید جریان عظیم نیروی انقلاب را که خوشبختانه در بین جوانان جریان دارد، تقویت کنند و به گونه ای عمل نکنند که جریان انقلابی، تضعیف و جریانِ مقابل آن در محیط های فرهنگی، دانشگاهی و تبلیغات دینی تقویت شود.(۱۳۹۶/۰۵/۳۰)

بیانات در مراسم شب خاطره دفاع مقدس
مکرّر، خیلی زیاد، افرادی می آیند، نامه می نویسند به ما، اصرار، التماس، گریه، برای اینکه اجازه داده بشود بروند دفاع از حرم و جزو مدافعین حرم [بشوند]؛ یعنی همان چیزهایی که ما در آن روزهای دهه ی ۶۰ می دیدیم، حالا هم همان وضعیّت در خیلی از اینها هست؛ اَلحِقنی بِالصّالِحین؛ این الحاق به صالحین است.(۱۳۹۶/۰۳/۰۳)
 
بیانات در دیدار جمعی از خانواده های شهدای مدافع حرم
خیلی خوش آمدید برادران و خواهران خانواده ی عزیز شهید حرم؛ کسانی که داوطلبانه به این میدان می روند، دو سه خصوصیّت در اینها هست که ممتاز است. یکی این است که اینها غیرت و تعصّب دفاع از حریم اهل بیت علیهم السلام را دارند.
اینهایی که می روند، یکی از احساسات و روحیه شان همین است که می خواهند از حریم اهل بیت علیهم السلام دفاع کنند. پدرها و مادرهایشان هم همین طور. در اظهاراتی که یکی از مادران شهدا خطاب به حضرت زینب داشت این بود که: "من محمدحسین خودم را دادم به شما!" این خیلی باارزش است؛ آن غیرتی که نسبت به اهل بیت علیهم السلام که در هر مؤمنی باید وجود داشته باشد.
دوّمین خصوصیّت بصیرت است. کسانی که این بصیرت را ندارند با خودشان می گویند: اینجا کجا، سوریه و حلب کجا؟ این بر اثر بی بصیرتی است. [حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام] فرمود که فَوَاللَّهِ مَا غُزِیَ قَوْمٌ قَطُّ فِی عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا.» نباید منتظر ماند که دشمن بیاید داخل خانه ی آدم، بعد آدم به فکر دفاع از او و خانه بیفتد. دشمن را باید در مرزهای خودش سرکوب کرد.
افتخار جمهوری اسلامی، امروز این است که ما در مجاورت مرزهای رژیم صهیونیستی و بالاسر آنها نیروهای حزب الله یا نیروهای مقاومت یا نیروهای اَمَل را داریم. اینکه اینها این قدر ناراضی هستند و می گویند جمهوری اسلامی چرا دخالت می کند، به این خاطر است. این خیلی افتخار بزرگی برای اسلام و جمهوری اسلامی است. جوان هایی که رفتند به سوریه و عراق و عمدتاً به سوریه، این بصیرت را داشتند. یک عده ای امروز اینجا نشسته اند در خانه و نمی فهمند که قضیه چیست.
نکته ی سومی که در اینها وجود دارد، شوق شهادت است. بعد از پایان جنگ تحمیلی، مایی که در جریان کار بودیم، احساس می کردیم که یک جادّه ی دوبانده ی وسیعی جلوی رویمان بود که این بسته شد؛ جادّه ی شهادت! مثل یک دری که ببندند. کسانی که آن موقع، جهاد و شهادت در راه خدا را دوست داشتند، دلشان را غم گرفت. این فرزندان شما غالباً کسانی هستند که آن دوره را درک نکردند؛ در اینها هم آن احساس شوق بود که بلند شدند و رفتند.
الان هم [جوانها] به من نامه می نویسند، البته من جواب نمی دهم به این نامه ها. مرتّب جوان ها از اطراف کشور نامه [می نویسند]، التماس [می کنند]، خیال می کنند که من باید اجازه بدهم یا من باید دخالت بکنم؛ که آقا اجازه بدهید ما برویم سوریه برای جهاد. این شوقِ شهادت است و خیلی مهم است.
اگر در یک ملّتی، در یک قوم و جمعیّتی، قدرت و قوّت چشم پوشی از زندگی باشد، این قوم شکست بخور نیست. ما ها که گاهی اوقات در مقابل حوادث کم می آوریم، به خاطر این است که دودستی چسبیده ایم به زندگی و زیبایی های زندگی. زندگی یعنی چه؟ زندگی فقط نفس کشیدن خود ما نیست؛ زن و بچه و پدر و مادر ما هم زندگی است. پول و عنوان و اعتبار ما هم؛ به این چیزها چسبیده ایم. وقتی به این چیزها چسبیدیم، در مقابل حوادثِ سخت، کم می آوریم؛ اما کسانی که این قوّت و اراده در آنها هست که از زندگی چشم بپوشند، اینها بلند می شوند می روند به میدان شهادت.
بچه هایی که شماها دادید، چه همسران، چه فرزندان، چه پدران و مادرانشان، بدانند که واقعاً مایه ی افتخارند. این فقط شعار نیست؛ واقعیّت قضیّه این است. [اینها] در هر ملتی که باشند - حالا ممکن است شناخته شده نباشند برای فلان شهر، برای فلان روستا. [ممکن است کسی] مشغول یک شغل معمولی است؛ ستاره نیست، مثل بعضی ها که در جوامع به خاطر هیاهو به توهّم ستاره شدن هی دارند کار می کنند؛ اما اینها - ستاره ی واقعی اند؛ ستاره در چشم ما نیستند؛ ما که چشممان نزدیک بین و کوته بین است؛ در ملأ اعلی اینها. ستاره اند.(۱۳۹۵/۰۹/۰۱)
 
بیانات در دیدار ائمه جماعات مساجد استان تهران
آماج حمله ی آنها همین چیزی است که این بنای اسلامی را به وجود آورده؛ یعنی ایمان. اگر ایمان اسلامی نبود، این کشوری که ما دیده بودیم و این نظامی که ما آن را با گوشت و پوست و استخوان خودمان تجربه کردیم، ممکن نبود که تغییری پیدا بکند؛ این ایمان اسلامی بود. یک مرجع تقلید با تأیید الهی، با هدایت الهی، با بلدبودن شیوه ی مبارزه و کار، وارد میدان شد و ایمانِ مردم را کشاند به سمت این هدف بلند و مردم به میدان آمدند؛ وقتی مردم در میدان بودند، هیچ قدرت مادّی ای کاری نمیتواند انجام بدهد. عمده، حضور مردم است که این را امام بزرگوار ما به برکت ایمان مردم و با اتّکاء به ایمان مردم توانست انجام بدهد؛ لذا آماج [دشمن ]، ایمان مردم است، ایمان جوانان است.
اینکه بنده بارها تکرار می کنم که جوان امروز، از جوان اوّل انقلاب و دوران جنگ اگر جلوتر نباشد، بهتر نباشد، عقب تر نیست - و  من معتقدم که جلوتر است - به خاطر این است که امروز با این همه ابزارهای تبلیغی، با این همه شگردهای گوناگونِ فروریختن پایه های ایمان، جوان انقلابی ایستاده است. ما در عرصه ی فرهنگ، در عرصه ی سیاست، در عرصه های اجتماعی، در عرصه های هنری الی ماشاءالله جوان مؤمن داریم؛ البتّه بله، یک عدّه ای هم هستند که معتقد نیستند، پابند نیستند، آن را هم می دانیم، نه اینکه غافل باشیم امّا این خیل عظیم جوانان مؤمن، جزو معجزات انقلاب است. این جوان امروز [است ]؛ جوانی که نامه می نویسند به بنده -از این نامه ها یکی و دوتا و ده تا هم نیست، زیاد است - و التماس، گریه که اجازه بدهید ما برویم در دفاع از حرم اهل بیت علیهم السّلام بجنگیم؛ از زندگی راحت، از زن و بچّه بگذریم. نامه می نویسند - واقعاً نامه گریه آلود است - که [ما] پدر و مادر را راضی کردیم، شما اجازه بدهید ما برویم بجنگیم؛ این وضع جوان امروز است. خب می خواهند ایمان این [جوان ] را از بین ببرند. این حصار فرهنگی برای حفظ این ایمان است.
جوانی که نامه می نویسند به بنده و التماس، گریه که اجازه بدهید ما برویم در دفاع از حرم اهل بیت علیهم السّلام بجنگیم؛ از زندگی راحت، از زن و بچّه بگذریم. این وضع جوان امروز است. دشمنان می خواهند ایمان این [جوان ] را از بین ببرند.(۱۳۹۵/۰۵/۳۱)
 
بیانات در دیدار خانواده های شهدای هفتم تیر و جمعی از خانواده های شهدای مدافع حرم
امروز مسئله ی شهدای دفاع از حریم اهل بیت مطرح است؛ این از آن ماجراهای عجیب تاریخ است. ما در دوران جنگ جوان ها را تشویق می کردیم به اینکه بروید به میدان جنگ، اجابت می کردند و می رفتند؛ امام یک سخنرانی می کردند، خیل جوان ها راه می افتادند می رفتند [امّا] امروز ما چنین تشویقی نمی کنیم، درعین حال این انگیزه چقدر قوی است، این ایمان چقدر شفّاف است که این جوان از ایران، از افغانستان، از کشورهای دیگر راه می افتد، بلند می شود از همسر جوانش، از کودک خردسالش، از زندگی راحتش می گذرد، می رود در یک کشور غریب، در یک خاک غریب، در راه خدا مجاهدت می کند و به شهادت می رسد. این چیز کوچکی است؟ قدم به قدم تاریخ انقلاب اسلامی از این شگفتی های تاریخ ساز به خود دیده است؛ اینها شگفتی است.
 و من عرض کنم این سه جنبه دارد: یک جنبه، جنبه ی صبر خودِ این شهید و انگیزه و ایمان این شهید است؛ یک جنبه، جنبه ی صبر خانواده ها و تحمّل آنها است؛ [چون ] این زن جوان می توانست کاری کند که شوهرش نرود؛ این پدر و مادر می توانستند مانع رفتن جوانشان بشوند؛ اینها صبر کردند؛ هم برای رفتن او، هم هنگام برگشتن جنازه ی مطهّر او، و [هم ] بعد از او. و جنبه ی سوّم خودِ حادثه است که تاریخ نگار انقلاب اسلامی است؛ انقلاب این است، نظام اسلامی این است. این انگیزه ها، این ایمان ها، این قدرتهای روحی، این عزم و اراده ها است که جمهوری اسلامی را به وجود آورده؛ می شود دستِ کم گرفت جمهوری اسلامی را؟ دشمن ها چه خیال می کنند درباره ی نظام جمهوری اسلامی؟ یک پیکره ی عظیمی، همه اقتدار، همه توانمندی؛ جمهوری اسلامی را این چیزها تشکیل داده.(۱۳۹۵/۰۴/۰۵)
 
بیانات در دیدار خانواده های شهدای هفتم تیر و جمعی از خانواده های شهدای مدافع حرم
آنها نمی دانند چه قدرتی در ایمان به خدا و در اعتقاد به جهاد وجود دارد؛ آثارش را می بینند، درست نمی توانند تحلیل کنند؛ لذا به اقدامات دیوانه وار [دست میزنند]. این قضیّه ی داعش و این قضیّه ی تروریست های تکفیری و مانند اینها، همه ازاین قبیل است. اینها را در واقع درست کرده اند برای اینکه جمهوری اسلامی را شکست بدهند؛ عراق مقدّمه بود، شام مقدّمه بود؛ مقدّمه ی این بود که بتوانند اینجا را تحت تأثیر قرار بدهند؛ قدرت اینجا موجب شد که اینها در آنجا هم زمین گیر شدند؛ وَالّا آنها هدفشان این بود. این کسی که از اینجا بلند می شود، می رود در عراق یا در سوریه به عنوان دفاع از حریم اهل بیت در مقابل این تکفیری ها می ایستد، درواقع دارد از شهرهای خودش دفاع می کند. البتّه نیّت آنها خدا است، [امّا] واقع قضیّه این است؛ این دفاع از ایران است، دفاع از جامعه ی اسلامی است. مخصوص شیعه هم نیست؛ آن تکفیری ها شیعه و سنّی نمی شناسند؛ سنّی را هم می زنند. ما در داخل کشور خودمان چقدر از علمای اهل سنّت داریم - مرحوم شیخ الاسلام در سنندج، مرحوم حسین بُر در بلوچستان و علمای دیگری - که همین تکفیری ها اینها را ترور کردند و خونشان را مظلومانه بر زمین ریختند. آنها سنّی و شیعه نمی شناسند؛ آنها هر کسی را که با انقلاب است، هر کسی را که در مقابل استکبار است، هرکسی را که با آمریکا دشمن است میزنند؛ اسمش را هم می گذارند جنگ شیعه و سنّی.(۱۳۹۵/۰۴/۰۵)
 
بیانات در دیدار شاعران
یک مسئله، مسئله ی شعرهایی است که در قضایای جاری کشور گفته شده، که خب خوشبختانه ما در این دوره ی خودمان شعرایی که این شعر زنده و موضع دار را از آنها می شنویم کم نیستند؛ بحمدالله هستند؛ یعنی امروز از ده پانزده سال پیش، از این جهت جلوتریم و بهتریم؛ منتها اینها ترویج نمی شود. فرض کنید حالا مثلاً برای شهدای غوّاص یا برای مدافعین حرم چندین شعر گفته شد یا همین شعری که امشب آقا در زمینه ی مسائل مدافعین حرم خواندند؛ خب اینها شعرهای خیلی خوبی  است، اینها برجسته است؛ اینها چرا ترویج نمی شود؟ سؤال من این است؛ راه ترویج اینها چیست؟ یا مثلاً برای شیخ زکزاکی شعر گفته شده؛ خب شیخ زکزاکی یک فرد مظلوم و شجاع و مصمّم در راه و طریق خودش بود که مورد تهاجم قرار گرفت و از او انتقام گرفتند. خب اگر چنانچه فرض بفرمایید ما این شعر را ترجمه کنیم، بفرستیم برای جایی که آوازه ی او به آنجا برسد، شما ببینید چقدر اثر می گذارد؛ چقدر روحیّه می دهد! این کار را ما نمی کنیم؛ ما در این زمینه ها انصافاً کوتاهی داریم؛ یا در زمینه ی فلسطین، یا در زمینه ی یمن، بحرین، و مانند اینها؛ یا در زمینه ی خیانت های آمریکا.(۱۳۹۵/۰۳/۳۱)
 
بیانات در دیدار جمعى از مداحان اهل بیت علیهم السلام
یک نکته ی دیگری که خوشبختانه امروز در جامعه ی مدّاح تا حدود زیادی رواج دارد، توجّه به مسائل جاری روز است که خب امروز اینجا شنیدید در بخش های مختلفی راجع به مدافعین حرم و مسائل جاری روز؛ اینها خیلی مسائل مهمّی است، اینها مسائل اساسی ای است؛ نباید خیال کنیم که اینها از حیطه ی تدیّن ما خارج است. خب شما ببینید پیغمبر اکرم که سیّد خلق عالَم است و برتر از این بزرگوار هیچ موجودی را خدای متعال نیافریده است و آورنده ی همین دین و همین اسلامی است که ما امروز مدّعی اش هستیم، در زمینه ی مسائل جاری سیاسیِ کشورش - همان کشوری که آن روز وجود داشت و کشور کوچکی بود - این بزرگوار چقدر تلاش می کرد، چقدر زحمت می کشید. پیغمبر اکرم نمی نشست فقط احکام نماز و روزه و توجّه و عبادت و نماز شب را به مردم یاد بدهد؛ نه، در همین مسجد مردم را جمع می کرد، آنها را به جهاد دعوت می کرد، آنها را به وحدت دعوت می کرد، آنها را به آگاهی در مقابل دشمن دعوت می کرد؛ همین حرف هایی که امروز برای من و شما مطرح است. مسائل روز مسائلی نیست که بشود از آن صرفِ نظر کرد.
کار و تلاشی [هم] که دشمن میکند برای تغییر باورهای مردم یک طرف قضیّه است. اینجا آن وقت شما نقش ایفا می کنید، نقش پیدا می کنید؛ نقش مهم. شما از مدافع حرم هم که دفاع می کنید، خیلی کار باارزشی است. همین شعرهایی که خوانده شد، همین حرف هایی که زده شد، اینها خیلی باارزش است، در این تردیدی نیست -کمااینکه در دوران دفاع مقدّس، همین شعرهایی که خوانده می شد و همین سرودهایی که گفته می شد، خیلی تأثیر داشت؛ این بلاشک امروز هم این تأثیر را دارد - منتها در کنار این یک کاری هست که آن کار اگر اهمّیّتش بیشتر نباشد، کمتر نیست؛ و آن تقویت باورهای جوان ها است.(۱۳۹۵/۰۱/۱۱)
 
بیانات در دیدار رئیس و اعضاى مجلس خبرگان رهبرى
توجّه بشود در ایّام فاطمیّه، به مناسبت ذکر مناقب آن بزرگوار، ذکر شهادت آن بزرگوار، مسائل اختلاف افکن مطرح نشود. امروز سیاست های مُدهش و اهریمنی بین المللی جدّاً درصدد این است که بین شیعه و سنّی اختلاف بیندازد. امروز جنگ هایی در منطقه هست؛ من به شما عرض می کنم که هیچ کدام از این جنگها جنگ اعتقادی نیست؛ جنگ های سیاسی و با انگیزه های گوناگون سیاسی و قومی و مانند اینها است و ربطی به مذهب ندارد، لکن دشمن یعنی آمریکا، یعنی صهیونیست، یعنی انگلیس سعی میکنند این دعواها را، این اختلاف ها را تبدیل کنند به اختلاف مذهبی؛ چون می دانید که اختلاف مذهبی به این آسانی ها تمام شدنی نیست. ما نباید به این هدف کمک کنیم. ما امروز در کنار خود، از برادران اهل سنّت کسانی را داریم که با ما و همراه ما دارند در دفاع از حرم اهل بیت می جنگند و کشته می دهند، شهید می دهند. خانواده هایی از شهدای مدافع حرم پیش من آمدند که در بینشان چند خانواده ی سنّی بودند. خب، این برادر اهل سنّت که برای دفاع از حرم حضرت زینب یا حرم امیرالمؤمنین یا حرم سیّدالشّهدا جوان خودش را گسیل می کند به جبهه، بعد هم که پیش ما می آید، به جای اظهار تأسّف، به جای اظهار غم و اندوه یا گِله و شکایت، ابراز افتخار می کند که پسر من در این راه شهید شده، این را ما باید برنجانیم؟ این را ما باید کاری کنیم که از ما دور بشود؟ اینها نکات مهمّی است، اینها نکات اساسی ای است. امروز جزو اولویّت های اصلی جامعه ی روحانیّت این است که نگذارند کاری را که آمریکا دارد با زحمت انجام می دهد، صهیونیست ها دارند با زحمت انجام می دهند، ما به سهولت این کار را برای آنها انجام بدهیم؛ این را توجّه داشته باشید. در سیستان و بلوچستان علمای اهل سنّت مردم را تشویق کردند به انتخابات؛ این گروه های تکفیری آنها را الان دارند تهدید می کنند که شما چرا کمک کردید به انتخابات؛ چون آنها تشویق کردند. گروه های تکفیری فقط دشمن شیعه نیستند، دشمن نظام اسلامی اند، دشمن هرکسی هستند که به نظام اسلامی کمک کند؛ به اینها باید توجّه داشت. البتّه ما بارها این را عرض کردیم که گفتن تاریخ، با رعایت موازین، با رعایت ادب، با رعایت جهات مهمّ مصلحتی اشکالی ندارد، لکن [جلوگیری از] ایجاد اختلاف، ایجاد بغض، ازجمله ی چیزهایی است که امروز خیلی باید مورد توجّه قرار بگیرد.(۱۳۹۴/۱۲/۲۰)
 
بیانات در دیدار جمعی از خانواده های شهدای مدافع حرم
حقیقتاً هم شهدای شما، هم خانواده ها، پدران، مادران و فرزندان آنان، حق بزرگی بر گردن همه ی ملت ایران دارند. این شهدا امتیازاتی دارند؛ یکی این است که اینها از حریم اهل بیت در عراق و سوریه دفاع کردند و در این راه به شهادت رسیدند...
امتیاز دوم این شهدای شما این است که اینها رفتند با دشمنی مبارزه کردند که اگر اینها مبارزه نمی کردند، این دشمن می آمد داخل کشور... اگر جلویش گرفته نمی شد، ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و بقیه ی استان ها با اینها می جنگیدیم و جلوی اینها را می گرفتیم. در واقع این شهدای عزیز ما جان خودشان را در راه دفاع از کشور، ملت، دین، انقلاب اسلامی فدا کردند.
امتیاز سوم هم این است که اینها در غربت به شهادت رسیدند. این هم یک امتیاز بزرگی است. این هم پیش خدای متعال فراموش نمی شود.(۱۳۹۴/۱۱/۰۵)
 
بیانات در دیدار دست اندرکاران کنگره شهداى ورزش کشور
خیلی تشکّر می کنیم از اینکه برادران و خواهران عزیز ورزشی، به این فکر افتادید که شهدای ورزشکار را از خیل عظیم شهدای کشور بیرون بکشید و معرّفی کنید تا جامعه بفهمد که فداکاری در راه خدا و در راه دین و در راه انقلاب با دادن جان و یا معلول شدن، مخصوص یک قشر خاصّی نیست؛ همه ی قشرهای کشور در این مسابقه ی عظیم و معنوی که «سابِقوا الی مَغفِرَةٍ مِن رَبِّکُم»(۱) [است ]، شرکت داشته؛ به نظر من این خیلی کار جالب و ابتکار جالبی است که شهدای ورزشکار را معرّفی کنید. و شاید بنده هم مثل دیگران نمی دانستم که ما پنج هزار شهید ورزشکار داریم، یا در بین همین شهدای اخیرِ دفاع از ولایت اهل بیت علیهم السّلام و دفاع از حرم اهل بیت علیهم السّلام ورزشکارانی هستند، قهرمانانی هستند؛ اینها خیلی باارزش است. شما با این کارتان روحیّه ی انقلابی را در کشور تقویت می کنید، فکر انقلابی را اعتلاء می بخشید.(۱۳۹۴/۱۰/۲۱)
 
بیانات در دیدار شرکت کنندگان در نهمین همایش ملی «نخبگان فردا»
این توانایی ها را، [این ] «هر کاری می توانید بکنید» را از انقلاب و نیز از تأمین کنندگان امنیّت کشور بدانید. این شهید همدانی که چند روز قبل شهید شد، شما دیدید وقتی [پیکرش ] رفت به همدان، همه ی شهر آمدند و تشییع جنازه اش کردند؛ این قدردانی است. اینها اسمی هم ندارند؛ یک تعدادی شان معروف می‎شوند و شناخته می‎شوند، اکثرشان معروفیّتی هم ندارند امّا اینها دارند امنیّت را برای من و شما حفظ میکنند. اگر امنیّت نباشد، دانشگاه نیست، تحقیق نیست، پژوهش نیست، نخبه سازی نیست. آنجایی که امنیّت نیست، در واقع هیچ چیز نیست؛ آنجا زندگی انسان‎ها هم در خطر تهدید لحظه ای و دائمی است. این آمادگی ها را، این آموزش‎ها را، این فرصتها را از این تأمین کنندگان امنیّت هم بدانید.(۱۳۹۴/۰۷/۲۲)
 
پیام در پی شهادت سردار حسین همدانی
شهادت سردار سرافراز، شهید حسین همدانی را به خانواده ی گرامی و بازماندگان و دوستان و همرزمانش و به مجموعه ی پر افتخار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تبریک و تسلیت می‎گویم. این رزمنده ی قدیمی و صمیمی و پر تلاش، جوانی پاک و متعبّد خود را در جبهه های شرف و کرامت، در دفاع از میهن اسلامی و نظام جمهوری اسلامی گذرانید و مقطع پایانی عمر با برکت و چهره ی نورانی خود را در دفاع از حریم اهل بیت علیهم السلام و در مقابله با اشقیای تکفیری و ضد اسلام سپری کرد، و در همین جبهه ی پر افتخار به آرزوی خود یعنی جان دادن در راه خدا و در حال جهاد فی سبیل الله نائل آمد و فضل و رحمت الهی بر او گوارا باد.
صف استوار آرزومندان این موهبت و کمربستگان راه جهاد و شهادت در ایران اسلامی و در سپاه و همه ی نیروهای مسلّح جمهوری اسلامی، صفّی بلند و بنیانی مرصوص است: و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا. رحمت خدا بر شهید همدانی و بر همه ی مجاهدان راه حق.(۱۳۹۴/۰۷/۱۸)

پی نوشت:
۱) سوره مبارکه الحديد آیه ۲۱: سابِقوا إِلى مَغفِرَةٍ مِن رَبِّكُم وَجَنَّةٍ عَرضُها كَعَرضِ السَّماءِ وَالأَرضِ أُعِدَّت لِلَّذينَ آمَنوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذلِكَ فَضلُ اللَّهِ يُؤتيهِ مَن يَشاءُ وَاللَّهُ ذُو الفَضلِ العَظيمِ؛ به پیش تازید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتی که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است و برای کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آورده اند؛ آماده شده است، این فضل خداوند است که به هر کس بخواهد می دهد؛ و خداوند صاحب فضل عظیم است!