رجب؛ رودی مافوق تصور در بهشت

بر اساس آموزه های دینی درگاه رحمت و مغفرت الهی همواره به سوی بندگان باز است، کسی حق ندارد از درگاه الهی روی گردان و ناامید باشد، خداوند متعال سفره رحمت و مغفرت را همیشه و مخصوصا در ایامی برای سبقت گرفتن برای بندگان خود گسترده است.
خداوند متعال همواره برای بندگان نادم و گنهکار، راه نجات و سعادتی قرار داده، تا اینکه از سیاهی و آلودگی های اخلاقی خود را نجات دهند. علاوه بر فرصت زیبای بازگشت و توبه به درگاه الهی، خداوند متعال ایامی را به طور خاص و ویژه برای سبقت گرفتن به سوی خود تعیین کرده، بندگان خاص الهی این ایام الهی را غنیمت می شمارند و بهترین توشه ها را در آن ایام خوشه چینی می نمایند؛ چرا که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِی أَیَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا؛[1] همانا در طول عمر شما، نسیم های الهی وزیدن می گیرد، پس بیدار باشید و خود را در معرض این نسیم ها قرار دهید».

ماه رجب ماه وزیدن نسیم رحمت الهی، و برترین ماهها

اعمال عبادی که در این ماه سفارش شده بهترین وسیله برای پاک شدن از ناپاکی های گناه است. کما اینکه در روایتی نقل شده است. «مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثِینَ یَوْماً نَادَی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَا عَبْدَ اللَّهِ أَمَّا مَا مَضَی فَقَدْ غُفِرَ لَکَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فِیمَا بَقِیَ؛ کسی که سی روز از ماه رجب را روزه بگیرد، یک منادی از آسمان صدا می زند: ای بنده خدا گذشته ات بخشیده شد، در بقیه عمر عمل خود را از نو شروع کن»

ماه رجب ماه خوب خدا، یکی از زیباترین و بهترین فرصت هایی است که خداوند متعال در اختیار انسان ها قرار داده است. انسان های زیرک و هوشیار به خوبی ماهاستغفار و بندگی را غنیمت می شمردند و توشه ی فراوانی از دریای بی کران رحمت الهی بر می چینند.
در روایتی بسیار زیبا و ارزشمند از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) نقل شده است که فرمودند: «رَجَبٌ شَهرُ اللّه  (الأصَبُّ)، یَصُبُّ اللّه فیهِ الرَّحمَةَ على عِبادِهِ؛[2] رجب ماه ریزان خداست؛ خداوند در این ماه رحمت [خود] را بر بندگانش فرو مى ریزد».
از رسولُ اللّه  (صلى الله علیه و آله): در روایت دیگری نقل شده است که فرمودند:«ألا إنَّ رَجَبا شَهرُ اللّه  الأصَمُّ، و هُوَ شَهرٌ عَظیمٌ، و إنّما سُمِّیَ الأصَمَّ لأنّهُ لا یُقارِبُهُ شَهرٌ مِنَ الشُّهُورِ حُرمَةً و فَضلاً عِندَ اللّه؛[3] ایشان در جای دیگر اینگونه می فرمایند: بدانید كه رجب، ماه اصمّ خداست و ماه بزرگى است و براى این آن را اصمّ نامیده اند كه حرمت و فضیلت هیچ ماهى نزد خداوند تبارك و تعالى به اندازه آن نیست».
همچنین از حضرت (صلی الله علیه و اله) این چنین نقل شده است: عنه صلى الله علیه و آله: رجب را، «ماه ریزان خدا» نامیده اند؛ چون در این ماه رحمت بر امّت من بشدّت فرو مى بارد و به آن ماه اصمّ نیز گفته مى شود؛ زیرا در این ماه، كه از ماههاى حرام است، از جنگ با مشركان نهى شده است.[4]

رجب  رودی ما فوق تصور در بهشت

بر اساس روایات اسلامی رجب رودی ما فوق تصور در بهشت است.[5] رودی بهشتی که می توان ادعا نمود مسیر جریان آن مسیر دنیا را نیز طی نموده است. برکه ای ارزشمند که افراد متقی و پرهیزکار نه تنها در آخرت بلکه در دنیای مادی نیز خود را بهره مند از زیبایی های آن نموده اند.
مشتاقان و طالبان بهره مند از رود زیبای بهشتی رجب می بایست در دنیای مادی و مدرن به جستجوی آن باشند. کسانی که دراین دنیا هیچ گونه اشتیاق و تمایلی به این رود ندارند نمی توانند انتظار داشته باشند که روز واپسین آخرت از آن بهره ای داشته باشند. به همین جهت سزاوار است ماه رحمت و مغفرت و توبه را غنیمت شماریم و با بهره مندی از اهرم و عنصر تقوا و توبه به درگاه الهی زمینه بهره مندی از مواهب اخروی را فراهم نماییم.

ماه رجب سکوی پرواز و مهیا شدن برای مهمانی خدا!

انجام گناه مانع سختی بر سر راه بندگی خداوند متعال است؛ کما اینکه از  امام علی(علیه السلام) نقل شده است: «ما جَفَّتِ الدُّموعُ إلّا لِقَسوَةِ القُلوبِ و ما قَسَتِ القُلوبُ إلّا لِكَثرَةِ الذُّنوبِ؛ چشم ها بی اشك نشد مگر به سبب سخت دلی، و قلب ها سخت نشد مگر از زیادىِ گناه

از آنجا که ماه مبارک رجب پیش از ماه شعبان و رمضان واقع شده، فرصت مناسبی برای آماده شدن برای مهمانی بزرگ خدا یعنی ماه مبارک رمضان است. برای اولیای الهی ماه رجب سکوی پروازی به سوی محبوب به حساب می آید. بندگان خدا با شناخت مقام و جایگاه این ماه و انجام اعمال عبادی به خوبی در جهت اصلاح نفس قدم بر می دارند، تا اینکه با پرونده و قلبی پاک مهیای ورود در ماه شعبان و رمضان شوند.
اعمال عبادی که در این ماه سفارش شده بهترین وسیله برای پاک شدن از ناپاکی های گناه است. کما اینکه در روایتی نقل شده است. «مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثِینَ یَوْماً نَادَی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَا عَبْدَ اللَّهِ أَمَّا مَا مَضَی فَقَدْ غُفِرَ لَکَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فِیمَا بَقِیَ؛[6] کسی که سی روز از ماه رجب را روزه بگیرد، یک منادی از آسمان صدا می زند: ای بنده خدا گذشته ات بخشیده شد، در بقیه عمر عمل خود را از نو شروع کن».

کارهای خوب ماه رجب:

علاوه بر مطالب یاد شده در این نوشتار سزاوار است در این ماه به نکات مهم دیگری نیز توجه داشته باشیم.

1-بخشیدن و گذشت کردن را تمرین کنیم: همان طور که همه ما در این ماه زیبا انتظار داریم که مورد لطف، رحمت و مغفرت الهی قرار گیریم سزاوار است ما نیز در این ماه سعی نماییم عذر دیگران را بپذیریم و از خطای آنان در گذریم.

2-در ارتباط با خدا تجدید نظر نماییم: چه خوب است در ماه رجب انسان در خصوص نحوه رابطه خود با خداوند متعال دقت و تأمل نماید، آیا توانسته ایم آنچنان که شایسته است حق عبودیت و بندگی خداوند متعال را امتثال نمایم. اگر قدری با خود صادق باشیم اقرار به تقصیر و کوتاهی در عبودیت خداوند متعال خواهیم نمود؛ کما اینکه در منابع روایی این چنین به ما آموزش داده شده است. «مَا عَبَدْنَاكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ وَ مَا عَرَفْنَاكَ حَقَّ مَعْرِفَتكَ»[7]

در روایتی بسیار زیبا و ارزشمند از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) نقل شده است که فرمودند: «رَجَبٌ شَهرُ اللّه  (الأصَبُّ)، یَصُبُّ اللّه فیهِ الرَّحمَةَ على عِبادِهِ؛رجب ماه ریزان خداست؛ خداوند در این ماه رحمت [خود] را بر بندگانش فرو مى ریزد»

3-تمرین خویشتن داری و ترک معصیت: در مسیر عبودیت و بندگی خداوند متعال، ترک معصیت و نواهی الهی از اولویت و اهمیت بالای برخوردار است؛ چرا که انجام گناه مانع سختی بر سر راه بندگی خداوند متعال است؛ کما اینکه از  امام علی(علیه السلام) نقل شده است: «ما جَفَّتِ الدُّموعُ إلّا لِقَسوَةِ القُلوبِ و ما قَسَتِ القُلوبُ إلّا لِكَثرَةِ الذُّنوبِ؛[8] چشم ها بی اشك نشد مگر به سبب سخت دلی، و قلب ها سخت نشد مگر از زیادىِ گناه.

سخن آخر:

رجب ماه بزرگى است كه خداوند [پاداش] نیكى ها را در آن دو چندان و گناهان را پاك مى كند. رجب ماه بارش رحمت الهى است . خداوند، در این ماه، رحمت خود را بر بندگانش فرو مى ریزد. سزاوار است آن چنان که شایسته این ماه مبارک است فرصت بندگی و بازگشت به سوی محبوب را در آن قدر بدانیم.

پی نوشت:
[1] بحار الأنوار: ج 68، ص221.
[2] عیون أخبار الرضا (ع): ج 2، ص71، ح331.
[3] بحار الأنوار: ج 94، ص39، ح24.
[4] وسائل الشیعة: ج 10، ص475، ح13887.
[5] ثواب الأعمال و عقاب الأعمال: ص54.
[6] الأمالی(للصدوق):ص539، ح1.
[7] بحارالأنوار: ج 68، ص23.
[8] علل الشرایع: ص 81 ، ح 1.