آیت اللَّه شیخ علی نجفی كاشانی در حدود سال 1300 ش (1338 ق) در كاشان به دنیا آمد و تحت نظر پدرش كه از علمای كاشان بود، مقدمات علوم اسلامی را فرا گرفت. وی در بیست و دو سالگی برای ادامه تحصیل به نجف رفت و در مدت كمتر از ده سال تمام دوره سطح و خارج را گذراند و به اجتهاد دست یافت. استادان آیت اللَّه نجفی كاشانی در این دوره، حضرات آیات سیدابوالقاسم خویی، سیدمحسن حكیم و سیدعبدالهادی شیرازی بودند. ایشان سپس راهی ایران شد و پس از سه سال اقامت در قم و شركت در درس آیت اللَّه بروجردی، در نهایت در كاشان سكنی گزید. آیت اللَّه نجفی كاشانی در آنجا به تفسیر قرآن روی آورد و در طی بیش از سی سال، دو مرتبه قرآن را از ابتدا تا انتها تفسیر نمود كه دور دوم هجده سال به طول انجامید. ایشان نه تنها در فقه، اصول، رجال، درایه، كلام، ادبیات، معانی بیان، تجوید و تفسیر قرآن تبحر داشت بلكه در علم هیئت و نجوم قدیم هم تدریس می نمود. صدق بزرگترین فضیلت، برداشتی از نماز، افسانه ها یا كرامات خیالی و چند جلد تفسیر قرآن و... از آثار ایشان است. این عالم بزرگوار سرانجام در بیست و سوم مرداد 1365ش برابر با شب عرفه سال 1406 ق در 67 سالگی در كاشان درگذشت و به جوار رحمت حق شتافت.
