1- الإمامُ عليٌّ عليه السلام :جاءَ رجُلٌ إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ ، إنّي أرَدْتُ شِراءَ دارٍ ، أينَ تأمُرُني أشْتَري في جُهَيْنَةَ أمْ في مُزَيْنَةَ أمْ في ثَقيفٍ أمْ في قُرَيشٍ ؟ فقالَ لَهُ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : الجوارُ ثُمَّ الدّارُ ، و الرَّفيقُ ثُمَّ السَّفَرُ .[الجعفريّات : 164 .]
امام على عليه السلام :مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: مى خواهم خانه اى بخرم، دستور مى فرماييد كجا بخرم؟ در ميان جهينه يا مزينه يا ثقيف و يا قريش؟ پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به او فرمود: اوّل همسايه، سپس خانه، اوّل همسفر، سپس سفر.
2- حضرت فاطمه(علیهاالسلام) در روایتی در پاسخ امام حسن(علیه السلام) که پرسیده بود: چرا براى همسایگان و دیگران دعا مى‌کنى و براى خود دعا نمى‌کنى؟ فرمود: الجارُ ثُمَّ الدّارُ. اوّل همسایه ، سپس خانه خود.[بحارالانوار، ج 43، ص 81 و ج 89، ص 313 و ج 93، ص 388 با كمى تفاوت]
بله، ظاهرا دو روایت دارای ظاهر یکسان هستند ولی تفاوت معنایی دو روایت از زمین تا آسمانه