گندم را از دهان مردم نبرید / شاعر : امید مهدی نژاد
پیشانیِ سرنوشت ارزانیِ تان
امید مهدی نژاد
آدم از شهر شهر از آدم خسته است / شاعر : امید مهدی نژاد
آدم از شهر، شهر از آدم خسته است
آنها آتش شدند ما دود شدیم / شاعر : امید مهدی نژاد
آنها هیزم شدند، ما عود شدیم
گل ها همه آفتابگردان تواند / شاعر : امید مهدی نژاد
تو قیصری و این همه مردانِ تواند
پرونده جرم مستند را چه کنم / شاعر : امید مهدی نژاد
هنگامه ی نفسِ بی خرد را چه کنم؟
در خویش گره شدیم وا کن ما را / شاعر : امید مهدی نژاد
ای مرگ! بیا و جا به جا کن ما را
شعر هایم تغزل ندارند / شاعر : امید مهدی نژاد
حرفی از زلف و کاکل ندارند