ابوالمعالی كمال الدین محمد بن علی بن عبدالواحد انصاری معروف به ابن زَمْلَكانی در سال 667 ق در حوالی دمشق به دنیا آمد. وی علم و دانش را نزد اساتید و علما آموخت و به یادگیری علوم دینی و حدیث همت گماشت و بیست و چند ساله بود كه اجازه ی صدور فتوا یافت. ابن زَمْلَكانی در كنار مشاغلی چون قضاوت، به تعلیم و تعلّم نیز ادامه داد و در بسیاری از مدارس دمشق به تدریس مشغول شد. گویند، وی فردی خیال پرداز بود و مبانی فكری خود را بر تخیلات استوار می ساخت و حتی بر اساس آن ها عمل می كرد. از اینرو در رنج و ناراحتی به سر می برد، زیرا برخی با او دشمنی می كردند و حسادت می ورزیدند. از جمله آثار این فقیه، محدث و ادیب مشهور دمشقی می توان به كتاب البُرهان الكاشِف عن اعجازِ القرآن، مولدُ النَّبی و... اشاره كرد. ابن زَمْلَكانی در اواخر عمر قرار بود تا از طرف سلطان مصر به قاضی القضاتی دمشق منصوب شود كه در راه بیمار شد و در شصت سالگی بدرود حیات گفت. جنازه ی وی را به قاهره برده و در نزدیكی قبر شافعی به خاك سپردند.
