آیت اللَّه سیدمیرزا علی آقا حسینی شیرازی فرزند عالم مجاهد و مرجع كبیر میرزا محمدحسن شیرازی معروف به میرزای بزرگ و صاحب فتوای تحریم تنباكو، در حدود سال 1248 ش (1287ق) به دنیا آمد. وی در كودكی به همراه پدر بزرگوارش راهی سامرا در عراق گردید و پس از طی مقدمات و سطوح، در درس عالمان نامداری همچون سیدمحمدتقی شیرازی و سیدمحمد فشاركی و دیگران حاضر شد تا اینكه شایستگی حضور در حوزه درس خارج پدر عالمش را یافت و در بیست سالگی به درجه اجتهاد رسید. اجتهاد میرزاعلی آقا شیرازی از طرف دو استاد مذكور و نیز آخوند ملامحمدكاظم خراسانی تایید شد و ایشان از آن پس به تدریس پرداخت. در سالیان بعد، آوازه وی در سرزمین های شیعه منتشر گردید و در شمار مراجع بزرگوار تقلید قرار گرفت و جمع زیادی از شیعیان از او تقلید كردند. میرزا علی آقا نه تنها در فقه و اصول و علوم نقلی تبحر داشت بلكه در كلام، حكمت، طب، تاریخ و فنون ادبی نیز دارای مهارت و استادی بود. او را به زهد و تقوا و پرهیزگاری و اخلاق كریمه ستوده اند. این عالم ربانی سرانجام در هجدهم خرداد 1315ش برابر با هجدهم ربیع الاول 1355ق در 67 سالگی به لقای معبود شتافت و در نجف اشرف مدفون گردید.
