چارْلْزْ ساندِرْزْ پیرِس، فیلسوف و متفكر امریكایى در نیمه سپتامبر 1839م در ایالت ماساچوسِت امریكا به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات خود، در فلسفه صاحب نظر شد، ولی چون مردی گمنام بود، او را برای تدریس فلسفه در دانشگاه ها شایسته نمی دانستند. پیرس پس از چندی مكتب فلسفی اصالت عمل را ایجاد كرد كه بر اساس آن جنبه ما بعد طبیعی فكر، از اعتبار می افتد. هم چنین با پیشرفت اختراعات، حقیقت، عوض می شود و حقیقتِ هر قضیه از روی تطبیق آن با نتایج تجربی و فواید عملی حاصل از آن به دست می آید. ساندرزْ فیلسوف شكاكی بود كه خویشتن را جایزالخطا می خواند، زیرا معتقد بود كه ممكن است بسیاری از افكار وی در معرض خطا و لغزش باشد. پیرس می گفت: "من آدمی هستم كه منتقدان، هیچ وقت از او سخن خوبی نخواهند گفت." از آن جا كه فلسفه اصالتِ عملِ لغزش پذیرِ او، حقیقت را نسبت به زمان و مكان، تغییرپذیر می دانست، وی را بر آن می داشت كه به هر نظر فلسفی تا زمانی كه حقیقتِ آن به محك تجربه، به ثبوت نرسیده است، به دیده شك و تردید بنگرد. فلسفه اصالت عملِ پیرس، پس از چندی مورد توجه فلاسفه و اندیشمندان بسیاری قرار گرفت و در سالیان بعد، افراد زیادی از این فلسفه، تأثیر پذیرفتند و آن را به اوج رساندند. چارلزْ ساندرْزْ پیرس سرانجام در 14 آوریل 1914م در 75 سالگی درگذشت.
