آیت الله حاج سیدمحمدحسن بن میرسیدعلی میرجهانی طباطبایی اصفهانی، در سال 1280 هجری شمسی برابر با 1319 هجری قمری در یکی از روستاهای اطراف اصفهان دیده به جهان گشود. وی پس از فراگیری علوم پایه، به نجف اشرف عزیمت نمود و از محضر آیات عظام: آقا ضیاءالدین عراقی، سیدابوالحسن اصفهانی، شیخ عبدالله مامقانی و میرزای نایینی بهره جست و به مدارج عالی علمی رسید. آیت الله میرجهانی پس از آن به خواست پدر به اصفهان بازگشت و به انجام امور دینی پرداخت. این عالم بزرگوار پس از درگذشت پدر و مدتی اقامت در مشهد مقدس، در تهران ساکن گردید و به تبلیغ، هدایت، ارشاد مردم و تألیف و تصنیف پرداخت. آیت الله میرجهانی در علوم غریبه اطلاعاتی عمیق داشت. هم چنین طبع روانش او را قادر ساخته بود تا در مدح معصومین(علیه السلام) به عربی و فارسی به نیکویی شعر بسراید. آثار چندی از این عالم ربانی به جای مانده است که مِصباح البلاغه، کنوزُالحِکم و فُنون الکلِم و دیوان اشعار از آن جمله اند. این محدث و خطیب بزرگوار سرانجام در بیست و پنجم آذرماه سال 1371 ه.ش برابر با بیست ویکم جمادی الثانی 1402ه.ق در نودویک سالگی در اصفهان رخت از جهان فرو بست و در جوار مقبره علامه مجلسی در کنار مسجد جامع این شهر به خاک سپرده شد.
مطالب مرتبط
