آیت الله سیداحمد مدرس یزدی از علمای اعلام و مدرسین بلند پایه و پارسای حوزه علمیه مشهد بود. در سال 1306 هجری قمری در یزد متولد شد و پس از پشت سرگذاشتن آموزش مقدمات و سطح عازم مشهد شد و درس خارج آیات سیدعباس شاهرودی، میرزا محمد‌‌آقازاده و حاج آقا حسین قمی شركت نمود و از معارف بلند آنها برخوردار گردید و خود سالها به تدریس شرح لمعه، قوانین، مكاسب و كفایه اشتغال یافت. نظم و ترتیب درسی، بی آلایشی و تواضع استاد موجب شد كه صدها فاضل در پای درس او شركت كنند و از محضر پرفیضش بهره ببرند. ایشان ضمن تدریس در مسجد ملاهاشم اقامه جامعت می نمود و زندگی خود را از محل درآمد مزرعه ای كه از همسر اولش در اختیار داشت، اداره می كرد و در طول شصت سال اشتغال به تدریس، هرگز از وجوه شرعی استفاده ننمود، تنها یكی دو سال آخر عمر كه توان خویش را به كلی از دست داده بود، از روی اجبار به قدر كفاف از این وجوه برای تأمین معیشت خود بهره گرفت. داماد ایشان مرحوم حجت الاسلام استاد شانه چی در شرح حال مرحوم مدرس می نویسند: نظم حضور استاد در درس چنان بود که حتی فوت فرزند سه ساله ایشان سبب تعطیل درس این بزرگوار نگردید، زیرا کار تدفین نور دیده را به فرزندان واگذار کردند و خود راهی مسجد و درس و بحث شدند. مرحوم مدرس یزدی به تقاضای طلاب، درس تفسیر، هیئت و حساب را در صبح و شب افاده می فرمود که دو درس اخیر مقدمه آموزش مبحث وقت و قبله و مبحث ارث که به محاسبات نیاز داشت به شمار می رفت. وی سحرگاه شب 17 ربیع الاول سال 1391 ه.ق / 24 اردیبهشت ماه سال 1350 ه.ش دارفانی را وداع گفت و روز بعد پیكرش در محل دارالسیاده حرم دفن شد.
