آیت اللَّه حاج شیخ عزیزاللَّه خسروی زنجانی در سال 1287 ش (1326 ق) در یكی از روستای توابع زنجان به دنیا آمد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، وارد حوزه علمیه زنجان شد. وی پس از ده سال، راهی قم گردید و در مدت دوازده سال در دروس خارج فقه و اصول و فلسفه و حكمت متعالیه استادان نامداری همچون حضرات آیات: سید صدرالدین صدر، محمد فیض قمی، سید محمد حجت كوه كمره ای، سید حسین بروجردی و حضرت امام خمینی(ره) شركت جست. این عالم وارسته در سال 1334ش، به امر آیت اللَّه بروجردی، به منظور ترویج احكام قرآن و معارف اهل بیت (ع) به منطقه ای دور افتاده و محروم به نام تكاب در آذربایجان غربی عزیمت نمود و تا پایان عمر خود به مدت چهل سال تمام به تدریس، وعظ، خطابه، ارشاد مردم و ایجاد وحدت پرداخت. حضور ایشان به رغم شرایط دشوار منطقه، نقش بسیار مؤثری در گسترش مكتب اهل بیت(ع) و تعمیق ریشه های اعتقادات شیعی داشت. آیت اللَّه زنجانی در جریان نهضت اسلامی مردم به رهبری حضرت امام، به عنوان روحانی مخالفِ دستگاه حاكم، در منطقه شناخته می شد و در هیچ دوره ای، كوچك ترین تمایل به سازش با رژیم پهلوی از خود بروز نداد. وی پس از قیام پانزده خرداد 42، به دلیل گام برداشتن در جهت اهداف استاد و رهبر خود، حضرت امام خمینی(ره)، در مجالس عمومی، بارها مورد تهدید و تطمیع واقع گردید ولی تا پایان، با اعتماد و اتكاء به خدا، ثابت و استوار ایستاد. سرانجام این عالم مجاهد و پرهیزگار در دهم خرداد 1374 ش برابر با اول محرم 1416 ق در 87 سالگی دعوت حق را اجابت كرد و در گلزار شهدای تكاب به خاك سپرده شد.
