ژولْیوس اُوپِرْتْ، خاورشناس معروف آلمانی و بنیان گذار علم آسورشناسی، در نهم ژوئیه 1825م در هامبورگ آلمان به دنیا آمد. او تحصیلات مقدماتی و تكمیلی خود را در آلمان، سوئیس و فرانسه گذراند و در رشته زبان شناسی و باستان شناسی به تحقیق و مطالعه پرداخت. اوپرت هم چنین زبان های فارسی، عربی، عبری و سانسكریت را آموخت. وی مقاله ای درباره سیستم صوتی زبان هخامنشی ارائه نمود كه در آن، روش ادا كردن حروف صدادار در زبان فُرس قدیم را بیان كرد. مطالعه و ترجمه كتیبه های میخی زمان داریوش هخامنشی كه به سه زبان فرس هخامنشی، آشوری یا سامی و تورانی بود، از دیگر فعالیت های اوپرت به شمار می رود. از این رو، كرسی استادی آسورشناسی در فرانسه را برعهده گرفت و با تلاش های وسیع وی در این رشته، به عنوان جامع علوم و بنیان گذار آسورشناسی در جهان معرفی شد. در كنار تدریس، مطالعات حضوری در كاوش های باستان شناسی به اوپرت امكان داد تا بتواند نقشه شهر بابل قدیم در بین النّهرین را برطبق اصول فنی و علمی رسم كند. هرچند در این میان، كتابخانه بزرگی حاوی لوحه هایى به خط میخی كشف شد كه سر از موزه های اروپا و به ویژه انگلستان درآورد. پروفسور اوپرت بالغ بر هشتاد اثر از خود به یادگار گذاشت كه در موضوع آسورشناسی، كتیبه و نیز زبان های باستانی، تاریخ نگاری و نژادشناسی بوده است. وی در سال 1881م مجله آسورشناسی را در پاریس تأسیس كرد و مقالات تتبُّعی قابل ملاحظه ای در آن نگاشت كه مورد توجه و استفاده اهل علم در اروپا و امریكا قرار گرفت. پروفسور ژولیوس اوپرت سرانجام در 21 اوت 1905م در هشتاد سالگی در پاریس درگذشت.
