پس از آن كه نخستین فرستنده تلویزیون ایران در یازدهم مهرماه سال 1337 پخش برنامه های خود را آغاز كرد، این روز با عنوان آغاز كار تلویزیون ایران نام گرفت. تلویزیون ایران در ابتدا به صورت یك بخش خصوصی اداره می شد كه در هر روز چهار ساعت برنامه پخش می كرد. با بهره برداری از فرستنده های دیگر در سطح كشور و تغییر ساختار آن، تلویزیون ملی ایران در آبان 1345 به صورت تلویزیون دولتی، به طور آزمایشی آغاز به كار كرد. اما افتتاح رسمی سازمان تلویزیون ملی ایران در 29 اسفند 1345 صورت گرفت. در سال 1350 و به دنبال ادغام رادیو و تلویزیون، سازمان واحدی به نام سازمان رادیو - تلویزیون ملی ایران مشغول به كار گردید. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این سازمان به نام صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تغییر نام یافت و با گذشت زمان، فعالیت آن به شكل افزایش فرستنده و شبكه های رادیویی و تلویزیونی در تهران و شهرستان ها رو به گسترش نهاد؛ چنان كه در حال حاضر (1382) این سازمان دارای 30 مركز در استان و شهرستان های مختلف ایران، بیش از پانزده دفتر منطقه ای در كشورهای مختلف جهان، چندین شبكه بین المللی و خبری، بیش از 18 شبكه رادیویی و تلویزیونی سراسری و شبكه های متعدد مختلف صدا و سیما در تهران و شهرستان ها می باشد.
مطالب مرتبط
