غايبِ حاضر
امام (ع) غايباند، يعنى اوّلًا؛ مقام امام، فوق عالم است. ثانياً؛ در تمام عالم حاضراند. همچنانكه عرض شد وقتى متوجّه باشيم مرتبه موجودى بالا است، تمام مرتبه پايين در قبضه اوست، و به مرتبه پايين محدود نيست. مثلًا خورشيد در صورتى مىتواند همهجا را روشنى ببخشد كه بالا باشد، امّا اگر پايين بود ديگر نمىتوانست همهجا را روشن كند. حضور ملائكه در هستى بهگونهاى است كه آنها را كارى از كارى باز نمىدارد، مثل خورشيد كه روشنكردن شهر ما آن را از روشن كردن شهر ديگر باز نمىدارد. در مورد حضور و نقش امام (ع) نيز چنين است كه امام (ع) را كارى از كار ديگر باز نمىدارد. مقام امام، مقام عظمايى است كه همه عالم را تدبير مىكند و همهجا در قبضه اوست بدون اينكه از آن مقامِ اعلاى خود خارج شوند. اصلًا اگر پايين بودند و در عرض ساير موجودات بودند كه نمىتوانستند عالَم را تدبير نمايند.
مبانى معرفتى مهدويت، ص: 29
