در آغازین لحظات تولّد امام حسین (علیه السلام) محفل سوگواری بر پا گردید. در این باره دانشمند اهل سنّت احمد بن حسین بیهقی روایتی از امام رضا، از امام کاظم، از امام صادق، از امام باقر، از امام سجاد (علیه السلام)، از اسماء بنت عمیس نقل می کند. اسماء به امام سجاد (علیه السلام) عرض کرد:
من در روز تولّد حسن و حسین (علیه السلام)، قابله ی مادربزرگ شما، فاطمه زهرا(علیها السلام) بودم به هنگام ولادت حسین (علیه السلام)، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به سراغ من آمد و فرمود: ای اسما ! فرزندم را بیاور.
من حسین (علیه السلام) را در قنداقه سفیدی به دست رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دادم. حضرتش در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت، آن گاه این نوزاد خجسته را در دامن خود نهاد و گریست.
عرض کردم پدر و مادرم به فدای شما! برای چه گریه می کنید؟
فرمود: براین پسرم گریه می کنم.
گفتم: او هم اکنون متوّلد شده است.
فرمود:
یا أسماءُ! تَقتُلُهُ الفئۀُ الباغیۀُ، لا أنا لهُمُ اللهُ شفاعتی؛
ای اسما! او را گروه ستمگر می کشند، خداوند شفاعتم را به آنان نرساند.
آن گاه فرمود:
یا أسماء ! لا تُخبرنی فاطمۀ بهذا، فإنَّها قریبۀُ عهدٍ بولادَتِه...؛(1)
ای اسما! این موضوع را به فاطمه مگو، چون او تازه زایمان کرده است...
------------------------------------------------------------------
1- مقتل الحسین (علیه السلام) : ج 1 ص 87و 88، ذخائر العقبی : ص 119. برای آگاهی بیشتر ر. ک : الغدیر: ج 4 ص 398-407.
