در نمونه دیگر مشاهده می کنید که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نواده ی خود حضرت امام حسن (علیه السلام) را به سینه ی خود می چسباند و دهان و ناف او را می بوسد؛ چرا که به یاد می آورد که احشا و درون او، از دهان تا نافش به سَمّ کُشنده، پاره پاره خواهد شد. و آن گاه نواده ی دیگر خود امام حسین (علیه السلام) را در آغوش می گرفت، او را می بویید، می بوسید و از بدن شریفش، جای شمشیرها، نیزه ها و سر نیزه ها را بوسه باران می کرد و از همه جا بیش تر، از دو لب نازنینش بوسه بر می داشت؛ زیرا که می دانست که چوب ستمگران با این لب و دهان آشنا خواهد شد.
آری، پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هر چند یک بار، برای گل زندگی خود امام حسین (علیه السلام) در خانه ی همسرانش مجلس عزا و سوگواری بر پا می کرد و هرگاه غم و اندوهش شدّت می یافت، حسین عزیز خود را به آغوش می گرفت و او را به مسجد در جمع اصحابش می آورد؛ در حالی که اشک از دیدگانش روان بود و تربت کربلا به دستش، کودک شیرخوار خود حسین (علیه السلام) را به اصحاب خود نشان می داد و می فرمود:
إنَّ اُمَّتی یَقتلونَ هذا و هذه تُربۀُ کربلاء؛
به راستی امّت من این فرزندم را خواهند کشت و این خاکِ کربلای اوست.
در نقل دیگری آمده: پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) تربت و خاک کربلا را به دست می گرفت، آن را می بویید و می گریست و به بیان واقعه ی کشته شدن و قتلگاه امام حسین (علیه السلام) می پرداخت و می فرمود:
ریحُ کربٍ و بلاء،
ویح کربٍ و بلاء!
کربلاء، أرضٌ کربٍ و بلاء؛
بوی اندوه و بلا،
وای از اندوه و بلا!
کربلا، سرزمین اندوه و بلا.
در روایت دیگری آمده: پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمود:
والّذی نفسی بیده، إنّه لیحزُنُنی فمن هذا یَقتُلُ حُسیناً بعدی؟
سوگند به خدایی که جان من در دست قدرت اوست، غم واندوه حسین (علیه السلام) مرا اندوهگین می سازد، کیست که بعد از من، حسین مرا می کشد؟!
بنابرنقل دیگر، پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نوزاد خجسته حسین (علیه السلام) را در دامن خود می نشانید و در حالی که تربت گلگون او در دستش بود و می گریست، با پرسش از قاتل ستمگر آن حبیب خدا سخن به میان می آورد و به دلبند عزیزش می فرمود:
یا لیت شعری مَن یَقتُلُکَ بعدی؛ (1)
ای کاش می دانستم، بعد از من، چه کسی تو را می کشد؟
----------------------------------------------------------
1.گفتنی است به زودی همه این احادیث، با عین عبارات و سندها و مصادر آن، خواهد آمد.
