حضرت خدیجه ی كبری(س) كه از زنان نامدار و ثروتمند قریش بود پانزده سال قبل از بعثت با پیامبر اسلام(ص) ازدواج كرد. این بانوی بزرگوار اولین فردی بود كه به رسالت پیامبر ایمان آورد و با تمام توان و ثروت خود به یاری دین اسلام برخاست. وجود حضرت خدیجه برای پیامبر اسلام به قدری اهمیت داشت كه پیامبر اكرم(ص) رحلت این بانوی بزرگ را مصیبتی عظیم خواند و سال رحلت حضرت خدیجه و حامی بزرگ دیگر خود یعنی حضرت ابوطالب را عام الحزن یعنی سال اندوه نامید، زیرا ابوطالب عموی پیامبر نیز در همان سال وفات یافته بود. پیامبر اكرم(ص)، حتی سال ها پس از رحلت آن بانوی بزرگوار، از ایشان به خوبی و نیكی یاد می كرد و او را ستایش می نمود. آن حضرت در جواب كسی كه به پیغمبر گفت: خداوند، بهتر از خدیجه را به تو عوض داده است، فرمود: "سوگند به خدا كه خداوند، مرا بهتر از او عوض نداده است. او به من ایمان آورد، هنگامی كه مردم كفر ورزیدند و مرا تصدیق كرد، آنگاه كه مردم مرا تكذیب كردند و با مال خود مرا یاری نمود، آنگاه كه مردم، مرا محروم ساختند و پروردگار، مرا تنها از میان زنان، از او به ولادت فرزند روزی داد."
ام المؤمنین خدیجه(س) به هنگام وفات 65 سال داشت.
مطالب مرتبط
