وقوع جنگ جمل بین امام علی(علیه السلام) و سپاه ناكثین(36 هجری قمری)

مدت كوتاهی پس از به خلافت رسیدن امام علی(علیه السلام) و بیعت مردم با آن حضرت، طَلحه و زبیر از یاران قدیمی پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) كه در به دست آوردن سهمی از حكومت ناكام مانده بودند، بیعت خود را شكستند و به سوی مكه رهسپار شدند. آنان در مكه با عایشه همسر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) ملاقات كرده و با همدستی یكدیگر، مردم را به خونخواهی عثمان، علیه امام علی(علیه السلام) فرا خواندند. از آن طرف، چون امام از ماجرا آگاه شد، تجهیز قوا فرمود و در صدد دفع فتنه ی ناكثین برآمد. چون پیروان طلحه و زبیر شهر بصره را تصرف كرده و علیه امام شوریدند، سپاهِ حضرت نیز در مقابل آنان قرار گرفت. امیرالمؤمنین قبل از آغاز جنگ به میان هر دو صف لشكر آمد و به نصیحت عایشه و طلحه و زبیر پرداخت و عایشه را به خاطر بیرون آمدن از حریمِ حَرَم و طلحه و زبیر را بر شكستن بیعت ملامت فرمود. امام چون دید كه صلح امكان پذیر نیست، با آنان اتمام حجت كرد و از آن پس، آتش جنگ شعله ور گشت. سرانجام با كشته شدن طلحه و زبیر و شانزده هزار نفر از ناكثین و شهادت بیش از هزار یاور علی(علیه السلام)، این جنگ با پیروزی امام پایان پذیرفت. این جنگ به دلیل سوار بودن عایشه بر شتر، به جَمَل شهرت یافت.