تصاویر روز چهارم محرم : حر بن یزید ریاحی

تاریخ انتشار: 04 اوت 2021 شماره مطلب: 38181 تعداد بازدید: 2193 نظرات: 0

تصاویر روز چهارم محرم : حر بن یزید ریاحی

توبه حر در روز عاشورا

حرّ اگر چه اقدامی سخت گیرانه کرد، اما رفتارش با امام محترمانه بود؛ حتی یک بار به حرمت خاص حضرت فاطمه سلام الله علیها نیز اشاره کرد.[رجوع کنید به بلاذری، ج۲، ص۴۷۵ـ۴۷۶، ۴۷۹؛ طبری، ج۵، ص۳۹۲، ۴۲۲، ۴۲۷ـ۴۲۸؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۰۰ـ۱۰۱؛ اخطب خوارزم، مقتل الحسین، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۱۲ـ۱۳، قس ص۱۴، که جمله امام درباره حرّ را پس از کارزار وی می داند] در روز عاشورا، عمر بن سعد لشکر خود را آراست و فرماندهان هر بخش از سپاه را تعیین نمود. او حربن یزید ریاحی را فرمانده بنی تمیم و بنی همدان کرد. با آراسته شدن سپاه، لشکر عمر سعد آماده جنگ با سپاه امام حسین علیه السلام گردید. حربن یزید چون تصمیم کوفیان را برای جنگ با آن حضرت امام حسین علیه السلام جدی دید نزد عمر بن سعد رفت و به او گفت: «آیا تو می خواهی با این مرد (امام حسین علیه السلام) بجنگی؟» گفت: «آری به خدا قسم چنان جنگی بکنم که آسان ترین آن افتادن سرها و بریدن دست ها باشد.» حر گفت: «مگر پیشنهادهای او خوشایندتان نبود؟» ابن سعد گفت: «اگر کار به دست من بود می پذیرفتم؛ ولی امیر تو (عبیداللَّه) نپذیرفت.

پس حر، عمر سعد را ترک کرد و در گوشه ای از لشکر ایستاد و اندک اندک به سپاه امام حسین علیه السلام نزدیک شد، مهاجر بن اوس -که در لشکر عمر سعد بود- به حر گفت: «آیا می خواهی حمله کنی؟» حر در حالی که می لرزید پاسخی نداد. مهاجر که از حال و وضع حر به شک افتاده بود، او را مورد خطاب قرار داد و گفت: «به خدا قسم هرگز در هیچ جنگی تو را به این حال ندیده بودم، اگر از من می پرسیدند: شجاع ترین مردم کوفه کیست از تو نمی گذشتم (و تو را نام می بردم) پس این چه حالی است که در تو می بینم؟»

حر گفت: «به درستی که خود را میان بهشت و جهنم می بینم و به خدا سوگند اگر تکه تکه شوم و مرا با آتش بسوزانند من جز بهشت چیز دیگری را انتخاب نخواهم کرد.» حر این را گفت و بر اسب خود نهیب زد و به سوی خیمه گاه امام حسین علیه السلام حرکت کرد. گفته اند که وی با حالی پریشان با امام مواجه شد و با اذعان به اینکه هرگز گمان نمی کرده است که کوفیان کار را به جنگ بکشانند، طلب بخشش کرد. امام برایش استغفار نمود و فرمود که تو در دنیا و آخرت آزادمرد (حرّ) هستی.[رجوع کنید به بلاذری، ج۲، ص۴۷۵ـ۴۷۶، ۴۷۹؛ طبری، ج۵، ص۳۹۲، ۴۲۲، ۴۲۷ـ۴۲۸؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۰۰ـ۱۰۱؛ اخطب خوارزم، مقتل الحسین، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۱۲ـ۱۳، قس ص۱۴، که جمله امام درباره حرّ را پس از کارزار وی می داند.] حر در حالی که سپر خود را وارونه کرده بود به اردوگاه امام حسین علیه السلام وارد شد. او خدمت امام حسین علیه السلام آمد و عرض کرد:

فدایت شوم یابن رسول الله من آن کسی هستم که از بازگشت تو (به وطن خود) جلوگیری کردم و تو را همراهی کردم تا به ناچار در این سرزمین فرود آیی؛ من هرگز گمان نمی کردم که آنان پیشنهاد تو را نپذیرند، و به این سرنوشت دچارتان کنند، به خدا قسم اگر می دانستم کار به این جا می کشد، هرگز به چنین کاری دست نمی زدم، و من اکنون از آن چه انجام داده ام به سوی خدا توبه می کنم، آیا توبه من پذیرفته است؟

امام حسین علیه السلام فرمود: آری خداوند توبه تو را می پذیرد. بنابر برخی منابعِ متأخر، پسران و برادر و غلام حرّ نیز هم زمان با حرّ به امام حسین علیه السلام پیوستند و در واقعه کربلا به شهادت رسیدند،[رجوع کنید به اخطب خوارزم، مقتل الحسین، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۱۳؛ کاشفی، ص۲۸۱ـ۲۸۲؛ حائری خراسانی، ص۱۲۰ـ ۱۲۷؛ قس شمس الدین، ص۸۴ـ۸۵] اما این مطالب، به سبب اشاره نشدن به آنها در منابع متقدم، چندان درخور اعتماد نمی نمایند.