دعای مجیر/ روز سیزدهم رمضان

دعای مجیر/ روز سیزدهم رمضان

دعاى مجير دعايى است رفيع الشأن مروى از حضرت رسول صلى الله عليه و آله جبرئيل براى آن حضرت آورد در وقتى كه در مقام ابراهيم عليه السلام مشغول به نماز بود و كفعمى در بلد الامين و مصباح اين دعا را ذكر كرده و در حاشيه آن اشاره به فضيلت آن نموده از جمله فرموده هر كه اين دعا را در ايام البيض ماه رمضان بخواند گناهانش آمرزيده شود اگر چه به عدد دانه‏ هاى باران و برگ درختان و ريگ بيابان باشد و براى شفاى مريض و قضاى دين و غنا و توانگرى و رفع غم خواندن آن نافع است و دعا اين است‏.

بِسْمِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سُبْحَانَكَ يَا اللَّهُ تَعَالَيْتَ يَا رَحْمَانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

به نام خداى بخشنده مهربان پاک و منزهى اى خدا بلند مرتبه‏ اى اى بخشاينده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَحِيمُ تَعَالَيْتَ يَا كَرِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى مهربان بلند مرتبه ‏اى كريم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه‏ بخش

سُبْحَانَكَ يَا مَلِكُ تَعَالَيْتَ يَا مَالِكُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى پادشاه وجود بلند مرتبه‏ اى اى مالک عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قُدُّوسُ تَعَالَيْتَ يَا سَلاَمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ذات كامل مبرا از نقص بلند مرتبه ‏اى اى سلامت بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُؤْمِنُ تَعَالَيْتَ يَا مُهَيْمِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ايمن كن ترسناكان بلند مرتبه‏ اى اى شاهد عالميان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه ‏بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَزِيزُ تَعَالَيْتَ يَا جَبَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى با عزت و اقتدار بلند مرتبه ‏اى اى با جبروت و جلال ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُتَكَبِّرُ تَعَالَيْتَ يَا مُتَجَبِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى با كبيريا بلند مرتبه‏ اى اى صاحب بزرگى و جلالت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه ‏بخش

سُبْحَانَكَ يَا خَالِقُ تَعَالَيْتَ يَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى آفريننده عالم بلند مرتبه ‏اى اى پديد آرنده خلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُصَوِّرُ تَعَالَيْتَ يَا مُقَدِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى صورت آفرين بلند مرتبه‏ اى اى تقدير كننده امور ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا هَادِي تَعَالَيْتَ يَا بَاقِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى رهنماى خلق بلند مرتبه‏ اى اى باقى ابدى ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَهَّابُ تَعَالَيْتَ يَا تَوَّابُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى بخشنده بى ‏عوض بلند مرتبه ‏اى اى توبه پذير ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا فَتَّاحُ تَعَالَيْتَ يَا مُرْتَاحُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى گشاينده درهاى رحمت بلند مرتبه ‏اى اى وسعت بخش ما را از آتش درپناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سَيِّدِي تَعَالَيْتَ يَا مَوْلاَيَ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى سيد من بلند مرتبه ‏اى اى مولاى من ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَرِيبُ تَعَالَيْتَ يَا رَقِيبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى نزدیک به خلق بلند مرتبه‏ اى اى نگهبان عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُبْدِئُ تَعَالَيْتَ يَا مُعِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى پديد آرنده بلند مرتبه‏ اى اى باز گرداننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَمِيدُ تَعَالَيْتَ يَا مَجِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ستوده صفات بلند مرتبه ‏اى اى صاحب مجد ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه‏ بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَدِيمُ تَعَالَيْتَ يَا عَظِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ذات قديم بلند مرتبه ‏اى اى حقيقت بزرگ ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا غَفُورُ تَعَالَيْتَ يَا شَكُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى آمرزنده گناهان بلند مرتبه ‏اى اى نعمت بخش شاكران ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا شَاهِدُ تَعَالَيْتَ يَا شَهِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى گواه خلق بلند مرتبه ‏اى اى مشاهده كننده عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَنَّانُ تَعَالَيْتَ يَا مَنَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى مهربان بلند مرتبه ‏اى اى نعمت بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا بَاعِثُ تَعَالَيْتَ يَا وَارِثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى برانگيزاننده خلقان بلند مرتبه ‏اى اى ارث بر عالميان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُحْيِي تَعَالَيْتَ يَا مُمِيتُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى زنده كننده مردگان بلند مرتبه ‏اى اى ميراننده زندگان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا شَفِيقُ تَعَالَيْتَ يَا رَفِيقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى مهربان با شفقت بلند مرتبه اى اى رفيق با عنايت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا أَنِيسُ تَعَالَيْتَ يَا مُونِسُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى انيس خلق بلند مرتبه ‏اى اى مونس بندگان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا جَلِيلُ تَعَالَيْتَ يَا جَمِيلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى با جلالت و بزرگى بلند مرتبه‏ اى اى با حسن و جمال ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا خَبِيرُ تَعَالَيْتَ يَا بَصِيرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى آگاه از امور خلق بلند مرتبه‏ اى اى بيناى به احوال بندگان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَفِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مَلِيُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى حقيقت پنهانى بلند مرتبه ‏اى اى غنى الذات ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مَعْبُودُ تَعَالَيْتَ يَا مَوْجُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى معبود حقيقى بلند مرتبه ‏اى اى موجود بال ذات‏ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا غَفَّارُ تَعَالَيْتَ يَا قَهَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى بخشنده گناه، بلند مرتبه ‏اى اى با قهر و سطوت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مَذْكُورُ تَعَالَيْتَ يَا مَشْكُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى يادآورنده بلند مرتبه‏ اى اى پاداش بخشنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا جَوَادُ تَعَالَيْتَ يَا مَعَاذُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى بخشنده بى عوض بلند مرتبه‏ اى اى پناه بى‏ پناهان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا جَمَالُ تَعَالَيْتَ يَا جَلاَلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى نيكو بلند مرتبه ‏اى اى بزرگ ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سَابِقُ تَعَالَيْتَ يَا رَازِقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى پيش از همه بلند مرتبه ‏اى اى روزى دهنده خلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا صَادِقُ تَعَالَيْتَ يَا فَالِقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى صادق الوعد بلند مرتبه ‏اى اى شكافنده روشنى ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سَمِيعُ تَعَالَيْتَ يَا سَرِيعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى شنواى دعاى خلق بلند مرتبه ‏اى اى زود اجابت كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَفِيعُ تَعَالَيْتَ يَا بَدِيعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى رفيع منزلت بلند مرتبه‏ اى اى نو به نو پديد آرنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا فَعَّالُ تَعَالَيْتَ يَا مُتَعَالُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى كار كن نظام عالم بلند مرتبه‏اى اى بزرگوار ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَاضِي تَعَالَيْتَ يَا رَاضِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى داور خلق بلند مرتبه‏ اى اى خوشنود ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَاهِرُ تَعَالَيْتَ يَا طَاهِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى غالب قاهر بلند مرتبه‏ اى اى پاک و منزه ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَالِمُ تَعَالَيْتَ يَا حَاكِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى داناى به خلق بلند مرتبه ‏اى اى حكم فرماى به حق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا دَائِمُ تَعَالَيْتَ يَا قَائِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى هستى هميشگى بلند مرتبه‏ اى اى قائم بالذات ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَاصِمُ تَعَالَيْتَ يَا قَاسِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى حفظ كننده بلند مرتبه ‏اى اى قسمت كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا غَنِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مُغْنِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ذات بى ‏نياز بلند مرتبه ‏اى بى ‏نياز كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَفِيُّ تَعَالَيْتَ يَا قَوِيُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى وفا كننده به عهد بلند مرتبه ‏اى اى تواناى مطلق ما رااز آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا كَافِي تَعَالَيْتَ يَا شَافِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى كفايت كننده امور بلند مرتبه‏اى اى شفا بخش بيماران ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُقَدِّمُ تَعَالَيْتَ يَا مُؤَخِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى مقدم دارنده بلند مرتبه‏ اى اى مؤخر كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا أَوَّلُ تَعَالَيْتَ يَا آخِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى اول موجود بلند مرتبه‏ اى اى آخر هستى ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ظَاهِرُ تَعَالَيْتَ يَا بَاطِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ذات پيدا بلند مرتبه ‏اى اى حقيقت پنهان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَجَاءُ تَعَالَيْتَ يَا مُرْتَجَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى اميد اميدواران بلند مرتبه ‏اى اى مرجع آرزوها ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ذَا الْمَنِّ تَعَالَيْتَ يَا ذَا الطَّوْلِ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى خداوند نعمت بلند مرتبه‏ اى اى خداوند احسان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَيُّ تَعَالَيْتَ يَا قَيُّومُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى زنده ابدى بلند مرتبه‏ اى اى نگهدار عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَاحِدُ تَعَالَيْتَ يَا أَحَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى خداى يگانه بلند مرتبه ‏اى اى خداى يكتا ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سَيِّدُ تَعَالَيْتَ يَا صَمَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى سيد خلق بلند مرتبه‏ اى اى غنى مطلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَدِيرُ تَعَالَيْتَ يَا كَبِيرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى توانا بلند مرتبه ‏اى اى بزرگ ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَالِي تَعَالَيْتَ يَا مُتَعَالِي (يَا عَالِي) أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى سلطان عالم بلند مرتبه ‏اى اى برتر از همه عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَلِيُّ تَعَالَيْتَ يَا أَعْلَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى با علو با شأن بلند مرتبه‏ اى اى بالاتر ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَلِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مَوْلَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى صاحب اختيار عالم بلند مرتبه‏ اى اى سلطان عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ذَارِئُ تَعَالَيْتَ يَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى آفريننده بلند مرتبه‏ اى پديد آرنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا خَافِضُ تَعَالَيْتَ يَا رَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ذليل و پست كننده بلند مرتبه‏ اى اى رفعت بخشنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُقْسِطُ تَعَالَيْتَ يَا جَامِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى عدل و داد كننده بلند مرتبه ‏اى ‏اى جمع آورنده متفرقها ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُعِزُّ تَعَالَيْتَ يَا مُذِلُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى عزيز كننده بلند مرتبه ‏اى اى خوار كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَافِظُ تَعَالَيْتَ يَا حَفِيظُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى نگهبان بلند مرتبه‏ اى اى نگهدار ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَادِرُ تَعَالَيْتَ يَا مُقْتَدِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ذات قادر بلند مرتبه ‏اى اى سلطان مقتدر ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَلِيمُ تَعَالَيْتَ يَا حَلِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى دانا بلند مرتبه ‏اى اى بردبار ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَكَمُ تَعَالَيْتَ يَا حَكِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى داور بلند مرتبه‏ اى اى با حكمت و عنايت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُعْطِي تَعَالَيْتَ يَا مَانِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى عطا بخش بلند مرتبه‏ اى اى مانع عطا ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ضَارُّ تَعَالَيْتَ يَا نَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ضرر رساننده بلند مرتبه ‏اى اى سود بخشنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُجِيبُ تَعَالَيْتَ يَا حَسِيبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى اجابت كننده دعاى خلق بلند مرتبه ‏اى اى به حساب آرنده بندگان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَادِلُ تَعَالَيْتَ يَا فَاصِلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى خداى عادل بلند مرتبه‏ اى اى جدا كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا لَطِيفُ تَعَالَيْتَ يَا شَرِيفُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى با لطف و كرم بلند مرتبه ‏اى اى با عزت و شرف ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَبُّ تَعَالَيْتَ يَا حَقُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى پروردگار بلند مرتبه ‏اى اى ثابت ابدى ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مَاجِدُ تَعَالَيْتَ يَا وَاحِدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى با مجد و بزرگى بلند مرتبه ‏اى اى ذات يگانه ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَفُوُّ تَعَالَيْتَ يَا مُنْتَقِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى عفو كننده بلند مرتبه ‏اى اى انتقام كشنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَاسِعُ تَعَالَيْتَ يَا مُوَسِّعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى وسيع رحمت بلند مرتبه ‏اى اى گشايش و وسعت بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَءُوفُ تَعَالَيْتَ يَا عَطُوفُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى مهربان بلند مرتبه‏ اى اى با عطوفت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا فَرْدُ تَعَالَيْتَ يَا وِتْرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى يكتابلند مرتبه‏ اى اى خداى بى ‏همتا ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُقِيتُ تَعَالَيْتَ يَا مُحِيطُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى نگهدارنده حد هر كس بلند مرتبه‏ اى اى احاطه كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَكِيلُ تَعَالَيْتَ يَا عَدْلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى وكيل امور بندگان بلند مرتبه‏ اى اى همه عدل و داد ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُبِينُ تَعَالَيْتَ يَا مَتِينُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى آشكار كننده بلند مرتبه ‏اى اى استحكام بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا بَرُّ تَعَالَيْتَ يَا وَدُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى نيكو بلند مرتبه ‏اى اى دوستدار ما ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَشِيدُ تَعَالَيْتَ يَا مُرْشِدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى تواناى دانا بلند مرتبه‏ اى اى رهنما ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا نُورُ تَعَالَيْتَ يَا مُنَوِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى نور بلند مرتبه‏ اى اى روشنى بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا نَصِيرُ تَعَالَيْتَ يَا نَاصِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ياور بلند مرتبه‏ اى اى يارى بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا صَبُورُ تَعَالَيْتَ يَا صَابِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى بردبار بلند مرتبه ‏اى اى شيكبا ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُحْصِي تَعَالَيْتَ يَا مُنْشِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى بشمار آرنده بلند مرتبه‏ اى اى ايجاد كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سُبْحَانُ تَعَالَيْتَ يَا دَيَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى ذات مبرا از نقص بلند مرتبه ‏اى اى كيفر بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُغِيثُ تَعَالَيْتَ يَا غِيَاثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى فريادرس بلند مرتبه ‏اى اى پناه خلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا فَاطِرُ تَعَالَيْتَ يَا حَاضِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاک و منزهى اى آفريننده بلند مرتبه‏ اى اى حاضر و ناظر بر خلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ذَا الْعِزِّ وَ الْجَمَالِ تَبَارَكْتَ يَا ذَا الْجَبَرُوتِ وَ الْجَلاَلِ‏

پاک و منزهى اى داراى عزت و جمال بزرگوارى اى صاحب جبروت و جلال

سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ‏

پاک و منزهى اى خداى يكتا كه جز تو خدايى نيست و من بنده ‏اى از ستمكارانم

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ‏

پس دعاى وى مستجاب كرديم و او را از غم و اندوه نجات داديم و ما اين گونه اهل ايمان را نجات خواهيم داد

وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِينَ‏

و درود و تحيت خدا بر سيد مامحمد و بر تمام اهل بيت او باد

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ‏

و ستايش مختص خداست كه پروردگار عالميان است و خدا ما را كفايت است و نيكو وكيلى است

وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ‏

و هيچ توانايى و قدرتى جز به خداى بلند مرتبه‏ اى بزرگ نخواهد بود.