پنج ویژگی مشترک شهید باکری و شهید سلیمانی

پنج ویژگی مشترک شهید باکری و شهید سلیمانی

پنج ویژگی مشترک شهید باکری و شهید سلیمانی در گفتگو با سردار حاج رحیم نوعی اقدم از رزمندگان دوران دفاع مقدس و فرماندهان جبهه مقاومت؛

☑ بیست و پنجم اسفندماه سالگرد شهادت مهدی باکری فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا در دوران دفاع مقدس است. حضرت آیت الله خامنه ای با ذکر برخی موفقیتهای مدیریتی شهید باکری در دوران دفاع مقدس، او را معجزه انقلاب نامیدند. ایشان همچنین سردار شهید حاج قاسم سلیمانی را دارای شجاعت و معنویت و تدبیر در مدیریت و فرماندهی نیروی قدس در جبهه مقاومت دانستند. از این رو، سایت ضیاءالصالحین به نقل از پایگاه اطلاع رسانی حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری مد ظله العالی به مناسبت 25 اسفند ماه، سالروز شهادت شهید باکری، در گفت وگو با سردار رحیم نوعی اقدم، از رزمندگان دوران دفاع مقدس و فرماندهان جبهه مقاومت به بررسی ویژگی های مشترک این دو سردار رشید و شهید سپاه اسلام پرداخته است.

◆ شما نیروی شهید باکری و همرزم شهید سلیمانی بوده اید و سال های زیادی را در دفاع مقدس و در صحنه نبرد محور مقاومت کنار این عزیزان گذرانده اید. در این گفتگو میخواهیم برای جوانانی که آقامهدی و یا شهید سلیمانی را درک نکرده اند، از منظر سرباز این دو شهید، برای ما از ویژگی های این دو بزرگوار بگویید. آیا این ویژگی ها نقاط مشترکی داشته اند؟

◇ بسم الله الرحمن الرحیم؛ در بین شهدا بعضی از آنها شهیدپرور بودند. در واقع می توان گفت آنها سیدالشهدا بودند. اعتقاد ما این است که شهید باکری سیدالشهدای لشکر عاشورا بود. و شهید سلیمانی هم سیدالشهدای مقاومت است. سیدالشهدا شدن این عزیزان هم بخاطر فرماندهی شان نبود. از زمانی که جنگ 8 سال دفاع مقدس شروع شد، شهید آقا مهدی باکری از یک خمپاره زدن در جنگ شروع کرد. اما آقا مهدی در بین رزمندگان صاحب سبک و صاحب ادبیات بود. باکری فرد نبود، بلکه ادبیات بود. با تمام رفتار، گفتار، حرکات، سکنات و برخوردهایش همواره شهید تربیت می کرد. و این دقیقاً در حاج قاسم هم بود.

❶ اولین و اساسی ترین ویژگی مشترک این دو فرمانده این است که هر دو سید شهیدان دست پرورده ها و دوران خودشان بودند. بخاطر اینکه در سیر رسیدن به جاودانگی آدم عادی نبودند. من اصلاً با فرماندهی اینها کار ندارم. با ادبیاتشان کار دارم. ادبیات، منش، رفتار و گفتارشان شهیدپرور بود. مجموعه ای از حرکاتشان انسان تربیت می کرد. پس سیدالشهدا بودن اینها در دوره خودشان، ویژگی اول است.

❷ دومین ویژگی مشترکشان خدایی بودنشان است. حاج قاسم و آقا مهدی بزرگ ترین قدرتشان، قوتشان، اقتدارشان، فرماندهی شان، مدیریتشان، فرماندهی بر دل هایشان، نفوذ کلامشان و شهیدپروری شان از جوهره بسیار ارزشمند و با عظمت خدایی بودن نشأت گرفته بودند. اینها خدایی بودند. صد درصد معلوم بود که کارشان هم برای رضای خداست. و در تمام موارد خدا را در نظر می گرفتند. و از خدایی بودنشان قدرت می گرفتند. و از خدایی بودنشان به بچه ها مسلّط بودند. و از خدایی بودنشان در بچه ها نفوذ کلام داشتند. و از خدایی بودنشان بچه ها مطیع امرشان بودند. چند خاطره در این باره برایتان بگویم. یک روز من برای توضیح طرح یکی از عملیات ها خدمت شهید آقا مهدی باکری رفتم. به ایشان گفتم که من به این صورت به خط می زنم و خط را می شکنم ولی بعد از عبور از خط در اینجا نمی دانم چه کاری باید انجام بدهم. شهید باکری به من گفت خب آنجا باید به خدا توکل کنید. و از خدا بخواهید تا مشکل را حل کند. در یکی دیگر از عملیات ها هم وقتی به خط دشمن حمله کردم و خط را شکستم، نتوانستم بقیه عملیات را ادامه بدهم و زمین گیر شدم. به شهید باکری بی سیم زدم که من مشکل دارم. قاعده اش این بود که ایشان به من بگوید از جناح راست و یا از جناح چپ کمکت می کنم و به مقاومتت ادامه بده تا نیروی احتیاط به کمکت بفرستم. اما آقا مهدی به من گفت آقا رحیم! من از تو انتظار نداشتم. اگر واقعاً حرفت جدی است که زمین گیر شده ای، حتماً به خوبی به خدا توکل نکرده ای. و کاری از باکری برنمی آید. به خدایت بگو تا کمکت کند.

(گفتگو با سردار نوعی اقدم : پنج ویژگی مشترک شهید باکری و شهید سلیمانی )

در چندین عملیات در سوریه هم من توفیق نوکری و سربازی حاج قاسم را داشتم. وقتی به یک نقطه ای رسیدیم به من گفت که فلان کار را انجام بده. بعد تا خواستم بگویم که می توانم یا نمی توانم ایشان به من گفت دقت کن که خودت می خواهی این کار را انجام بدهی و یا به خدا می خواهی توکل کنی؟ حاج قاسم رمز توکل آقامهدی را میدانست. آقا مهدی یک بار به ما گفت که اگر با یک گره غیرممکنی مواجه شدید که حل آن به لحاظ عقلی، علمی، منطقی، محاسباتی و منطقه ای غیرممکن است به شرط اخلاص به خدا توکل کنید که خدا غیرممکن را ممکن می کند. من این نکته را به حاج قاسم گفته بودم که آقامهدی این چنین به ما گفته است. ایشان هم تا می خواست یک چیزی به من بگوید می گفت باید توکل آقا مهدی را داشته باشید. همان جایی هم که می گوید سرباز باکری مثل باکری عمل می کند. دقیقاً در شرایط بحران و در شرایط سختی ها و ناملایمات تأکید شهید باکری و شهید حاج قاسم سلیمانی به خدا بود. اصلاً با گفتن من می آورم، و یا من کمک می کنم کاری نداشتند. امکانات، توان و قدرت فیزیکی نیرو، تجهیزات، تکنولوژی، مهمات جزو محاسباتشان بود ولی آن جوهره با عظمتی که بتواند دستشان را بگیرد و مقاومت بکند را در عنایت و نصرت و قدرت الهی و در الهی بودن خود رزمنده می دانستند. حاج قاسم مثل آقامهدی بود. اصلاً اینها در کلاس خداشناسی مثل دو دانش آموز کنار هم نشسته بودند. من از نوزده سالگی مدیون آموزش های فرماندهی، خداشناسی، خداجویی، خداطلبی، توکل و توسل شهید باکری هستم. ایشان من را رزمنده خداجو و خداپرست تربیت کرد.

❸ سومین ویژگی شان ادبیات اشک و عشق و توسل به اهل بیت علیهم السلام است. شهید باکری تا شروع به گفتن ذکر آقا امام حسین علیه السلام می کرد همه بچه ها گریه می کردند. ایشان برای رسیدن به نصرت الهی، لطف الهی و عنایت الهی به اهل بیت علیهم السلام متوسل می شد. حاج قاسم هم مثل آقا مهدی بود. در محل قرارگاه شرق حاج قاسم به من گفت ابوحسین فرمانده کل قوا در سوریه حضرت زینب سلام الله علیها است. وقتی ایشان به آستانه حرم حضرت زینب سلام الله علیها می رسید صورت و سینه اش را بر روی خاک می گذاشت، و چنان گریه می کرد که اشکش بر روی زمین می ریخت. اینها دانش آموز کلاس یک مکتب بودند.

❹ چهارمین ویژگی مشترکشان اطاعت محض از ولایت فقیه است. اگر وصیت نامه آقا مهدی را با دقت خوانده باشید، ایشان چهار مرتبه از امام خمینی رحمه الله و اطاعت از ولایت یاد کرده اند. آقا مهدی با تمام وجود به ولایت اعتقاد داشت. و با تمام وجودش به ما نشان می داد که مطیع محض فرماندهی است. آقا مهدی ذوب در ولایت بود. و من همین حرکات، سکنات و اطاعت از رهبر معظّم انقلاب را هم در حاج قاسم می دیدم. به عنوان مثال ایشان در جلسه ای به ما گفت که من بدون اذن و اجازه آقا آب نمی خورم. و یک بار که ما خدمت آقای سیدحسن نصرالله رسیده بودیم، ایشان با تعجب از اطاعت پذیری و سربازی حاج قاسم به آقا برای ما می گفت. آقا مهدی بارها در صحبت ها و سخنرانی هایش به می گفت که امام از ما انتظار دارد، و منتظر است که ما راه کربلا را باز کنیم. امام روی مقاومت و رزمندگی ما حساب کرده است. و اطاعت از امام، اطاعت از اهل بیت علیهم السلام است. ما اطاعت از امام و ولایت را از شهید باکری یاد گرفتیم. به شدت به ما تأکید می کرد که امام باید از ما راضی باشد. و رضای خدا و رضای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را در اطاعت از امام می دانست. و من بارها از آقا مهدی شنیدم که امام بدون ارتباط با امام زمان نیست.

این بزرگواران ضمن اینکه به شدت اشدا علی الکفار بودند، و در مقابل دشمن خشم و غضب و قهر داشتند، اما نسبت به نیروهای تحت امرشان رحماء بینهم بودند. شخصیت بزرگشان از اینها یک انسانی با شخصیت چندگانه و چند بعدی ساخته بود. در میدان به دشمن غضب می کردند، ولی به نیروی تحت امر خودشان محبت می کردند و مهربان بودند. یادم هست که در پادگان پدافند هوایی دزفول با اینکه فاصله تانکر آب با سرویس های بهداشتی زیاد بود ولی آقا مهدی شب ها این فاصله را طی می کرد و قبل از نماز شبش برای سرویس های بهداشتی آب می آورد. این عمق عظمت محبت و عشق به نیروهای تحت امر خودش را می رساند. نسل حاضر و نسل آینده این را باید بداند که شهید باکری با این کارها قهرمان و جاودانه شد. حاج قاسم هم همین طور بود. هر کاری را که می خواست به کسی نمی گفت که این کار را انجام بدهد، بلکه خودش آن را انجام می داد. ابداً در جمع افراد مشخص نبود که چه کسی فرمانده است، اگر کسی نمی شناخت معلوم نمی شدند. نه درجه داشتند، و نه تجهیزاتی به خودشان می بستند. مجموعه ای از رفتارهای اینها در این بیت خلاصه می شود که:

می کشمت سوی خویش این کشش از عشق ماست             گر دل تو آهن است عشق من آهن رباست

با مجموعه ای از رفتارهای خودشان و ارتباطاتی که با بچه ها داشتند و با آن خدایی بودنشان در دل بچه ها نفوذ می کردند و قلباً بچه ها را تسلیم خودشان می کردند. و ما آنها را باور داشتیم. وقتی سردار سلیمانی می گوید فرماندهی نبود و امامت بود، دقیقا این در جبهه ها عینیت داشت. امامت بود، و ما تبعیت و اطاعت قلبی می کردیم. ما اینها را مصباح الهدی و سفینةالنجاة و متصل به عاشورا می دانستیم. ما اینها را پله های اول رسیدن به مقتدایمان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام می دانستیم، نگاه ما این چنین بود.

❺ پنجمین ویژگی مشترکشان شجاعت و نترسیدن است. من هیچ موقع احساس نکردم که این دو بزرگوار در شرایط بحرانی و سخت میدان جنگ بترسند. اصلاً اینها نمی ترسیدند. در بحرانی ترین شرایط آرامش داشتند. رهبر معظّم انقلاب هم به این نکته اشاره کردند. من در بحران ها هم کنار شهید باکری و هم کنار شهید سلیمانی بودم. هیچ موقع ندیدم فشار دشمن، سختی کار، فشار کار، مشکلات، تهدیدات و در محاصره افتادن ها باعث بشود که اینها حرکات و رفتارهای هیجانی غیرمعمول از خودشان نشان بدهند. آرامش و سکینه قلبی عجیبی داشتند. سردار سلیمانی هیچ وقت نمی گفت برو بلکه همیشه می گفت بیا و در نوک پیکان حمله بود. اینها همیشه در خط مقدّم و اول صف و در کنار بچه ها بودند.

من حاج قاسم را بارها در بحران ها و سختی ها در خط مقدم و در درگیری های بسیار سختی دیده ام. خیلی از نیروها در آن شرایط آسیب می دیدند و تیر و ترکش می خوردند، ولی هیچ اتفاقی برای حاج قاسم نمی افتاد. اصلاً این موضوع برای من یک معمّا شده بود تا اینکه وقتی شهید شد من متوجه شدم که اراده الهی بر این بوده است که حاج قاسم در هیچ کدام از آن بحران ها و عملیات ها اتفاقی برایش نیفتد. برای اینکه خون حاج قاسم در دنیا جاری و شهادتش جهانی شود و با شهادتش خونی به رگ های مجاهدان جهان اسلام و مقاومت تزریق کند. اراده الهی بر این بود که حاج قاسم به دست شقی ترین، نامردترین، فاسدترین و مزدورترین کسی که خود را کدخدای دنیا می خواند به شهادت برسد. و با شهادت حاج قاسم یک انقلاب جهانی صورت گیرد. اعتقاد من بر این است که شهید سلیمانی امروز به مراتب قدرتمندتر از سردار سلیمانی است. اراده الهی بر این است. و همانند شهید باکری مصباح الهدی و سفینةالنجاة است.

بنابراین بنظرم ویژگی هایی که عرض کردم محور اساسی، مهم، تربیتی، ارزشمند، مشترک و میدانی بود و هر کسی این دو بزرگوار را بشناسد به این ویژگی ها اذعان می کند. من افتخار می کنم که هم در خدمت شهید باکری و هم در خدمت سردار سلیمانی بودم. ان شاءالله که دست ما را رها نکنند و ما همواره بتوانیم در این دنیا در مسیر ولایت قدم برداریم.

◆ از ویژگی های مشترک این دو شهید والامقام گفتید و از نحوه شهادت شهید سلیمانی؛ آخرین خاطره تان از شهید آقامهدی باکری و خبر شهادت ایشان بگویید. در کدام منطقه بودید و چطور با خبر شدید؟

◇ شهادت آقا مهدی در عملیات بدر برای من خیلی گران تمام شد. من گردان پشتیبان آقا مهدی در عملیات بدر بودم. و از بی سیم صحبت ها و بحث های آقا مهدی را با گردان ها می شنیدم. و برای اینکه آقا مهدی به من بگوید که گردان حرکت بدهم و به سمت ایشان بیاورم خیلی بی قرار بودم. از اول شب که گردان ها حرکت کردند من هر زمانی که فرصت می کردم در بی سیم به آقا مهدی می گفتم «مهدی مهدی، رحیم» که من آماده ام. ولی ایشان می گفت که منتظر باش. تا صبح نخوابیدم، و به صحبت های آقا مهدی به گردان ها از پشت بی سیم گوش می کردم. دلم می خواست که من هم در کنار ایشان باشم و طاقت نیاوردم و آن قدر با بی سیم اصرار به آمدن کردم که آقا مهدی عصبانی شد و گفت دیگر پشت بی سیم پیام نده و بعد از آن هم به دلیل روشن شدن هوا فرصت نشد که بروم. من می دانستم هوا روشن بشود دشمن شروع به بمباران عقبه ما می کند. و با روشن شدن هوا دشمن شروع به بمباران کرد. در مرحله اول بمباران یک ترکش به پای من خورد. مرحله دوم بمباران دشمن همزمان با صدای آقا مهدی از بی سیم شروع شد: «رحیم رحیم، مهدی...»

خب آقا من از شب صدا می زنم جواب نمی دهد، حالا او جواب داده؛ او من را صدا می کند انگار به من نیاز دارد. بیسیم را برداشتم خواستم جواب بدهم چون ترکش خورد گلویم پاره شد، خون می آمد بیرون. من چقدر محتاج این بودم به آقا مهدی لبیک بگویم؟ دیدم هوا از سوراخ و زخم گلویم می آید بیرون و به دهانم هوا نمیرسد که بتوانم حرف بزنم. تلاش کردم یک چیزی پیدا کنم که جلوی سوراخ گلویم را بگیرم تا بتوانم با آقا مهدی صحبت کنم. یک چیزی پیدا کردم و محکم به سوراخ گلویم فرو کردم، ولی هرچقدر  تلاش کردم تا پشت بی سیم میگفتم «مهدی مهدی...»، «رحیم» را نمی توانستم بگویم! گویا چیزی که از روی زمین پیدا کردم و به روی گلویم گذاشتم، گِل خشک شده بوده و من خیال کرده بودم سنگ است و با خون من گِل شل شد، دوباره ریخت به درونم و نتوانستم به آقا مهدی جواب بدهم. از هوش رفتم. آقامهدی ساعتی بعد شهید شد و وقتی به هوش آمدم خبر شهادت ایشان را شنیدم. این تلخ ترین خاطره من از شهیدباکری است.

◆ مردم ما از موفقیت های نظامی لشکر ۳۱ عاشورا تحت فرماندهی شهید آقامهدی باکری در دوران دفاع مقدس و توفیفات نیروی قدس در جبهه مقاومت تحت فرماندهی شهید حاج قاسم سلیمانی زیاد شنیده اند. در شرح حال و سیره این شهدا، همانطور که شما نیز فرمودید ابعد معنوی ویژه ای به چشم می خورد. باید این ابعاد معنوی پشتوانه ای باشد برای نبوغ فرماندهی این دو بزرگوار تا این حماسه های خلق شده را بتوان بهتر تحلیل کرد. از نظر شما که با این دو فرمانده به عنوان نیرو کار کرده اید، تشریح کنید که ویژگی تاکتیکی و نظامی این دو فرمانده شهید چه بود؟

◇ در حوزه فرماندهی و نبوغ نظامی در تجزیه و تحلیل توان ها یکی از مؤلفه های توان فیزیکی، شخصیت فرماندهی است که در دنیا مورد بررسی قرار می گیرد. عراق از نام باکری وحشت داشت، و می دانست از هر جایی که باکری حمله کند هیچ کس توان مقاومت ندارد و نمی تواند بایستد. یکی از نادرترین ویژگی های شخصیت فرماندهی قبول خطر است. هر فرمانده لشکر، و یا فرمانده میدانی که قبول خطر داشته باشد، آن از ویژگی های مهم مؤثر در پیروزی و موفقیت است و برای یک ارتش و نظام جزو توان فیزیکی محسوب می شود.

از طرف دیگر، در دنیا به این صورت است که هر فرماندهی که در زمان بحران قبول خطر داشته باشد برای رسیدن به هدف گام کوتاه برمی دارد. اما خدا را گواه می گیرم که هم شهید باکری و هم شهید سلیمانی اهل قبول خطر با گام بلند بودند و این در دنیا نادر است. شهید باکری یک گردان را ده کیلومتر به عمق دشمن می فرستاد. شما وقتی قبول خطر می کنید چون خطر وجود دارد گام کوتاه برمی دارید اما شهید باکری با توکل به پروردگار، هم قبول خطر می کرد و هم گام بلند برمی داشت. حاج قاسم هم وقتی به جلسه طرح ریزی عملیات می آمد، نقشه را می گرفت و با یک ماژیک یک فلش می کشید و می گفت باید تا اینجا پیشروی کنید. ما می گفتیم این مقدار پیشروی در روی زمین خیلی زیاد است. اما ایشان قبول خطر می کرد و گام بلند برمی داشت، و به دل دشمن وحشت می انداخت. ایشان با این کارش هم به دشمنانش و هم به نیروهای تحت امرش نشان می داد که قدرت ریسک پذیری و توکل به پروردگار دارد. و با گام بلند در منطقه وحشت زیادی به دل دشمن می اندازد.

من مطالعات زیادی بر روی فرماندهان و مارشال ها و ژنرال های جنگ جهانی اول و دوم کردم و اینها اگر یک زمانی خطرپذیر بودند اما گام های بلندی نتوانسته ا ند که بردارند. ولی هر دوی این بزرگواران این کار را انجام می دادند.

نکته دیگری که خیلی مهم است این بود که وقتی ما برای انجام عملیات طرح ریزی عملیاتی می کردیم هم حاج قاسم و هم آقا مهدی می دانستند که اگر ما این عملیات را انجام بدهیم، عکس العمل احتمالی دشمن چگونه می تواند باشد، و آن عکس العمل را هم به ما هشدار می دادند که ما به آن توجه بکنیم. ۹۹ درصد پیش بینی هایشان درست بود و ادبیات جنگی دشمن را می فهمیدند و تشخیص می دادند.

اما اگر به من بگویید که خمیرمایه اصلی جبهه مقاومت در منطقه را در چه می بینید، من صددرصد می گویم که خمیرمایه اصلی مقاومت ما آن گنجینه با عظمت هشت سال دفاع مقدس است که ما آن را داشتیم. ما با گنج ارزشی تجربه، الهی، معنوی، ایثارگرانه، شجاعانه و قهرمانانه هشت سال دفاع مقدس در هفت سال مقاومت سوریه ایستادیم. پایه و مبنای ما آن بود. ما چیزی نداشتیم. من وقتی به سوریه رفتم هیچ تجربه ای نداشتم. تنها تجربه ای که داشتم گذشته ام و رزمندگی ام و هشت سال جنگ در دفاع مقدسم و شاگردی باکری ام بود. فرماندهی های باکری بود. من از شهید باکری و حاج قاسم فرماندهی اخلاق پایه و عاطفه پایه را یاد گرفتم. و توصیه ام به آنهایی که می خواهند کار تربیتی بکنند، این است که در مقدمات از در دین، علم و انضباط وارد نشوید، بلکه از در اخلاق و عاطفه وارد بشوید. اول با شخص دوست بشوید، بعد هر چه خواستید او عمل می کند.

◆ بارها از شهید سلیمانی در وصف شهید باکری شنیده ایم و این تکرار ذکر این شهید در کلام حاج قاسم، نشان از تعلق خاطر ویژه وی به شهیدآقامهدی داشت. در صحنه نبرد در جبهه مقاومت نیز این تعلق خاطر مشهود بود؟

◇ ما می خواستیم در شرق سوریه عملیات کنیم و به سمت مرز عراق برویم. من آن موقع فرمانده قرارگاه حضرت زینب سلام الله علیها بودم. این عملیات باید به نحوی کلیدش خورده می شد. یعنی باید یک نفر این میدان را باز می کرد. فرمانده محترم سپاه در سوریه به من دستور داده بود که در پادگانی در آن منطقه مستقر بشوم، و عملیات را انجام بدهم. آمریکایی ها هم گفته بودند که اگر ایران در اینجا عملیات بکند ما آنها را مورد هدف قرار می دهیم. من از باب لیطمئن قلبی خدمت حاج قاسم عزیز رسیدم. ایشان به من گفت ابوحسین برو در پادگان مستقر بشو، و ۷۵ کیلومتر تا سه راهی پیش رو را پاکسازی کن؛ آمریکا گفته است که میزند؛ یقین دارم که می زند! پس برو ببین حمله می کند و یا حمله نمی کند. اگر زد، سلام من را به باکری برسان، و اگر حمله نکرد من می آیم و می بینمت. آخر صحبت جلسه ما هم، حاج قاسم پیشانی من را بوسید و گفت «شاگرد باکری مثل باکری عمل می کند»، یعنی برو اگر در محاصره قرار گرفتی، و با مشکل مواجه شدی، مثل باکری عمل کن و به عقب برنگرد و آن طرف اروند بمان.

من بارها حس کرده بودم که در سوریه روح آقامهدی به حاج قاسم کمک میکند. در همان اوایلی که به سوریه رفته بودم، تهدیدی وجود داشت و باید آن را رفع میکردیم. در این باره، ما چندین بار عملیات کرده بودیم و توفیق حاصل نشده بود. من خواستم مجدداً عملیات کنم؛ ابتدا به شهید باکری متوسل شدم، و یقین پیدا کردم که آقا مهدی به من کمک خواهد کرد. آقا مهدی را واسطه قرار دادم که غیرممکن را ممکن بکند. عملیات را با موفقیت اولیه شروع کردیم اما کار به بن بست خورد. نتوانستیم به ساختمان نهایی وارد شویم، چون دشمن در زیر ساختمان تونل کنده بود و به داخل تونل می رفت و ما نمی توانستیم آنها را مورد هدف قرار بدهیم.

با این وضعیتی که پیش آمده بود اتاق عملیات را ترک کردم و به یک اتاق دیگری رفتم و به سجده افتادم و صورتم را به خاک گذاشتم و شروع به گریه کردم. پس از آن خطاب به آقا مهدی گفتم نمی خواهید به ما کمک کنید؟ من در اینجا گیر کردم. بعد از آن توسل ما توانستیم که ساختمان اصلی و حتی ساختمان های اطرافش را هم بگیریم.

ده روز بعد از عملیات حاج قاسم سلیمانی به جلسه ای در سوریه آمد. و من عملیات را برای ایشان توضیح دادم. خدا شاهد است که من در آن جلسه هیچ حرفی از خواب و توسل به شهید باکری نزدم ولی حاج قاسم  پس از شنیدن ماجرای پیروزی گفت «روح باکری در اینجا عملیات کرده است» نگفت ابوحسین، نگفت نیروها و ... بلکه گفت روح باکری این کار را انجام داده است.

◆ سخن شما با دو فرمانده شهیدتان پایان بخش  گفتگوی شیرین امروز ماست...

◇ من افتحار می کنم که هم در خدمت شهید باکری بودم و هم سردار سلیمانی. خیلی عاجزانه از هر دوتایشان می خواهم که  دست این سربازِ صداگرفته شان را هم بگیرند که بتوانم به فرماندهان و برادران شهیدم برسم. ان شاءاللّه آنها دست ما را رها نکنند و ما همواره بتوانیم در این دنیا در مسیر خودشان که مسیر ولایت مخصوصاً مسیر شخص ولی فقیه حضرت آیت الله خامنه ای، که همان مسیر آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و مسیر حضرت سیّدالشهدا علیه السلام ست، حرکت کنیم؛ و در این مسیر تردید نکنیم، شک نکنیم، بصیر باشیم، محکم باشیم، قهرمان باشیم، پایمان نلرزد، توکل کنیم به خداوند متعال، متوسل بشویم به اهل بیت علیهم السلام. إن شااللّه که بتوانیم به آن هدف نهایی که جلب رضای پروردگار و رسیدن به معشوق است، برسیم.