آواتار / حضرت حر بن یزید ریاحی

قلبم ز غم آکنده آقا           شرمنده ام شرمنده آقا
هستم به کویت بنده آقا    شرمنده ام شرمنده آقا

حرّ بن یزید بن ناجیه بن قَعْنَب بن عَتّاب بن حارث بن عمرو بن هَمّام بن بنو ریاح بن یربوع بن حَنْظَلَه، از تیره هاى قبیله تمیم، منتسب است.[1] و از این رو، وى را ریاحى، یربوعى، حَنظَلى و تمیمى خوانده اند.[2]
در طول تاریخ افراد فراوانی به واسطه نور امام حسین(علیه السلام) هدایت شده و افراد زیادی نیز به واسطه هدایت امام حسین(علیه السلام) به دین مبین اسلام مشرف شده اند. «حر ابن یزید ریاحی» یکی از مشهورترین افرادی است که ابتدا در جبهه کفر و فرمانده سپاه عمر سعد بود، اما مدتی بعد، افتخار سربازی در رکاب حضرت سیدالشهداء را به دست آورد و در همین مقام به شهادت رسید.[3] از همین جهت است که «إِنَّهُ لَمَکْتُوبٌعَلَى یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِينَةُ نَجَاة» در طرف راست عرش نوشته شده است: حسین چراغ هدایت و کشتى نجات است.»[4]
در تاریخ ثبت شده شاه اسماعیل صفوی قرن ها بعد از شهادت حرّ در پذیریش توبه و عاقبت بخیری حر شک کردند؛ به این منظور دستور به نبش قبر ایشان نمود پس از نبش قبر جسد مطهر حر را سالم یافت، برای تبرک دستمالی که امام حسین(علیه السلام) بر پیشانی او بسته بود را باز کرد، ناگهان خون تازه از محل زخم کهنه جاری گشت، با هر پارچه ای که بستند خون بند نیامد، تا اینکه مجبور شدند با همان دستمال یادگار امام حسین(علیه السلام) ببندند.[5] این یک نشانه است که وقتی شخصی از امام زمان خود استمداد جوید و از گناهان خویش توبه نماید[حتی گناهی به عظمت مسدود کردن راه و ترساندن فرزندان رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله)]هم توبه اش قبول می گردد هم مورد عنایت امام زمانش قرار می گیرد.
نتیجه: متاسفانه بعضی از ما شیعیان به نوعی حر محسوب می شویم البته نه حری که توبه کرده بلکه حری که راه(ظهور) را بر امام  زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) با گناهانش بسته است، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در بیان دلیل عدم ظهورش می فرماید: اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست جز آن چه از کردار آنان به ما مى رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.[6] با این وجود مانند حر راه توبه و سربازی برای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) باز است. ان شاءالله

پی نوشت:
[1]. ابن کلبى، ج ۱، ص ۲۱۳، ۲۱۶.
[2]. طبرى، ج ۵، ص ۴۲۲.
[3]. اللهوف علی قتلی الطفوف، ص ۱۰۳.
[4]. إعلام الورى، ص۴۰۰.
[5]. مقتل العوالم، ص ۸۵.
[6]. احتجاج، ج2، ص315.
-----------------------------------
مطالعه بیشتر در:
حُر بن یزید ریاحی تَمیمی(رحمه الله علیه)