در حقیقت مقام امامت ، مقام تحقق بخشیدن به تمام برنامه هاى الهى است، به تعبیر دیگر ایصال به مطلوب و هدایت تشریعى و تکوینى است، امام از این نظر به خورشیدی مى ماند که با اشعه خود موجودات زنده را پرورش مى دهد
