مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام - بخش اول

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام - بخش اول

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام منتخب اشعار مناسبتی شعرای بنام آیینی و اسلامی هستند. از جمله استاد غلامرضا سازگار ، سیدعلی اصغر موسوی و...

تکمیلی : بخش دوم مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

سلام ای گل خاتم المرسلین
مصفا شده از تو عرش برین

بهشت خدا جلوه ی روی تو
شب عارفان چله ی موی تو

شکفته ز چشمت گل رازقی
ولای تو سرلوحه ی عاشقی

شبستان قلب تو خلد برین
رواق نگاه تو حشر آفرین

مسیحای صدها مسیحا تویی
چراغ شب تار موسی تویی

به گرد سرت ای مه دلنشین
پرد روز و شب روح روح الامین

شکافد به اعجاز تو رود نیل
دهد آب پای تو صد سلسبیل

چه شعری؟ چه مدحی بخوانم؟ بگو
که با آن نریزد مرا آبرو

نوشتم که چون جزر و مد همچو موج
بگویم ز اوصاف تو فوج فوج

تو بر کشتی علم ها لنگری
ز هر راستگو در دو عالم سری

تو ممدوح بارانی از جنس نور
زلالی چنان چشمه ای در بلور

تو ترتیل احساسی از لحن عشق
تو دیباچه ی یاسی از صحن عشق

چنان شمعم از نور تو ناطقم
قبولم کنی عاشقی صادقم

کبوتر شدم تا زنم بال و پر
شبی که شدم با دلم همسفر

شکفتم ز آهت که درکم کنی
کمی مرز احساس را کم کنی

تو تصویر دردی به قاب سکوت
که از داغ تو رفته تاب سکوت

الا ای گل گلشن عالمین
تو را می شناسم به عشق حسین

شنیدم که در شور و شین بوده ای
عزادار جدت حسین بوده ای

تو گفتی به عشاق خود تا خداست
که قبر حسینی قلوب شماست

من از نسل خونم دوایم تویی
بقیعم تویی ، کربلایم تویی

دل از دست دادم که مستت شوم
گدازاده ای پیش دستت شوم

گدایم، گدایم، گدای توام
سگ ریزه خوار عطای توام

مرا حکم شب سوزیم می دهند
در خانه ات روزیم می دهند

چه خوبست من را هلاکم کنند
حوالی کوی تو خاکم کنند

بقیع تو از کعبه پر شورتر
حریمت کمی از جنان دورتر[1]

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام - شعر فجر صادق

با یاد فجر صادق محراب و منبرت
بتابیده بر نگاه جهان، نور باورت

گل، در جوار خانه ی تو خیمه می زند
تا پُر کند مشام دل از عطر مجمرت

ای پیر لحظه های حقیقت فروز دل
رندان دهر، تشنه ی دُردی ز ساغرت

عشق و خرد که آینه داران هستی اند
گردیده اند، محو تماشای منبرت

مدیون زخمه های تو گردیده از ازل
دستی که شد موافق دست هنرورت

فقه و اصول و فلسفه، جز نقطه ای نبود
گر می گشود حوصله، اوراق دفترت

جاری ترین زلال ازل تا ابد، تویی
نامیده کردگار جهان، چون که جعفرت

ماییم و داغ حسرت عمری سفر، که چشم
آید کنار تربت پاک و معطرت

ماییم و زخم غربت لختی نگاه گرم -
تا جان فدا کنیم ز غیرت، برابرت

ما را، بگیر دست، که "از پا فتاده ایم"
مولا، به حق تربت پنهان مادرت![2]

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

باز طرح ديگرى گردونه گردان نهاد
از بدايع جلوه‏ هاى تازه ‏اى كيهان نهاد

ريخت طرحى نو جهان با مقدم باد صبا        
 دشت و بستان هر طرف بينى گلى الوان نهاد
 ابر رحمت باز گوهرريز و گوهرپاش شد      
 بر گل سورى ز شبنم لؤلؤ و مرجان نهاد
 باد عنبرساى گرديد و نسيم عنبرفروش        
 طبله را عطّار بست و قفل بر دكان نهاد
 بلبل هجران كشيده در فضاى گلستان  
 سرخوش از ديدار گل شد، پرده الحان نهاد
  بوستان و كوه و صحرا رونقى ديگر گرفت      
 تاجى از بيجاده بر سر، لاله نعمان نهاد
اين همه آثار هست از يمن شاه دين، امام  
 جعفر صادق كه ز احسان، قادر منّان نهاد
هفده ماه ربيع ‏الاول، اندر جمعه، بود        
كاو قدوم اقدسش در عالم امكان نهاد
با طلوع آفتاب آسمان معرفت        
حق‏تعالى بر خلايق منّت و احسان نهاد
كرد بر كون و مكان خورشيد حق تابندگى    
 زين تلألؤ بر جهان انوارى از يزدان نهاد
 بهره‏ ور از مكتب علم و صفاى جدّ و باب      
 گشت و تاج فخر را بر تارك اديان نهاد
از مقام شامخ علمى او شد مستفيض      
 آن كه اندر محضرش سر بر خط فرمان نهاد
اعلم و اتقى‏ و افضل عاملى صدّيق بود
 افقه و اعرف كه ركن و پايه ايمان نهاد
مستجاب‏الدعوه و برهان حق و مقتدا    
بود و آيين را بنا بر حجّت و برهان نهاد
 يافته دين محمّد صلى الله عليه و آله از وجودش اعتبار  
 شيعه را مذهب به رسم جعفرى بنيان نهاد
مفتخر دانشوران بودند از شاگردى‏ اش
بهر ترويج شريعت پاى در ميدان نهاد
 تربيت فرمود شاگردان عالم بى‏شمار  
پايه‏ هاى علم شيمى جابر حيّان نهاد
مام گيتى مثل او هرگز نزايد در قرون  
 برترى او را خدا بر همسر و اقران نهاد
 گر زبان خامه عاجز آمد از توصيف او  
 قدر والايش عنان فكر، سرگردان نهاد
 نااميد از آستان خويش «فرزين» رامساز    
 لطف تو شاها به دل مرهم پى درمان نهاد[2]

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

یا رب به حق جعفر صادق که آفتاب
باشد چو صبح بر نفس صدق او گوا

به صبح مطلع صدق آفتاب عیسی دم
که بود خاک رهش کحل دیدۀ عالم

امام کعبه نشین جعفر فرشته نشان
خلیل خضر خلف صادق خلیفه خدم

فلک به حلقۀ تدریس او حدیث حدوث
سماع کرده ز لفظ محدّثان قِدَم

همای سدره به گرد حریم حضرت او
مقیم در طیران چو کبوتران حرم

هدایت ازلی در تقرّبش مضمر
عنایت ابدی در تتبّعش مُدغَم

کتابه ای که بر این طاق چنبری کردند
به نام اشرفش از زر جعفری کردند[3]

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

یـا محمّـد یـا محمّـد چشـم تــو روشن
ام ائمــه کوثــر احمـد چشم تـو روشن 
امام باقر حجّت سرمد چشم تو روشن
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد

امــــــام بـــــاقــر امـــام بــاقر مبـــــارکت باد
ذات الهـــی- جــلّ جلالـه- بــر تــو پســر داد
همسرت امشب وقت سحرگه قرص قمر زاد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد

سلامِ وحی و سلام داور بر سخن او
کـــلام داور زبــان قــــرآن، در دهـن او
جان دو عالم شود فدای جان و تن او
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد

این آفتـــاب سپهـــــرِ نـــــــور خیـــــرالانـام است
پیمبــــران را بـه محضـــر او عـــرض سـلام است
ششم وصی و ششم ولی و ششم امام است
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد

 بحر علوم خالق سرمد امام صادق
عبــد مؤیـــد روح مجــرّد امام صادق
کعبـــۀ جـــان آل محمّد امام صادق
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد

محمّدیّـــون مگـــر دوبـــاره پیمبــر آمد؟
ای علـــویّون دوبـــاره ازکعبه حیدر آمد؟
به جعفریّون مژده رسانید که جعفر آمد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد

منـم کـــه مست جــــام ولای کـوثـری استم
پـــس از محمّد حیـدری استـم حیدری استم
جعفری استم، جعفری استم، جعفری استم
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد
روز ولادت محمّد                 عید امام صادق آمد[4]

سرود میلاد امام صادق علیه السلام

بوی خصال محمد آمد، صادق آل محمد آمد
صلـوات خـدا بـه مـه جمالش         به مه جمالش به رسول و آلش
آینـۀ محمدی یا امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

بیـــت ولایــت آمـــــده گلشن           امــام بــاقـر چشم تـو روشن
روی سینه قرص قمرت مبارک          دیـدن جمـــال پســرت مبارک
آینۀ محمدی یا امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق
آینۀ محمدی یا امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

امـــــام قـــــرآن پیــام قــرآن           تمـــــام احمــــد تمــــام قــرآن
عرفای عالم نوری از چراغش          علمای اسلام لاله های باغش
آینۀ محمدی یا امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق
آینـۀ محمـدی یا امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

از دو ولادت دل شـــده خـــــرم          امـــام صـــادق رسـول اکـرم
زین دو گشته دایر مکتب تشیع          مکتب تشیـع مـذهب تشیــع
آینۀ محمدی یا امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

ز صبح صـادق پیام صادق                    رسـد کـه آمد امام صادق
آینۀ محمدی یا امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

دوبـــاره میــــلاد احمـــد آمـــد       تکــــرار عیـــــد محمـــــد آمــــد
این عید نبوت این جشن ولایت       از لطف الهـی بـر ما شد عنایت
آینۀ محمدی یا امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق[5]

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

شب عید دانش،شب جشن بینش،به ملک مبارک،به بشر مبارک
شب آشنایی، شـب روشنـایی، به ستـاره تبـــریک، به قمر مبارک
شـب وصل جــانان،شب رؤیـت جـان،به طلوع فجر و به سحرمبارک
شـب مـدح خوانی،شب دُرفشـانی،بــه صـدف مبارک،به گهر مبارک
                        شب عید صادق، پدر حقایق، به پدر مبارک، به پسر مبارک

همه لاله برکف،همه شور در سر،همه خنده برلب،همه شاد وخرم  
صلـــوات داور، صلـــــوات احمــــد، صلـــــوات حیـــدر، به امام صادق
صلـــوات طــــاها، صلـــوات یــاسین، صلـــوات کــوثر به امـام صادق
صلـــوات رضــــوان، صلــوات میـــزان، صلـوات محشر بـه امام صادق
صلــوات مهــر و صلـــوات مــــاه و صلــــوات اختـــر بــه امـام صادق
صلــوات مکـــه، صلــوات کعبــــه، صلــــوات مشعــر بــه امام صادق
                   همه دم سلامش،همه جا درودش زخدای منان ز رسول اکرم

شده مات گردون به جلال وحسنش،زده بوسه قرآن به لب و دهانش
گــل وحی رویـــد ز ریـــاض علمـش، دُر فضـــل ریــزد ز لــب و دهانش
همــه راز خلقـت بـــه درون سینـــه همـه علم هستی بـه سر زبانش
زده علــم بوسـه بـــه لــب هشــامش، شــده روح جـاری ز دم ابانش
عمـــای گیتـــی همـــه خـــاک راهـش، علمــای عــالم گـل بوستانش
                     زُ همه آفرینش همـه اهـل بینش زده اند هر دم ز ثنای او دم

بـه خـدای منــان، بـه رســول اکـرم، بـه مقــام عتـرت، بـه جــلال قرآن
به حجر، به کعبه، به صفا، به مروه، به مقام و زمـزم به منـیٰ، به قربان
به حساب ومحشر، به بهشت وکوثر، به جزای مؤمن، به صراط و میزان
که به جز در او، که به جز ره او همه جاست ظلمت همه جاست نیران
هم از او حمـایت، هم از او ولایت هم از او عنایت هم از اوست احسان
           همه جــا پیامش، همه جا کلامش، چـو خطاب مبرم، چو کتاب محکم

تـــویی آن معلــم کــــه علـــــوم نــازد بــه مفضل تـو، به زرارۀ تــو
همــه آسمـــان را مــه و کهکشــان را نگــه تــوسل بـه ستارۀ تو
نــه عجــب کــه شعلـه بـه تنـور آتش گل و لاله گردد به نظـارۀ تو
نه عجب که کافر چو شود مسلمان برسد به سلمان به اشارۀ تو
همــه لحظــه هایم شـده یـــادواره، همـــه روزهـــایم چو هزارۀ تو
                        به تو راز گویم، ز تو چاره جویم که تو رهنمایی به هزار عالم

تو تمام علمی، تو تمـام حلمی، تو تمام فضلی، تو تمام نوری
تو به حق روانی،تو مسیح جانی،تو کلیم وحیی،تو کلام نوری
تو ولـی سبحـان، تـو چـراغ ایمان، تو زبان فرقان، تو پیام نوری
تو تجلـی رب، تـو رئیـس مذهب، تو زعیـم مکتب، تو امام نوری
تـو ولی مطلـق، تـو حقیقت حـق، تو نگاه بینش، تو نظام نوری
                          تو کتاب ناطق تو امام صادق تو ولـی آدم تو وصی خـاتم

تو اگر نبودی بـه سپهر دانش، به فضای بینش قمری نبودی
تــو اگـر نبـودی بـه ریـــاض قـــرآن، ز بهـار ایمـان اثری نبودی
تو اگـر نبـودی یـم معــرفت را صدفـی نبـودی، گهــری نبودی
تو اگـر نبودی، شب اهــرمن را شب تیرگی را سحری نبودی
تو اگر نبـودی ز کتـاب و عتـرت ز قیـام و نهـضت خبری نبودی
                   تو ز جهل بودی همه دم مبریٰ تو ز علم بودی همـه جا مقدم

قمــــر هـــــدایت، گهــــــر ولایـــت، متجلــــی آمـــــد ز رخ منیـــرت
زعمــــا گـدایت، عـــرفا فقیـــرت، صلحــــا مطیعـت، علمــــا اسیرت
همــه سرسپــرده بـه هشــام و حمران به ابان و جابر به ابوبصیرت
چه بساسلاطین شده خاکبوست،چه بسا بزرگان که همه حقیرت
فـلــک مـــدور شــده ره نــــوردت ملـــک قـــــرب بـه فلــک اجیـــرت
                تو همه حقایق، تو به از خلایق، به رهت چه لایق در مدح میثم[6]

سرود ولادت امام صادق علیه السلام

در جلــوه جمــال خالـق آمد       بــر خلــق کتـاب ناطـق آمد
در عیـــــد ولــادت محمـــــد       میــلاد امـــــام صــادق آمد

مولا مولا یا امام صادق میلادت مبارک (۲)

این عالم علم ذوالجلال است       این عبد خدا،خدا جمال است
این اشـــــرفِ دودمـــــان آدم       این نوح محمداست وآل است

مولا مولا یا امام صادق میلادت مبارک (۲)

ای وجــه خــــدا رخ منیــرت       خوبــان جهــان همه اسیرت
بگذاشتــه پــا بـه قلـۀ علــم       هـم جــابر و هــم ابوبصیــرت

مولا مولا یا امام صادق میلادت مبارک (۲)

بـر ملـک وجـود جان مبارک       این عید به انس وجان مبارک
میـــلاد تــو و محمد افـــروز       بـــر جملــه جهــانیـان مبارک

مولا مولا یا امام صادق میلادت مبارک (۲)

ای جــود همــاره عــادت تو       ای هستــــی مـــا ارادت تــو
عیـدی بـده ای امام صادق       زیــــرا کـــه بـــــود ولادت تــو

مولا مولا یا امام صادق میلادت مبارک (۲)

ای مهـر تـو بـر همه سفینه       در قــدر و جــــلال، بی قــرینه
این عیـدی مـا بوَد که مـا را       بخشـی تـــو زیـــــارت مدینـه

مولا مولا یا امام صادق میلادت مبارک (۲)[7]

پی نوشتها :
[1] رضا دین پرور
[2] سیدعلی اصغر موسوی
[3] عبدالحسين فرزين
[4] ابوالعطاء محمود بن علی
[5] بهار امامت ۳ - غلامرضا سازگار
[6] بهار امامت ۲ – غلامرضا سازگار
[7] بهار امامت ۲ – غلامرضا سازگار.